Μιλούν και οι… πρωτοπόροι

Του Κωνσταντίνου Σχοινά

Όταν ακούμε την Αριστερά να καταδικάζει τους όχλους (όπως τώρα, δα, για τις φάπες που έπεσαν στη Θεσσαλονίκη), νομίζω ότι όλοι σκεφτόμαστε το ίδιο: από πού κι ως πού καταδικάζει η Αριστερά ένα φαινόμενο στο οποίο η ίδια έχει πάρει διδακτορικό στο να το δημιουργεί;

Στα gay pride παρελαύνει πάντα ένα μπούγιο, στο οποίο ένα σεβαστό ποσοστό μάλλον δεν είναι καν άτομα ΛΟΑΤΚΙ. Ωστόσο, ποτέ δεν μαθαίνεις εκ μέρους ποιων ΜΚΟ και με τι χαρτζιλίκι ενδεχομένως παρελαύνουν κι αυτοί, βρίζοντας τους… νοικοκυραίους και κατεβάζοντας χριστοπαναγίες!

Ο θρυλικός Πέτρος Κωνσταντίνου βροντοφώναζε στα μεγάφωνα του κέντρου της Αθήνας κάτι «Σαλαμαλέκουμ, πρόσφυγες!» και μιλούσε σε 100 νοματαίους που σκάλιζαν το κινητό τους μάλλον ακούγοντας πακιστανικά τσιφτετέλια και ρούμπες, περιμένοντας νεύμα για να χειροκροτήσουν μόλις τελείωνε ο ηγέτης την επιστημονική εισήγησή του!

Τα δημόσια πανεπιστήμια είχαν ανέκαθεν μια -μοναδική στον πλανήτη- εικόνα αποθήκης σε υπόγειο εξοχικού, λόγω της κυριαρχίας της αριστερής αισθητικής και νοοτροπίας, κατάσταση που μανιωδώς έχουν υπερασπιστεί προτάσσοντας τα στήθη τους σε αγέλες οι δημιουργοί της. Δίνουν κιόλας τώρα πάτημα για να τους τσακίσει στο επίπεδο των εντυπώσεων ο πρωθυπουργός, ο οποίος μπορεί να λέει ότι «αρκετά φάγαμε στη μάπα αυτά τα τριτοκοσμικά αχούρια» και να πείθει εύκολα μέχρι κι αυτούς που κάποτε πήραν πτυχίο μέσα στις αίθουσές τους!

Ακόμα και για την τραγωδία των Τεμπών θα έπαιρνα όρκο πως σχεδόν κανείς δεν θέλει να ακούγονται όλες, συνολικά, οι αλήθειες. Δηλαδή, αν εξοβελίζει κανείς τον σταθμάρχη εντελώς από τη συζήτηση και εστιάζει αποκλειστικά στα υπόλοιπα, κατά βάση εξοβελίζει τον… ρόλο του ρουσφετιού στην ελληνική κατάντια. Και έναν όχλο ρουσφέτια έχουν όλοι στην καμπούρα τους! Οι δε καταστροφείς του σιδηροδρομικού εξοπλισμού έχουν υπηρετήσει ως ωραιότατα εκλογικά μπουλούκια για τους πάντες…

Και τώρα έρχονται να καταδικάσουν τις συμπεριφορές μικροομάδων στις πλατείες εκείνοι που ευχαρίστως θα έπιναν ποτά με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους υπουργούς έως τα χαράματα, εορτάζοντας την ψήφιση αχρείαστων νόμων, που μόνο αναταραχή και διχασμό ήταν προορισμένοι να φέρουν;