Του Χρήστου Μπολώση
Για να δούμε. Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, Τζόρτζια Μελόνι και Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, Χαβιέ Μιλέι στην Αργεντινή, Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία και έπεται συνέχεια.
Ξέρετε τι είναι όλοι αυτοί; Αν απαντήσατε ότι είναι οι ηγέτες των χωρών τους, την έχετε πατήσει. Όλοι αυτοί είναι απλώς γραφικοί.
Ποιος το λέει αυτό; Μα, οι προοδευτικοκομμουνιστικοί κονδυλοφόροι, οι οποίοι έχουν βγάλει φρενοβλαβείς εκατομμύρια Γάλλους, Αμερικανούς, Ιταλούς, Αργεντινούς, Ούγγρους και προσφάτως Ολλανδούς.
Και ξέρετε γιατί; Επειδή οι λαοί αυτοί δεν εξέλεξαν νοσταλγούς του Στάλιν και του Λένιν, αλλά δεξιούς, έως και ακροδεξιούς ηγέτες, για να οδηγήσουν τις χώρες τους στην πρόοδο και την επαναφορά τους στις πατροπαράδοτες ηθικές αξίες του ευρωπαϊκού και όχι του ισλαμικού πολιτισμού.
Όλα αυτά τα εξόχως ενθαρρυντικά φαινόμενα έχουν ανησυχήσει τη διεθνή και την ντόπια αριστερίλα, που έχουν επιδοθεί σε αγώνα απαξίωσης των νέων Ευρωπαίων ηγετών.
Το φαινόμενο αυτό, όμως, οδηγεί και σε μια διαπίστωση: ότι στην Ευρώπη δεν έχουν τη… νομική θωράκιση που έχουμε εμείς εδώ, γι’ αυτό το δεξιό κύμα σαρώνει τα πάντα.
Μήπως θα έπρεπε οι δικοί μας προφέσορες να επισκεφτούν την εσπερία για να προσφέρουν το σχετικό know how;
Άκου «δεξιές κυβερνήσεις»…
