Η χθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν ήταν προδήλως και συμφωνημένα αποστεωμένη στα μείζονα ελληνοτουρκικά προβλήματα
Της Κύρας Αδάμ
Στην περίπτωση που δεν υπήρχε η έκδηλη διαφωνία για την έκρυθμη κατάσταση στη Γάζα και τον χαρακτηρισμό της Χαμάς ως τρομοκρατικής (για την Ελλάδα) ή αντιστασιακής (για την Τουρκία) οργάνωσης, η χθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Άγκυρα ήταν προδήλως και συμφωνημένα αποστεωμένη στα μείζονα ελληνοτουρκικά προβλήματα και υπερτραφής σε συμφωνίες χαμηλής πολιτικής, προκειμένου να συντηρηθεί η κατάσταση εύθραυστης ηρεμίας ανάμεσα στις δύο χώρες.
Οι Μητσοτάκης και Ερντογάν χρησιμοποίησαν χθες στην Άγκυρα τον πλέον «γλυκό» πολιτικό λόγο που διαθέτουν ο ένας απέναντι στον άλλον, προσέχοντας μην αναφερθούν επί μακρόν σε κανένα από τα πολλά προβλήματα που συντηρεί και επαυξάνει η Άγκυρα σε βάρος της Ελλάδας.
Ο Τούρκος πρόεδρος, πάντως, δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει πολλές φορές το δόγμα του, ότι δηλαδή, αν δεν θίγονται «τα δικαιώματα της Τουρκίας», δεν έχει κανέναν λόγο να μην επιθυμεί τη διατήρηση της κατάστασης φιλίας με την Ελλάδα. Πίσω από «τα δικαιώματα της Τουρκίας» κρύβονται όλες οι επιθετικές και επεκτατικές βλέψεις της σε βάρος της κυριαρχίας και των συμφερόντων της Ελλάδας. Αυτές τις τουρκικές διεκδικήσεις, δυστυχώς, καμιά ελληνική κυβέρνηση, από τη Μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, δεν έχει αθροίσει, κατανοήσει και αντιμετωπίσει, με αποτέλεσμα να υπάρχει καλό κλίμα στο Αιγαίο, με άγνωστες όμως και λίαν επικίνδυνες συνέπειες, που θα έρθουν όταν το αποφασίσει η Άγκυρα. Ο Τούρκος πρόεδρος δεν παρέλειψε να αναφέρει «την τουρκική μειονότητα» στην Ελλάδα ως «γέφυρα φιλίας» (με τον Τούρκο ΥΠΕΞ μόλις τις προηγούμενες ημέρες να αναφέρεται στην τουρκική μειονότητα της Ξάνθης).
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έκρινε ότι δεν είχε κανέναν λόγο να «σηκώσει το γάντι» και σχεδόν εξάντλησε τη δήλωση-ομιλία του στις θετικές συνέπειες από την οικονομική συνεργασία, με κορωνίδα τη βίζα σε Τούρκους πολίτες στα ελληνικά νησιά, και στην αγγελία του Κοινού Επιχειρηματικού Συμβουλίου.
Με άλλα λόγια, και οι δύο πλευρές φρόντισαν να στείλουν τη βαριά και επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα ατζέντα διμερών προβλημάτων, σαν… ρούχα, στη… ναφθαλίνη στο συρτάρι, το οποίο θα ανοίξει όταν και αν και οι δύο πλευρές αισθανθούν έτοιμες να το κάνουν. Αυτό επιτρέπει στον Ερντογάν να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει στο επιχειρησιακό πεδίο στο Αιγαίο, χωρίς -ακόμα- να χρησιμοποιεί την τουρκική πολεμική αεροπορία, προσθέτοντας στη διμερή ατζέντα όποιες πρόσθετες διεκδικήσεις έχει.
Αυτό επιτρέπει και στον Κ. Μητσοτάκη να γαντζώνεται στο «ήρεμο κλίμα», να στέλνει τα δύσκολα στο ράφι με τη… ναφθαλίνη και να επιμένει σε μια παραγωγική κανονικότητα.
Ο Τούρκος πρόεδρος σαφέστατα χρησιμοποίησε και τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό για να πλασαριστεί για μια ακόμα φορά διεθνώς ως ο μεγάλος προστάτης, μεσολαβητής των συμφερόντων της Χαμάς, «προς όφελος του παλαιστινιακού λαού», παρατηρώντας μάλιστα ότι ο κ. Μητσοτάκης «έχει λάθος θέση» την οποία πρέπει να αλλάξει. Ορθώς ο κ. Μητσοτάκης δεν έπεσε στην παγίδα και δεν άνοιξε τη συζήτηση για την κατάσταση στη Γάζα, εμμένοντας στη διεθνή θέση ότι η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση και δεν εκπροσωπεί τον παλαιστινιακό λαό.
Ήταν το θέμα στο οποίο συμφώνησαν ότι διαφωνούν.
Σε ό,τι αφορά την πρόσφατη τουρκική πρόκληση με τη μετατροπή της Μονής τής Χώρας σε τζαμί, το θέμα, επειδή ακριβώς δεν είναι ελληνοτουρκικό, έπεσε «στα μαλακά», με έκδηλη τη δυσφορία του κ. Μητσοτάκη και την καθησυχαστική αδιαφορία του κ. Ερντογάν.
