Του Χρήστου Μπολώση
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Μεσημεράκι, που λέτε, και ο Μάχος, ένας αλανιάρης τύπος, με ατομικό ημερήσιο ρεκόρ 23 κουτάκια μπίρες, καθόταν στο παγκάκι της πλατείας και λιαζόταν (σαν τους λαθραίους της σ. Χριστοδουλοπούλου).
Ήταν ημέρα δημοτικών εκλογών, για τις οποίες ποσώς ενδιαφερόταν. Τον βλέπει, όμως, ένας που ενδιαφερόταν για τις εκλογές και τον ρωτά: «Τι κάνεις, ρε Μάχο; Δεν θα πας να ψηφίσεις;» Απάντηση: «Άσε μας, κυρ Μήτσο».
Πρόταση: «Καλά, περίμενε λίγο εδώ». Ο Μάχος ούτως ή αλλέως θα περίμενε. Σάμπως είχε και πού αλλού να πάει;
Σε λίγο επιστρέφει ο κυρ Μήτσος, δίνει στον Μάχο ένα πεντακοσάρικο (δραχμές), δύο κουτάκια μπίρα και ένα ψηφοδέλτιο μέσα σε φάκελο σφραγισμένο (προ παντός το απόρρητο της ψήφου), και του λέει: «Τράβα τώρα να ψηφίσεις», όπερ και εγένετο.
Και κάπως έτσι διαμορφώνεται το εκλογικό αποτέλεσμα. Άλλοτε με δυο κουτάκια μπίρα, άλλοτε με κάποιον διορισμό, άλλοτε με μια μετάθεση, άλλοτε με 100 τσουβάλια ψέματα από την τηλετύφλωση, άλλοτε με μια υπόσχεση, άλλοτε με καμιά απευθείας αναθεσούλα. «Τι μας λες, ρε φίλε; Όλα έτσι γίνονται;» θα πείτε και σωστά θα το πείτε. Σαφώς και όχι. Έχετε, όμως, αναρωτηθεί πόσα γίνονται έτσι;
