Ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρωπότητας, το μηδέν, θριαμβεύει όποτε το ταΐζουμε με την προσοχή, τον χρόνο και τα λεφτά μας
Του Παναγιώτη Λιάκου
Επειδή ακόμα συνεχίζεται το νταβαντούρι για το ψυχιατρικού ενδιαφέροντος υπερθέαμα της Eurovision, καλό είναι να ειπωθούν ορισμένες αλήθειες που δεν πολυλέγονται.
Ο νικητής στη Eurovision αυτοσυστήνεται ως άφυλος (για την ακρίβεια, «non binary», ήτοι μη δυαδικός). Ντύθηκε επίσης με φτερά και πούπουλα τύπου εξωτικού πτηνού που ζει στον Αμαζόνιο. Μερικές δεκάδες εκατομμύρια άτομα, Ευρωπαίοι, κληρονόμοι πολιτισμού που κάποτε ήταν σπουδαίος, χάψανε την εμφανέστατη αρλούμπα κι άρχισαν να αποκαλούν τον γεννημένο άνδρα και αυτοπροσδιοριζόμενο ως μη… δυαδικό «το Nemo». Η λέξη «nemo» στα λατινικά σημαίνει «κανείς». Δηλαδή, σοβαροί -τάχα μου δήθεν- άνθρωποι δέχτηκαν να αυτογελοιοποιούνται λέγοντας «το κανένα» και διορθώνοντας πανικόβλητοι τον εαυτό τους όποτε τους ξέφευγε «ο nemo», δηλαδή «ο κανείς».
Με λίγα λόγια, κι εγώ αν δηλώσω μαχητικό ελικόπτερο θα πρέπει άπαντες να δεχτούν ότι πετάω και να με εντάξουν στην Αεροπορία Στρατού, όπου θα πρέπει κάθε τόσο να με περνάνε συντήρηση. Καλύτερο θα είναι να συστήνομαι ως «αφορολόγητος» και να το πιστέψει η Εφορία (αλλά εκεί δεν περνάνε τα δικαιωματιστικά παραμύθια. Μόνο τα λεφτά μας έχουν πέραση εκεί).
Είναι δυνατόν να βλέπεις ένα άτομο που ντύθηκε λες και το ’σκασε από ίδρυμα ή από τσίρκο και να το παίρνεις στα σοβαρά; Είναι δυνατόν να αποκτάς (σε λίγο καιρό διά νόμου) μέρισμα από τα ψυχολογικά προβλήματα κάποιου που δεν παραδέχεται ότι τα έχει και θέλει να επιβάλει να τα αποκτήσεις κι εσύ για να μη νιώθει άσχημα; Κι όμως, είναι. Το διδάσκει ο μέγας παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1805-1875) στη σπουδαία ιστορία του «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Εκεί βρέθηκε ένα παιδί που είπε φωναχτά αυτό που έβλεπαν όλοι και φοβούνταν να πουν: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός». Στην εποχή μας, ο βασιλιάς είναι και γυμνός και θεοπάλαβος δικαιωματιστής. Πρέπει να βρεθεί ένα «παιδί» που θα δαχτυλοδείξει το πρόβλημα, θα το ονοματίσει όπως του πρέπει, και το πλήθος θα παραδεχτεί με τη σειρά του την πραγματικότητα.
Είθε…
Λετε τα αυτονοητα, δυστυχως ομως στις μερες της επικρατησης του μαζικου πολιτισμου που οδηγει στη μαζικη αποβλακωση ο κοινος νους εχει καταληξει να ειναι ειδος “εν ανεπαρκεια”. Και δεν ειναι μονο ο “κοινος νους” αλλα η γενικωτερη διανοητικη και συναισθηματικη συγκροτηση των μαζων που κοινωνικοποιουνται kai ενημερωνονται μεσω των συστημικων MΜΕ, του Facebook, του Tik-Tok και των λοιπων “μεσων κοινωνικης δικτυωσης”. Συμφωνα με προσφατες πανεπιστημιακες ερευνες, στις τωρινες δυτικες κοινωνιες εχει επικρατησει η λεγομενη Idiocracy (“ηλιθιοκρατια”) με αποτελεσμα ο μεσος ενηλικος δυτικος πολιτης -εκτος απο το οχι εχει μετατραπει απο πολιτης σε παθητικο καταναλωτη ερεθισματων και αγαθων- να εχει αποκτησει και τη διανοητικη και συναισθηματικη συγκροτηση ενος 15χρονου εφηβου. Καποτε ο δυτικος πολιτισμος, στα χρονια του Α’ Παγκοσμιου Πολεμου, ειχε να επιδειξει φαινομενα οπως η περιφημη “Εκκεχειρια των Χριστουγεννων” ή, οπως μια αναλογη εκκεχειρια, προκειμενου να σταματησει ο πολεμος μεχρι περασει ο Νιζινσκυ τα συνορα της εμπολεμης Γαλλιας για να παει στην Ελβετια. Τωρα γινεται μια κανονικη γενοκτονια κι ο δυτικος πολιτισμος εχει να επιδειξει την Eurovision και την ΛΟΑΤΚΙ κουλτουρα.