Του Παναγιώτη Λιάκου
«Η Εκκλησία δεν θα πάρει τα όπλα, θα μάθετε τη θέση της την Τρίτη» είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος για το ζήτημα του «γάμου» των ομοφυλοφίλων. Είναι παράξενο που ένιωσε την ανάγκη να δώσει μια τέτοιου είδους διευκρίνιση-διαβεβαίωση στα ΜΜΕ (και πάνω απ’ όλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη). Ουδείς εχέφρων άνθρωπος περίμενε επί των ημερών του η Εκκλησία να πάρει τα όπλα.
Όποιος είναι στοιχειωδώς ενημερωμένος για τις επιδόσεις του συγκεκριμένου ιεράρχη στην εκκωφαντική σιωπή (ακριβώς την περίοδο που θα πρέπει να αρθρώσει καθαρό λόγο) θα το έπαιζε και στοίχημα ότι ο Ιερώνυμος και στην περίπτωση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων θα εφήρμοζε τα κλασικά τρικ.
Κερδίζουμε χρόνο, κάνουμε ότι το σκεφτόμαστε, δηλώνουμε ότι θα σταθμίσουμε τις περιστάσεις, επικαλούμεθα τον πνευματικό και όχι πολιτικό ρόλο της Εκκλησίας, λέμε δυο τρεις αγαπουλισμούς για να φανούμε αρεστοί στους δικαιωματιστές, το παίζουμε και υπεύθυνοι πολίτες που δεν διχάζουμε τον λαό, παραλείπουμε να θυμηθούμε τις ξεκάθαρες θέσεις επί όλων των κοινωνικών – ηθικών ζητημάτων που έχει η Αγία Γραφή και το κατενάτσιο μας θα έχει αποδώσει όταν η εκάστοτε κυβερνησάρα θα έχει κάνει το δικό της.
Θα έχει κλείσει τους ιερούς ναούς επικαλούμενη λόγους δημοσίας υγείας, θα έχει απαγορεύσει την περιφορά Επιταφίου, θα έχει αλλάξει ώρα στην αναστάσιμη λειτουργία*, θα διώκει ιερείς που μεταλάμβαναν τους πιστούς, θα έχει περάσει Μνημόνια και περικοπές μισθών και συντάξεων, θα έχει νομοθετήσει «γάμους ομοφυλοφίλων» και γενικώς δεν θα έχει αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα.
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω όχι μόνο είναι γνωστά, αλλά έχουν εμπεδωθεί σε τέτοιο βαθμό από τους Έλληνες ώστε έχουν κουράσει και η αηδία που προκαλούν είναι πολύ μεγαλύτερη και εντονότερη από τα όποια επικοινωνιακά κέρδη, που αποκομίζει όποιος τα επικαλείται.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος όχι μόνο δεν τα καταφέρνει στην αποστολή του, αλλά η ταύτισή του με τον κατά καιρούς πρωθυπουργό πλήττει τον θεσμό που εκπροσωπεί.
*Πότε να λέμε Χριστός Ανέστη; Όποτε θέλει ο Μητσοτάκης!
Η ταύτιση του χριστιανικού ιερατείου και εν πολλοίς του Χριστιανισμού με την πολιτική εξουσία ολοκληρώθηκε ήδη τον 4ο αιώνα, όταν απορροφήθηκε από τους Ρωμαϊκούς θεσμούς και κατέληξε να ευλογεί στρατούς (!) που έσφαζαν φέροντας τον Σταυρό του Κυρίου (!) και να χρίει αυτοκράτορες και κοσμικούς ηγέτες (!).
Επιπλέον, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα (τόσο σε θεολογικό όσο κυρίως σε πρακτικό επίπεδο) επέλεξαν να αναδείξουν την Παλαιά Διαθήκη, όπου βρήκαν ότι χρειάζονταν για να δικαιολογήσουν σφαγές, θεϊκές τιμωρίες σε αλλόπιστους, ‘χρισμένους’ από τον Θεό βασιλείς, εκδικητικότητα, μίσος, μισαλλοδοξία και όλα όσα χαρακτήρισαν έκτοτε την Χριστιανισμό και ουδεμία σχέση έχουν με την διδασκαλία του Ιησού.
Ο οποίος σήμερα θα έκανε, όπως τότε, παρέα με πουτάνες και αμαρτωλούς και θα αναποδογύριζε τα κασελάκια της αρχιεπισκοπής μαστιγώνοντας όσους έκαναν τον Οίκο του Θεού, οίκο εμπορίου.
Ούτε με τον πολιτικάντη Ιερώνυμο λοιπόν, ούτε με την ψευδο-χριστιανική συντήρηση των ηθικιστών, εθνικιστών, και παραδοσιοκρατών.
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ανακατεύτηκε η εκκλησία σε μία πράξη καθαρά πολιτική. Ζήτησε κανείς την ευλογία της στον λεγόμενο “γάμο” ομοφύλων; Πώς μπλέχτηκε σ’ αυτόν;