Ιδού ο νέος κόσμος…

Οι άνθρωποι σαν ζώα και τα ζώα σαν άνθρωποι!

Του Μανώλη Κοττάκη

Πάτησες γάτα στον δρόμο ή έκανες το λάθος να την κλοτσήσεις; Πρόστιμο και ποινή φυλάκισης. Εσυρες με το τρακτέρ αίγα δεμένη με σχοινί; Στο πυρ το εξώτερον. Φόρτωσες μουλάρι στην Υδρα με βάρος; Διεθνές θέμα! Τηγάνισες ροζέτες στο λάδι με αλεύρι (κατσούλες), ενώ ακόμα ήταν ζωντανές, και αυτές πετάγονταν στον αέρα τσουρουφλισμένες; Υπόλογος για βασανιστήρια ψαριών.

Εάν μάλιστα το βίντεο μεταδοθεί στο διαδίκτυο, κινδυνεύει με λουκέτο η επιχείρησή σου. Γενικά, αν δεν είσαι καλός με τα ζώα και σε καταγγέλλουν -όλα τα παραπάνω είναι πραγματικά περιστατικά-, τότε, με βάση το νέο αυστηρό νομικό μας πλαίσιο, κινδυνεύεις και με πρόστιμο και με φυλακή και με απαξιωτική δημοσιότητα.

Εάν όμως σε στείλουν στον βυθό της θάλασσας με βίαιη σπρωξιά, όπως ο ύπαρχος του «Blue Hοrizon» τον άτυχο Αντώνη, αν αφήσεις την τελευταία σου πνοή μεταξύ Βεγγάζης και Ντέρνα, αν σου πάρουν το σπίτι με πλειστηριασμό συνοδεία ΜΑΤ, αν σε υποχρεώσουν να σερβίρεις εξευτελιζόμενος πελάτες κολυμπώντας στη θάλασσα, αν πεθάνεις στη μέση του δρόμου σε δυστύχημα τρέχοντας να μεταφέρεις τις «delivery» παραγγελίες των άλλων, αν πνιγείς στο μέσον του Αιγαίου, αν αποτελέσεις θύμα βίας, βιασμού, απειλής, κλοπής ή διάρρηξης, τότε δεν έχεις καμιά σημασία. Δεν είσαι σημαντικός. Δεν αξίζεις καμιά δημοσιότητα. Καμιά ιδιαίτερη προσοχή. Συμβαίνουν αυτά.

Αυτοί που σε έβλαψαν αφήνονται ελεύθεροι. Ειδικώς αν είναι επώνυμοι και είσαι ανώνυμος. Καμιά φορά από κατήγορος κινδυνεύεις να μετατραπείς σε κατηγορούμενο. Φτήνυναν πολύ η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια! Εχουμε άπειρα δάκρυα για τα ζώα, αλλά όχι για όσους καταρρέουν δίπλα μας.

Αυτός είναι ο νέος κόσμος που οικοδομούμε. Αυτή είναι η νέα κοινωνία. Η κοινωνία που λατρεύει τα άλογα και μισεί τα έλλογα. Οταν δεν τα αντικαθιστά με μηχανές της Τεχνητής Νοημοσύνης αποφασίζει ότι αγαπά τα μισά από αυτά. Οχι όλα. Στον θαυμαστό κόσμο του διαδικτύου υπάρχουν αγάπη και ενδιαφέρον μόνο για τα ζώα και για συγκεκριμένες μειονότητες. Τις γνωστές μειονότητες.

Καμιά αγάπη για τον πατέρα, για τη γιορτή του οποίου κανείς πολιτικός δεν έκανε καμιά δήλωση. Πολύ λίγη αγάπη για τη γυναίκα. Ειδικά τη στρέιτ γυναίκα. Μερική αγάπη για τα παιδιά, τα οποία στον νέο κόσμο που ζούμε πολύ τα θέλουν ως κομφόρ επιβεβαίωσης και επικύρωσης των σεξουαλικών τους επιλογών. Οταν δεν τα αντικαθιστούν με σκυλιά. Ή όταν τα δένουν με λουρί τα παιδιά (!) -το έχω δει με τα μάτια μου σε εμπορικό κέντρο-, όπως τα σκυλιά!

