Η φτωχοποίηση των Ελλήνων και η… νομιμοποίηση της ληστείας μέσω της εκλογικής συναίνεσης

Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*

Στις 11 Νοεμβρίου 1942 η τουρκική κυβέρνηση του Şükrü Saracoğlu επέβαλε τον «Εφάπαξ Φόρο Πλούτου – Varlık Vergisi», στοχεύοντας στη δήμευση της περιουσίας των μη Τούρκων πολιτών. Ο φόρος επιβάρυνε τις μειονότητες της Τουρκίας ανάλογα με την εθνική τους σύνθεση. Οι Αρμένιοι και οι Λεβαντίνοι έφεραν το μεγαλύτερο φορολογικό βάρος, ίσον με το 232% της αξίας της περιουσία τους, οι Εβραίοι με το 179%, οι Έλληνες με το 156% και οι μουσουλμάνοι με το 4,94%. Δοθέντος ότι οι φόροι ξεπερνούσαν το σύνολο της αξίας της ατομικής περιουσίας, η μη μουσουλμανική αστική τάξη καταστράφηκε οικονομικά. Ο φόρος πλούτου οδήγησε σε δεκάδες αυτοκτονίες, ενώ αυτοί που δεν μπορούσαν να πληρώσουν κλείστηκαν σε στρατόπεδα εργασίας. Ουσιαστικά, ο Varlık Vergisi αποσκοπούσε στην αντικατάσταση της χριστιανικής και εβραϊκής αστικής τάξης με την αντίστοιχη τουρκική.

Εβδομήντα χρόνια αργότερα, το 2012, οι Σαμαράς – Βενιζέλος κατέστρεψαν την ελληνική αστική τάξη μέσω του ΕΕΤΗΔΕ και του ΕΝΦΙΑ. Οι Έλληνες από ιδιοκτήτες μετατράπηκαν σε ενοικιαστές στα σπίτια τους, επειδή το ελληνικό πολιτικό σύστημα για να σώσει εαυτόν αποφάσισε ν’ αντιγράψει τον Saracoğlu, μεταφέροντας την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων στους ξένους μέσω της υπαγωγής του ελληνικού χρέους στο Αγγλικό Δίκαιο. Παρότι οι πολίτες διατηρούν την ψευδαίσθηση ότι κατέχουν περιουσιακά στοιχεία, στην πραγματικότητα δεν έχουν τίποτα, επειδή το Αγγλικό Δίκαιο αυτόματα μεταφέρει τα ιδιωτικά και κρατικά περιουσιακά στοιχεία σε τρίτους, χωρίς να το γνωρίζουν οι θιγόμενοι. Ο αφελληνισμός της αστικής τάξης πραγματοποιείται μέσω της αναγκαστικής πτώχευσης με επακόλουθο την κατάσχεση των τραπεζικών λογαριασμών και των αναγκαστικών πλειστηριασμών ακόμα και για χρέος 50 ευρώ. Ταυτόχρονα το πολιτικό σύστημα παρέδωσε τους Έλληνες στα αρπαχτικά νύχια των funds και των servicemen που συγκροτούν εταιρίες-φαντάσματα χωρίς ΑΦΜ και κεφάλαια ελάχιστων ευρώ με έδρα το Δουβλίνο, ενώ κάποιες από αυτές ανήκουν σε πολιτικούς της Ν.Δ. Μέσα σε μία δεκαετία εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα άλλαξαν χέρια, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες καταστράφηκαν οικονομικά και πολλοί άλλοι αυτοκτόνησαν.

Από το 2019 και μετά η διαδικασία της αφελληνοποίησης εξελίχθηκε σε επιστήμη. Ο φορολογικός διωγμός της εθνικής παραγωγικής βάσης και της νυν φτωχοποιημένης, πρώην εύρωστης αστικής τάξης είναι ανελέητος. Οι Έλληνες όχι μόνο δεν ευημερούν οικονομικά, αλλά αντιθέτως, όπως τεκμηριώνουν οι «Financial Times», συνιστούν τη δεύτερη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης. Προς αυτήν την κατεύθυνση και με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή στο ΦΕΚ 3475/2023 περί «υποχρεωτικής πυρασφάλειας κατοικιών πλησίον και εντός δασών ή χορτολιβαδικών εκτάσεων» η κυβέρνηση επιταχύνει τη δήμευση της ακίνητης περιουσίας μέσω της υπερφορολόγησης, απαιτώντας εμμέσως από τους πολίτες να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους. Ο νόμος που θα επιβαρύνει κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου με αρκετές χιλιάδες ευρώ ψηφίστηκε δολίως δύο μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές του 2023 και ομοίως θα τεθεί εν ισχύ στις 10 Ιουνίου 2024, δηλαδή μία ημέρα μετά τις ευρωεκλογές. Ουσιαστικά ο νόμος αποσκοπεί στην αναγκαστική ασφάλιση όλων των κατοικιών. Δοθέντος ότι οι πολυεθνικές εταιρίες που θα αναλάβουν την ασφάλιση των ακινήτων αδυνατούν να ασφαλίσουν τα ακίνητα χωρίς την έκθεση επικινδυνότητας, ο νόμος μεταφέρει την ευθύνη της σύνταξης της έκθεσης στους πολίτες, επιβαρύνοντάς τους με χιλιάδες ευρώ. Ταυτόχρονα, τα πολιτικά κόμματα τηρούν σιγήν ιχθύος επί του θέματος, συμμετέχοντας και αυτά στην υπόθεση της ληστείας του ελληνικού πληθυσμού.

Τα ίδια λοιπόν πολιτικά κόμματα ζητούν την ψήφο των Ελλήνων πολιτών στις ευρωεκλογές ώστε να νομιμοποιήσουν τη ληστεία μέσω της εκλογικής συναίνεσης. Χρήζει ερμηνείας και συλλογικής ψυχανάλυσης το γεγονός ότι ο Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και το πρώτο Μνημόνιο, ο Σαμαράς με τον ΕΝΦΙΑ και το δεύτερο Μνημόνιο, ο Τσίπρας με το τρίτο και τέταρτο και ο Μητσοτάκης με την υπερφορολόγηση και το πέμπτο.

*∆ιδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, UK, τ. διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών