Η ελληνική κυβέρνηση επί της ουσίας σιωπά. Ανέχεται τις προσβολές και την απαξίωση και πανηγυρίζει επειδή «συμφωνήσαμε ότι σε κάποια θέματα διαφωνούμε»
Του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*
Όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας τις τελευταίες ημέρες είναι αναμφισβήτητα οδυνηρά για την πατρίδα μας. Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία, αλλά και Βουλγαρία παίζουν χωρίς αντίπαλο με τα εθνικά μας δίκαια. Κι αν η Τουρκία, αξιοποιώντας τις πρακτικές και την τακτική της βυζαντινής διπλωματίας, που υιοθέτησε και εξέλιξε, αποδεικνύεται ένας δύσκολος αντίπαλος για την ελληνική διπλωματία που αποποιήθηκε τις ρίζες της, τι να πει κανείς για κράτη-παρίες στο διεθνές σκηνικό, που τους έχουμε επιτρέψει να μας προκαλούν και να μας ταπεινώνουν εξαιτίας της δικής μας αβελτηρίας!
Ολοκληρώθηκε λοιπόν η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Άγκυρα, η οποία «έπρεπε» να γίνει προς ικανοποίηση των σχετικών υπερατλαντικών εντολών. Ουσιαστικά επρόκειτο για έναν θίασο σκιών, με τους γνωστούς ρόλους των ηρώων του, όπου η Τουρκία δεν έδειξε την παραμικρή συγκατάβαση ούτε στο δικαίωμα της Ελλάδας να διαχειρίζεται όπως επιθυμεί τον θαλάσσιο χώρο της ούτε στην απολύτως δικαιολογημένη δυσαρέσκειά της για τη μετατροπή σε τζαμί της Μονής της Χώρας. Αντιθέτως, μας πέταξε κατάμουτρα για άλλη μία φορά τα περί «τουρκικής» μειονότητας στη Θράκη μας, που υποτίθεται πως… απαντήθηκαν «αξιοπρεπώς»! Το ότι, βεβαίως, μία μέρα νωρίτερα κάποιοι που στάλθηκαν με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου σε διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού δήλωσαν «Τούρκοι» της Ελλάδας ξεδιπλώνοντας την τακτική της ήπιας ισχύος της Τουρκίας μέσω του πολιτισμού, ήταν μάλλον «ψιλά γράμματα» για τον Έλληνα πρωθυπουργό. Τώρα, αν έπειτα από όλα αυτά, θεωρούμε ότι το «μνημόνιο κατανόησης διαχείρισης καταστροφών» (!) και η απόφαση για δημιουργία «κοινού επιχειρηματικού συμβουλίου» είναι αποτελέσματα μίας «άκρως παραγωγικής και εποικοδομητικής συνομιλίας», τότε προφανώς οι φιλοδοξίες μας ήταν εξαρχής πολύ χαμηλές. Ειδικά το δεύτερο, είναι δεδομένο ότι θα ενισχύσει και θα διευκολύνει την επίτευξη του στόχου που έθεσε ο Ερντογάν για διμερές εμπόριο στα 10 δισ. δολάρια, αλλά προφανώς με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά εισαγωγών – εξαγωγών σε βάρος της χώρας μας, αφού η παραγωγική διαδικασία στην Ελλάδα συνεχώς συρρικνώνεται.
Θα αποτελούσε μάλιστα και σημαντική αβλεψία, αν δεν επισημαίναμε και τη συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο του μειονοτικού μουσουλμανικού κόμματος στις ευρωεκλογές μίας «χριστιανής», που είναι από τα προβεβλημένα στελέχη των φιλοσκοπιανών στη Μακεδονία μας. Προφανώς και η Τουρκία προσφέρει ως όχημα το ελεγχόμενο από αυτήν μειονοτικό κόμμα για την προώθηση του λεγόμενου «μακεδονισμού», μέσω μιας ανίερης συμμαχίας δύο εχθρών του Ελληνισμού. Είναι βέβαιο ότι η εκλογή των σκληρών εκφραστών του «μακεδονισμού» στην πολιτική εξουσία στα Σκόπια θα ενισχύσει ανάλογες ανίερες συμμαχίες μεταξύ Σκοπίων και Τουρκίας, ενώ παράλληλα θα επιτρέπει στη Βουλγαρία να αναβιώνει τον δικό της εθνικισμό με το αφήγημά της για τη βουλγαρική καταγωγή όσων αυτοπροσδιορίζονται ως «Μακεδόνες».
Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από το σκηνικό ο «νονός» ενός κράτους-συμμορία, ο αναπληρωτής του «σουλτάνου», που ήρθε ανενόχλητος μέσα στην πατρίδα μας για να φωνάξει ότι η Ελλάδα ανήκει στους Αλβανούς όσο και στους Έλληνες!
