Η διαχρονική ατιμία των ελληνόφωνων «Aρχών» δεν μπορεί να καλύψει κάτω από τη βρομιά τους την αλήθεια
Του Παναγιώτη Λιάκου
Στις 28 Οκτωβρίου 2018 δολοφονήθηκε από Αλβανούς αστυνομικούς ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Το «έγκλημά» του ήταν ότι σημαιοστόλισε το χωριό του στη Βόρειο Ήπειρο, τις Βουλιαράτες, για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και ότι φρόντιζε με κάθε τρόπο να μείνει ο τόπος του ελληνικός. Τον είχαν βάλει στο μάτι από καιρό και τον σκότωσαν, δίχως καν να κρατήσουν τα προσχήματα. Δεν χρειάζονται νομιμοφανείς δικαιολογίες οι Αλβανοί όταν προωθούν το σχέδιό τους για τον αφελληνισμό της Βορείου Ηπείρου. Ούτε όταν δολοφόνησαν τον Αριστοτέλη Γκούμα το 2010, στη Χειμάρρα, κράτησαν προσχήματα. Το «έγκλημα» του Γκούμα ήταν ότι μιλούσε ελληνικά. Ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούσε ο μεν, ελληνικές σημαίες τοποθετούσε ο δε, και ο φόνος χρησιμοποιήθηκε σαν εργαλείο ξεκαθαρίσματος κρατικών λογαριασμών.
Η διαδικασία που ακολουθήθηκε από το αλβανικό κράτος για την «εξιχνίαση» της δολοφονίας Κατσίφα ήταν γελοία και προδήλως στημένη από την αρχή έως το τέλος. Η πλευρά των ελληνόφωνων κυβερνήσεων, είτε του Τσίπρα είτε του Μητσοτάκη, τήρησε την ίδια στάση: Έκανε το «παπί», τρέμοντας μην τυχόν και αποδειχθεί ότι η δολοφονία του Βορειοηπειρώτη αγωνιστή έγινε υπό την ανοχή -αν όχι την παρότρυνση- της αλβανικής κυβέρνησης. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η σωρεία «πρόχειρων», «ατελών» και βεβιασμένων κινήσεων* της εξιχνίασης του φόνου Κατσίφα από τις αλβανικές Αρχές.
Όμως, το βασικό πρόβλημα σε αυτήν την υπόθεση δεν είναι οι Αλβανοί. Εκ στόματος κόρακος εξελεύσεται κρα. Δεν περιμένει κάποιος αηδονίσματα από την πλευρά ενός ανθελληνικότατου μορφώματος, όπως το αλβανικό κράτος.
Εκείνο που χρήζει ονειδισμού είναι η άθλια στάση που κράτησαν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, που αντιμετωπίζουν τους Έλληνες, την πατρίδα και την τιμή του έθνους σαν αναλώσιμα υλικά. Δολοφονήθηκε ο Κατσίφας και αντί να αξιώσουμε να επιβληθεί Δικαιοσύνη (και στην έσχατη περίπτωση να επιβάλει η Ελλάδα την πρέπουσα ποινή στους φυσικούς και τους ηθικούς αυτουργούς), ελληνόφωνοι πρωθυπουργοί και υπουργοί χαριεντίζονται και προωθούν την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε.
* Αξίζει κάποιος να διαβάσει όλα τα σχετικά με το πλύσιμο του πτώματος και τη ραφή των τραυμάτων του Κατσίφα από τις αλβανικές Αρχές (μην τυχόν και μείνει κάνα στοιχείο αξιοποιήσιμο), την άδεια για πεντάλεπτη (!) ιατροδικαστική εξέταση από Έλληνα ιατροδικαστή, το πόρισμα της εισαγγελίας Πρωτοδικών Αργυροκάστρου, που χαρακτήριζε «αυτοκτονία» τη δολοφονία, και άλλα πολλά…
Ελληνοφωνοι, δεν ειναι μονον οι πρωθυπουργοι. Ειμαστε και ολοι εμεις, οσο δεν απαιτουμε, με καθε κοστος, να γινουν αυτα που πρεπει. Το μπαλακι ειναι παντα σε εμας.
Οι πρωθυπουργοι κανουν την δουλεια τους και εμεις δεν κανουμε την δικη μας. Γιατι εκεινοι, κανουν αλλη δουλεια.
Ποιος φταιει λοιπον ;
Ατιμία εις βάρος της Πατρίδας σου σημαίνει προδοσία!
Δεν περιμένει κάποιος αηδονίσματα από την πλευρά ενός ανθελληνικότατου μορφώματος, όπως το αλβανικό κράτο
Μεγάλο λάθος το σωστό είναι.
Δεν περιμένει κάποιος αηδονίσματα από την πλευρά ενός ανθελληνικότατου μορφώματος, όπως το ΕΛΛΗΝΙΚΟ κράτος.
Επειδή πολλοί ομιλούν για κοιμισμένο λαό κλπ, ας μας πούνε πότε ήταν που το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ, πότε ήταν που με τις εκλογές που δεν αλλάζουν τίποτα, ανέβηκε στην εξουσία η αριστερά της δεξιάς τσέπης, μήπως πριν μερικά χρόνια;
Με τόσα κόμματα και αποκόμματα που ομιλούν για πατρίδα θρησκεία οικογένεια, γιατί όλοι θέλουν από μια καρέκλα, και δεν υπάρχει σύμπνοια.
Τέλος, μόνος του ο κάθε ένας από εμάς δεν μπορεί να βγει στον δρόμο να κάνει τέλος πάντων ότι χρειάζεται, π.χ μια αποχή, μια στάση πληρωμών, κάτι, διότι πρέπει κάποιος να είναι διοργανωτής, και επειδή έχουμε καεί στον χυλό φυσάμε και το γιαούρτι.
Τώρα για νεκρούς ήρωες όπως ο Κατσίφας, ο Ισαάκ, ο Σολωμού, και οι “ήρωες” των Ιμίων, ο άδικος θάνατος τους, είναι άχρηστος, όταν η πλειοψηφία κοιτάζει τον εαυτούλη της, το αθέατο ευρώ, και την Δύση της Δύσης.