Του Γιώργου Κ. Στράτου
Ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής ατζέντας στην πατρίδα μας καθορίζεται από τις πρωινές εκπομπές της τηλεόρασης. Το γεγονός είναι αναμφισβήτητο. Προς επιβεβαίωση, δείτε όχι μόνο τη θεματολογία των τηλεοπτικών ειδήσεων που τις ακολουθούν, αλλά και τα περιεχόμενα στις ιστοσελίδες με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, τις ραδιοφωνικές εκπομπές, ακόμα και τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Οι λόγοι γι’ αυτή την πρωτοκαθεδρία είναι πολλοί.
Κατά πρώτον οι προσωπικότητες που εμφανίζονται σε αυτές. Τόσο οι παρουσιάστριες και το επιτελείο τους, υπό την ελληνικής πατέντας νεοφυή «επαγγελματική» ιδιότητα του «πανελίστα», από το πάνελ το σύνολο των ομιλητών σε μία εκδήλωση, όσο κι εκείνοι που διεκδικούν με την παρουσία τους τα δευτερόλεπτα τηλεοπτικής δημοσιότητας που θα τους προσφέρουν καταξίωση και ελπίδα ανάδειξής τους μέσω του φιλοθεάμονος κοινού. Δεύτερο και καλύτερο, τα θέματα. Ιντριγκαδόρικα, σκαμπρόζικα, με έντονες αντιπαραθέσεις έως ξεκατίνιασμα, με συχνά χυδαία υπονοούμενα, σε πολυτελή συσκευασία. Και μετά οι εκατέρωθεν «απολογίες, μετάνοιες, εξηγήσεις, συμφιλιώσεις» και σαν κερασάκι στην τούρτα οι απόψεις των ειδικών που πρέπει κι αυτοί να πάρουν τον τηλεοπτικό «αέρα» τους έπειτα από τόση κλεισούρα στην επιστημονική μελέτη!
Όλο αυτό αποτελεί κατά τους ειδικούς των μέσων την «πληροφοριακή ψυχαγωγία». Στα ελληνικά, INFOTAINMENT, πάντρεμα κατά την αμερικανική σύντμηση των λέξεων Information (πληροφορία) και entertainment (ψυχαγωγία). Το είδος είναι πολύ απαιτητικό και δημοσιογραφικά και τηλεοπτικά. Ως εκ τούτου, εκ της ποιότητος των εκπομπών που το υπηρετούν γεννάται συχνά έντονη αμφισβήτηση του κατά πόσον εξυπηρετούν αμφότερους τους σκοπούς του. Υπάρχουν άλλοι αρμοδιότεροι εμού για την κριτική αυτή, συνεπώς δεν θα με απασχολήσει.
Απλώς αναρωτιέμαι αν η συνήθης θεματολογία τους θα μπορούσε να πάρει συμπλήρωση και ανανέωση. Για παράδειγμα, αν άρχιζαν να περιλαμβάνουν ξεναγήσεις στις ομορφιές και τις ιστορικές τοποθεσίες της χώρας, περιγραφές ιστορικών και σημαντικών κοινωνικών γεγονότων που συνέβησαν σ’ αυτές, συνεντεύξεις με άξιους ανθρώπους που είτε κατάγονται είτε δραστηριοποιούνται εκεί, μεταφορά των ζητημάτων που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες αλλά και ανάδειξη της ζωής τους. Και, φυσικά, με τους ίδιες/ους σταρ της τηλεόρασης για πρωταγωνιστές στο τιμόνι των εκπομπών τους. Συνεπικουρούμενους κατά περίπτωση από συναδέλφους τους της τέχνης, της δημοσιογραφίας, της επιστήμης, του αθλητισμού, αναγνωρίσιμους και φιλικούς προς το κοινό.
Πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να γίνουν με αυτόν τον τρόπο τα πράγματα; Πόσο πιο γεμάτα, ζωντανά, ενδιαφέροντα, ουσιαστικά; Πόσο αυτή η μοντέρνα τηλεοπτική πατριδογνωσία θα συνεισέφερε στο να γνωρίσουμε όλοι καλύτερα την πατρίδα και τους ανθρώπους της; Για τους χορηγούς, ούτε λόγος! Ποιος από τους ντόπιους επιχειρηματίες δεν θα χρηματοδοτούσε μία τέτοια παραγωγή; Αλλά ακόμα και από τα κονδύλια για την περιφέρεια θα άξιζε να διατεθεί ένα μέρος. Για την τηλεθέαση επίσης. Ποιος δεν θέλει να δει τα μέρη της καταγωγής του;
Οι παραγωγοί του διεθνούς κινηματογράφου ανακαλύπτουν συνεχώς γωνιές για γυρίσματα σε όλη την Ελλάδα. Κάτι καταλαβαίνουν αυτοί. Την ίδια στιγμή η πλειονότητα των συμπολιτών μας αγνοεί ότι η απόσταση Αλεξανδρούπολη – Ορεστιάδα είναι μεγαλύτερη από Αθήνα – Κόρινθο! Κάτι μας διαφεύγει εμάς…