Κάπως έτσι οδηγούμαστε σιγά σιγά σε έναν νέο κόσμο και σε ένα νέο Δίκαιο, που επικυρώνεται από τους συσχετισμούς της συγκυρίας, το οποίο από τα έλλογα προστατεύει όλες τις μειονότητες, είτε με βάση τη φυλετική καταγωγή είτε με βάση τη θρησκευτική καταγωγή ή με βάση τη σεξουαλική καταγωγή και από τα άλογα κάθε μορφή τους. Θα ήταν όμορφη αυτού του είδους η συμφιλίωση μεταξύ ελλόγων και αλόγων στον νέο θαυμαστό κόσμο μας.

Προφανώς και αγαπάμε τα ζώα, ιδιαίτερα όσοι μεγαλώσαμε στην επαρχία και συμφιλιωθήκαμε από πολύ νωρίς με την αγροτική ζωή. Είναι πλούτος για τον πλανήτη μας. Μας συμπληρώνουν. Είναι «φύλακες άγγελοί» μας.

Ο άγιος Παΐσιος έλεγε μάλιστα ότι, επειδή είναι «άλογα» και δεν θα πάνε στον Παράδεισο, πρέπει να κάνουμε οτιδήποτε περνά από το χέρι μας για να τους κάνουμε παράδεισο κάθε μέρα σε αυτή τη ζωή. Τα ζώα έχουν άλλωστε μεγάλο «σουξέ» στην εποχή μας, γιατί οι άνθρωποι πάψαμε να αγαπάμε τους ανθρώπους.

Καθοδηγούμαστε να μην αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Αλλά η συμφιλίωση αυτή μεταξύ των ανθρώπων και των ζώων, που προβάλλεται ως προοδευτική ατζέντα, είναι ατελής, γιατί δεν περιλαμβάνει τους «άλλους». Τους πάρα πολλούς «άλλους».

Σταδιακά, η κοινωνία μας καταλαμβάνεται από έναν ιδιότυπο ρατσισμό για το παιδί (μόδα στις αγκαλιές είναι το σκυλί) και τη γυναίκα. Από ασύλληπτο μίσος για το ανδρικό φύλο, στο οποίο φορτώθηκε όλη η νέα γενιά αδικημάτων με την ψευδοεπανάσταση του #ΜeΤoo (σεξισμός, περενόχληση) με στόχο την εξουδετέρωση και τον ευνουχισμό του.

Και, βεβαίως, από ασύλληπτο «θαυμασμό» για το λεγόμενο «τρίτο φύλο». Δεν είναι όμως προοδευτική ατζέντα μόνο τα ζώα, οι μετανάστες, οι ΛΟΑΤΚΙ και τα ρομπότ που θα αντικαταστήσουν τους ανθρώπους, οι οποίοι, όπως λένε οι αλαζόνες της νέας εποχής, δεν χωράνε στην Δ΄ Βιομηχανική Επανάσταση. Είναι μια ατζέντα μισανθρωπική. Μια ατζέντα που αποθεώνει τον άνθρωπο μόνο ως άτομο συγκεκριμένης σεξουαλικής ταυτότητας, με γνωστά πάθη, και καταδιώκει τον άνθρωπο με βάση άλλες ιδιότητές του, όπως το χρώμα.