Όλα τα παραπάνω η ελληνική κυβέρνηση τα θεωρεί μάλλον ασήμαντα, γι᾽ αυτό επί της ουσίας σιωπά. Ανέχεται τις προσβολές και την απαξίωση και πανηγυρίζει επειδή «συμφωνήσαμε ότι σε κάποια θέματα διαφωνούμε»! Κι αυτή ίσως να είναι η καλή εκδοχή! Γιατί, αν αρχίσουμε να εξετάζουμε πού συμφωνούμε, τότε ίσως να μας ζώσουν περισσότερο τα φίδια! Αλήθεια, εκείνο το περίφημο ελληνοτουρκικό ενεργειακό φόρουμ (Κωνσταντινούπολη, 25.4.2024, με τον χαιρετισμό των υπουργών Ενέργειας Σκυλακάκη και Μπαϊρακτάρ!), όπου προτάθηκε και εξετάστηκε η δυνατότητα ηλεκτροδότησης των νησιών μας από τα μικρασιατικά παράλια (δηλαδή η πλήρης εξάρτησή τους από την Τουρκία!), αποτελεί μήπως ένα τέτοιο σημείο συμφωνίας;
*Υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Εθνικό Μέτωπο
Δεν διαφώνησαν σε τίποτα, οι όποιες δημόσιες αντιρρήσεις του κ. Μητσοτάκη, σε γνώση πάντα του συνομιλητή του, είχαν προφανή προεκλογικό στόχο για τον πρωθυπουργό μας.
Ήδη μας πλασάρει έρευνες κοινής γνώμης (;) όπου οι Έλληνες χαίρονται για τον ελληνοτουρκικό διάλογο, φανταστείτε τι θα πει αν ψηφιστεί με μεγάλο πόστο.
Τότε θα ακούσουμε πως η εντολή των πολιτών ήταν να παραδώσει τη χώρα στους Τούρκους, αν τον ψηφίσουμε αυτό θα συμβεί, δεν είναι αθώα η απόφαση μας.
Έλληνες, μας παίρνει την Ελλάδα, τη χώρα που οι πρόγονοι μας έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της.
Έτσι κι αλλιώς θα είναι αντικαταστάτης της Ούρσουλα
Μέχρι τότε θα κάνει τις συμφωνίες κατ εντολή
Θα σας θυμίσω τον μύθο του Θησέα και του Σκίρωνα, του ληστή.
Στον τέταρτο άθλο του συνάντησε ο Θησέας τον Σκίρωνα, στις Σκιρωνίδες Πέτρες (Κακιά Σκάλα), ο ληστής ήταν καθισμένος ψηλά στα βράχια, σε στενό μονοπάτι.
Υποχρέωνε δε τους διαβάτες να κάνουν την ταπεινωτική πράξη να σκύψουν και να πλύνουν τα πόδια του.
Στο τέλος όμως με μια κλωτσιά τους έριχνε στη θάλασσα, όπου μια σαρκοβόρα χελώνα τους έτρωγε.
Φυσικά ο Θησέας δεν έσκυψε το κορμί και το κεφάλι στα πόδια του ληστή, αντίθετα του έδωσε ο ίδιος κλωτσιά, τον έριξε στη χελώνα και μετά σκότωσε και αυτήν καθαρίζοντας τον δρόμο.
Ο συμβολισμός του μύθου είναι πως όσο και ταπεινώθεις στον εχθρό, δεν πρόκειται να γλυτώσεις, ενώ αν αντισταθείς μπορείς να νικήσεις.
Ο Θεσέας προτίμησε τον δρόμο της στεριάς όπου είχε να αντιμετωπίσει τους έξι ληστές, τα πάθη δηλαδή της ψυχής του.
Νίκησε όλα τα προβλήματα που συνάντησε, δεν έσκυψε το κεφάλι και έγινε δυνατός.
Χωρίς αυτές τις δοκιμασίες, δεν θα μπορούσε να γίνει άριστος βασιλέας και να διαδεχθεί τον πατέρα του Αιγαία στο θρόνο.
Ο πρωθυπουργός μας, πήρε άκαπνος το δακτυλίδι της εξουσίας και ετοιμάζει και τη διαδοχή του γιού του.
Στο Μαξίμου μάλλον δεν γνωρίζουν αυτό το μύθο, έτσι ο υπουργός των εξωτερικών έκανε τόσο βαθειά υπόκλιση που κόντεψε να φτάσει στο ύψος των ποδιών του ηγέτη της γειτονας χώρας, το ίδιο επανέλαβε και ο πρωθυπουργός στο τελευταίο ταξίδι στην Τουρκία.
Φαίνεται πως μόνο ο πρόεδρος Ερντογάν γνωρίζει το μύθο, γιαυτό και στο εδώ ταξίδι του παρέμεινε ευθυτενής και δεν έριξε ούτε μια μάτια στο άγημα που του απότιε τιμές.
κ. Πρωθυπουργέ, με τέτοια καμώματα, φοβάμαι που δύσκολα θα υπάρξει ελεύθερη χώρα για να κυβερνήσει ο γιος σας.