Χρειάζεται προσοχή ώστε η πράσινη μετάβαση να επιτευχθεί προς όφελος -και όχι σε βάρος- καταναλωτών και επιχειρήσεων
Του Ιωάννη Χατζηθεοδοσίου*
Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο του στόχου για ανθρακική ουδετερότητα μέχρι το 2050, η Ευρώπη επιταχύνει τα βήματά της προκειμένου να επιτύχει τον πλήρη εξηλεκτρισμό της αυτοκίνησης. Στόχος της Ε.Ε. είναι μέχρι το 2030 να κυκλοφορούν στους δρόμους της τουλάχιστον 30.000.000 ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Ήδη, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, το 2022 τα επιβατικά οχήματα που λειτουργούσαν μόνο με μπαταρία αυξήθηκαν κατά 55% στις χώρες της Ε.Ε. σε σύγκριση με το 2021. Το 21,6% των νέων οχημάτων που ταξινομήθηκαν στην Ευρώπη το 2022 -δηλαδή, περίπου 2.000.000 οχήματα- ήταν ηλεκτροκίνητα.
Η ανάπτυξη των πωλήσεων ηλεκτροκίνητων οχημάτων αναμένεται να συνεχιστεί στα επόμενα χρόνια με ακόμη ταχύτερο ρυθμό, ενώ χάρη στη βελτίωση των μεθόδων κατασκευής εκτιμάται ότι θα υπάρξει και μείωση του κόστους αγοράς.
Παραμένουν, ωστόσο, ζητήματα που απασχολούν τους καταναλωτές, όπως είναι το κόστος συντήρησης και επισκευής των ηλεκτροκίνητων οχημάτων, το κόστος φόρτισης και βεβαίως η διαθεσιμότητα των φορτιστών. Στο θέμα αυτό, μάλιστα, η χώρα μας βρίσκεται πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, με την ανάπτυξη του δικτύου σημείων φόρτισης να είναι ακόμη σε σχεδόν εμβρυακό στάδιο.
Προβληματισμό προκαλεί, επίσης, η εξέλιξη του ανταγωνισμού στον κλάδο, καθώς η κινεζική βιομηχανία ηλεκτροκίνητων οχημάτων ελέγχει σήμερα το 75% της παγκόσμιας ικανότητας παραγωγής μπαταριών, το 80%-90% της διύλισης υλικών και τα μισά ορυχεία που παράγουν σπάνια μέταλλα για τα ανταλλακτικά. Οι κινεζικές εταιρίες έχουν σημαντικό προβάδισμα σε σχέση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές, τόσο στη μείωση του κόστους παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων όσο και στην αναβάθμιση του λογισμικού και την ταχύτητα ανάπτυξης νέων μοντέλων.
Την ώρα που οι ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν να διαχειριστούν υψηλότερα κόστη παραγωγής -μεταξύ των οποίων και το διπλάσιο κόστος ενέργειας-, οι ανταγωνιστές τους από την Κίνα είναι σε θέση να προσφέρουν φθηνότερες εναλλακτικές λύσεις, με μικρότερο χρόνο παραγωγής.
Για να επιτευχθεί ο στόχος της Ε.Ε. είναι απαραίτητο να υπάρξουν γενναίες παρεμβάσεις σε δύο επίπεδα. Πρώτον, στην παροχή κινήτρων προς τους καταναλωτές, με απλούς και ξεκάθαρους κανόνες, καθώς και στην ταχύτερη ανάπτυξη του δικτύου φόρτισης. Δεύτερον, στην εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής, η οποία θα ενισχύσει την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία έναντι του κινεζικού ανταγωνισμού. Χρειάζονται γενναία μέτρα, τα οποία θα επιτρέψουν στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να εφαρμόσουν καινοτομίες, να μειώσουν το κόστος παραγωγής και να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση, με φθηνότερα και ταυτόχρονα ασφαλή οχήματα.
Η Ε.Ε. ορθώς έχει επιλέξει να προωθήσει την ηλεκτροκίνηση. Ωστόσο, χρειάζονται προσοχή και κατάλληλες παρεμβάσεις, ώστε η πράσινη μετάβαση να επιτευχθεί προς όφελος -και όχι σε βάρος- των καταναλωτών και των επιχειρήσεων.
*Πρόεδρος ΕΕΑ και επίτιμος διδάκτορας ΠΑ.ΠΕΙ.
Πανάκριβα και προβληματικά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, εάν αφορά τον στόλο των εταιρικών αυτοκινήτων, όλα καλώς καμωμένα. Άλλοι πληρώνουν, ο δε εργασιακός χώρος διαθέτει τον εξοπλισμό φόρτισης, άρα όλα καλώς καμωμένα.
Ο μέσος όμως Έλληνας απομακρύνεται από την αυτοκίνηση, ίσως αυτός να είναι και ο στόχος τους.
Όμως έχω άλλη απορία, ποιος μέτρησε τους ρύπους που απαιτεί η νέα παραγωγική διαδικασία και η κίνηση αυτών των οχημάτων, ποια πρότυπα συνολικών ρύπων καλύπτονται ;
Μάλλον τίποτα δεν ισχύει πατριώτες, προφανώς η βιομηχανία της Δύσης έφτασε σε κορεσμό, οπότε εφευρίσκουν νέα προϊόντα για τη διάσωση της.
Δηλαδή, λαμβάνουν οι πολιτικοί φωστήρες αποφάσεις και όπου βγει.
Αλήθεια, ποιος έβαλε τους στόχους ρύπων στην ΕΕ και από ποια διαδικασία εξήχθησαν ; Πως η ΕΕ ενδιαφέρεται για τον πλανήτη, ενώ οι πολυάνθρωπες χώρες δεν κάνουν τίποτα;
Το συμπέρασμα πατριώτες είναι πως κόπτονται για το κλίμα μόνο οι βιομηχανικές χώρες, γιατί ; Απλό είναι, το κλίμα κατάντησε βιομηχανικό προϊόν.
Ακούω πως η κλιματική κρίση είναι εφεύρημα των ΜΚΟ, ναι αυτές που χρηματοδοτούνται από τις τεράστιες πολυεθνικές.
Όσο για τις αγόμενες και φερόμενες κρατικές οντότητες, δράμα τα πράγματα, άνευ επιστημονικού διαλόγου υιοθετούν αυτά τα τερατουργήματα, επαναλαμβάνουν δηλαδή την ιστορία με του Covid.
Μιλάνε για κλιματική κρίση, σιωπούν όμως στα δεδομένα της επιστήμης για τη διαχρονική αλλαγή του κλίματος και την διαδοχή εποχών μεγάλης ξηρασίας και πολλών βροχών.
Οποίος θέλει, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών υπάρχουν μελέτες για τις μακροχρόνιες μεταβολές που επήλθαν στους χώρους του Αιγαίου, του Κορινθιακού κόλπου, της περιοχής του Ρίου Αντιρρίου καθώς και άλλων σημείων της Ελλάδας.
Οι πρόγονοι μας, δεν χρησιμοποίησαν ηλεκτρικές άμαξες, ούτε είχαν ανεμογεννήτριες και οι αλλαγές δεν προέκυψαν από ανθρωπογενείς ρύπους.
Ο Δράκος εμφανίζεται με κοφτερά δόντια, οι πολίτες πρέπει να φοβηθούν για το επίπεδο ευημερίας τους και να υπακούσουν σε μάγους διασώστες.