Φαντάζεται κανείς έναν πλανήτη χωρίς λευκούς; Χωρίς γυναίκες με ομορφιά και φιλικότητα; Χωρίς αρσενικά που να διεκδικούν και να φλερτάρουν με ρομαντισμό το άλλο φύλο; Χωρίς εργαζομένους με ενσυναίσθηση; Φαντάζεται κανείς έναν πλανήτη μόνο με ζώα, μειονότητες, μηχανές Τεχνητής Νοημοσύνης; Τι πλανήτης στέρφος θα ήταν αυτός;

Κι όμως, αυτή είναι η νέα Κιβωτός του Νώε που σχεδιάζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Μια κιβωτός στην οποία τον πρώτο λόγο έχουν τα ζώα, οι γυναίκες που αρσενικοποιούνται, οι άνδρες που θηλυκοποιούνται και τα παιδιά που υιοθετούνται από τα νέα ομοφυλικά σχήματα οικογένειας. Αφού γεννηθούν παρενθέτως με σπέρμα αγνώστου πατρός. Μια κιβωτός από την οποία αποβάλλονται οι άνδρες «παλαιάς κοπής», οι γυναίκες κλασικής ομοεφιάς, η πολιτιστική, εθνική και θρησκευτική παράδοση που τους ακολουθεί.

Μια Κιβωτός στην οποία τα βαφτίσια είναι ντεμοντέ και η ονοματοδοσία μόδα. Μια Κιβωτός η οποία ωρύεται για τις αμβλώσεις, ότι η γυναίκα δεν είναι εργαλείο αναπαραγωγής, αλλά κλείνει τα μάτια όταν παρένθετες μητέρες κυοφορούν τέκνα ΛΟΑΤΚΙ οικογενειών για 10.000 ευρώ (!), καθιστάμενες εργαλείο αναπαραγωγής εμπορίου βρεφών. Είναι μια Κιβωτός για την οποία δεν δίδει κανείς απαντήσεις για το πώς θα συνεχίσει να αναπαράγεται φυσιολογικά το ανθρώπινο είδος στο μέλλον, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.

Φίλος που γνωρίζει τα εσωτερικά μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού μού αποκάλυψε ότι κάθε φορά που σε ένα σίριαλ άνδρας φιλά άνδρα δίδεται εντολή στον επικοινωνιακό του μηχανισμό το σχετικό πλάνο να προωθείται σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ιδιαιτέρως στους ιστοτόπους. Οταν φιλιέται γυναίκα με γυναίκα, το ίδιο.

Ποτέ, όμως, όταν φιλιέται γυναίκα με άνδρα. Αντιστρόφως: Η σεξουαλική παρενόχληση είναι πάντοτε αδίκημα ανδρικό, ποτέ ομοφυλοφιλικό, ενώ τα εγκλήματα πάθους -«συζυγοκτονίες» κατ’ ουσίαν- βαπτίζονται «γυναικοκτονίες». Ως μίσος προς τη γυναίκα, δηλαδή.

Κάθε φορά που ρωτούν λοιπόν τη γνώμη μου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων και την τεκνοθεσία, καλώ τους συνομιλητές μου να εξετάσουμε ολιστικά τη νέα επετηρίδα των ανθρώπων και να απαντήσουμε στο ερώτημα πώς θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε στο μέλλον αν, αντί για παιδιά, αποκτάμε σκυλιά και αν, αντί για γάμους ανδρών – γυναικών, κάνουμε γάμους μεταξύ ανδρών και μεταξύ γυναικών.

Η αληθινή απάντηση σε αυτό είναι η ανάσταση της κλασικής πυρηνικής οικογένειας, που στην εποχή μας περνά μεγάλη κρίση. Οσο αυτή άντεχε, οι κοινωνίες ήταν ανθεκτικές. Από τη στιγμή που άρχισε να καταρρέει, οι οργανωμένες κοινωνίες που διασφαλίζουν τη συνέχεια παρήκμασαν.

Και η εξέλιξη ήταν από συντεταγμένα σύνολα με αίσθηση συλλογικής μοίρας να μετατραπούμε σε άθροισμα ατομικών εγωισμών προς ικανοποίηση ματαιοδοξιών. Πρέπει να διορθώσουμε την κιβωτό με επιστροφή στον χριστιανισμό.