Του Χρήστου Μπολώση
Ετούτο που συμβαίνει στην Ελλάδα 2.0 είναι πρωτοφανές.
Ο κ. πρωθυπουργός εξήγγειλε ότι δεσμεύεται πως στο εξής θα έχουμε πιο έντονη παρουσία της Αστυνομίας στους δρόμους και στις γειτονιές.
Αυτά ελέχθησαν Τετάρτη.
Την Τσικνοπέμπτη παρήγγειλα γύρο (με απ’ όλα…) για να «τσικνίσουμε».
Σε λίγο χτυπάει το κουδούνι και στην πόρτα βλέπω γνωστό μου αστυνομικό.
Τρελάθηκα. Ρε, και στον ντελιβερά βάλανε φρουρό, για να μη μου φάνε οι σκύλοι το σουβλάκι;
Με πήρανε τα δάκρυα. Μπράβο, πρωθυπουργάρα, σκέφτηκα και ζήτησα από τον αστυνομικό να φωνάξει τον ντελιβερά, καθόσον οι ευωδιές είχαν ερεθίσει του σιελογόνους αδένες.
Και τότε μου ήρθε μια κατραπακιά που τα είδα όλα κωλυόμενα, που λένε και οι στρατιώτες.
«Εγώ είμαι ο ντελιβεράς», είπε ο αστυνομικός και μ’ έστειλε.
«Και καλά, πώς;» ρώτησα.
«Ε, άμα έχεις οικογένεια, τότε φασκελοκουκούλωσ’ τα».
Αυτοί, λοιπόν, είναι οι αστυνομικοί μας, που όταν σχολάνε από τη δουλειά που πλακώνονται με τους αναρχοάπλυτους ή κυνηγάνε τους κοντράκηδες στην Παραλιακή, θυμούνται ότι έχουν οικογένεια και τρέχουν και για ένα δεύτερο μεροκάματο, και από πάνω να επικρέμαται πάντα η απειλή της ΕΔΕ, διότι έριξαν μια φάπα σ’ αυτόν που του πέταγε μολότοφ.
Τα στοιχεία του αστυνομικού δεν είναι διαθέσιμα σε κανέναν.
Μόνο ένα είναι διαθέσιμο. Ένα τεράστιο «ΝΤΡΟΠΗ».
