Του Σάββα Καλεντερίδη
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας σήμανε και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, στη διάρκεια του οποίου υπήρχε μια στατικότητα στο διεθνές σκηνικό. Ακολούθησε η παντοκρατορία των ΗΠΑ για διάστημα περίπου δύο δεκαετιών, για να φθάσουμε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας στην ανάδειξη νέων πόλων ισχύος στο διεθνές σύστημα, που θέτουν εν αμφιβόλω την αμερικανική παντοκρατορία και δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για την μετάβαση σε έναν πολυπολικό κόσμο.
Όταν μιλάμε για πολυπολικό κόσμο εννοούμε περιφερειακές δυνάμεις που θα ασκούν επιρροή σε περιοχές που θα κατοχυρώσουν μέσω μιας πολύπλοκης διαδικασίας, δηλαδή με οικονομική εξάρτηση και με ένα μείγμα σκληρής και ήπιας ισχύος.
Σε κάθε περίπτωση, η Ε.Ε. είναι ένας από τους πόλους του νέου παγκόσμιου συστήματος, όμως από την Ένωση λείπει η συγκροτημένη ενιαία πολιτική άμυνας και ασφάλειας, δηλαδή άσκησης επιρροής διά της επίδειξης ή επίκλησης σκληρής ισχύος, γεγονός που καθιστά την Κύπρο και την Ελλάδα ευάλωτες σε επιρροή μιας άλλης περιφερειακής δύναμης.
Η Τουρκία είναι γνωστό ότι διεκδικεί έναν τέτοιον ρόλο, αυτόν της περιφερειακής δύναμης, μέσω του τρίπτυχου παντουρκισμός – πανισλαμισμός – νεοοθωμανισμός. Με βάση το δόγμα που νεοοθωμανισμού, η Άγκυρα επιδιώκει χρόνια τώρα να θέσει υπό τη σφαίρα επιρροής της την Κύπρο και την Ελλάδα, μέσω:
-της ανάδειξης μνημείων της Οθωμανικής Περιόδου,
-του εμπορίου και των ετεροβαρών οικονομικών σχέσεων,
-της εργαλειοποίησης των μουσουλμάνων παράνομων μεταναστών που στέλνει στην Κύπρο και την Ελλάδα,
-της «Γαλάζιας Πατρίδας»,
-του τουρκολιβυκού μνημονίου,
-των λοιπών παράλογων και παρανοϊκών διεκδικήσεων εις βάρος των δύο κρατών του Ελληνισμού, διεκδικήσεις που δείχνουν με κάθε τρόπο ότι είναι διατεθειμένη να υποστηρίξει με επίδειξη και επίκληση στρατιωτικής ισχύος.
Μάλιστα, υπάρχουν ενδείξεις ότι μέρος του πολιτικού, ακαδημαϊκού και δημοσιογραφικού κατεστημένου έχει σχεδόν αποδεχτεί αυτή τη σχέση, κάτι που δεν παραλείπει να το δείχνει είτε μέσω πολιτικών που επιλέγει να υιοθετήσει έναντι της Τουρκίας είτε μέσω αρθρογραφίας.
Όσον αφορά το διεθνές σύστημα, η περίοδος που διάγουμε είναι μεταβατική προς αυτό το πολυπολικό σύστημα, και αυτό σημαίνει ρευστότητα μέχρι να ολοκληρωθεί η διαμόρφωσή του.
Η άνοδος του Ντόναλντ Τραμπ και η επικράτηση αρχών που στηρίζονται κυρίως στις οικονομικές σχέσεις και συμφέροντα στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και της διαμόρφωσης των διεθνών σχέσεων καθιστούν ακόμα πιο δύσκολη την προβλεψιμότητα, που ούτως ή άλλως είναι δυσχερής λόγω της ρευστότητας.
Για να έλθουμε στα στενά δικά μας, αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ντόναλντ Τραμπ, παρόλο που είναι πλέον θεσμικά κατοχυρωμένη η αναγνώριση της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι από τους Νεότουρκους και τους κεμαλικούς, απέφυγε να αναφέρει τη λέξη «γενοκτονία» στις 24 Απριλίου, στην επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Αυτό σημαίνει ότι ο αγώνας για τη διεθνοποίηση και τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας γίνεται ακόμα δυσκολότερος σε σχέση με το εγγύς παρελθόν.
Επίσης, ο αγώνας δυσχεραίνεται από την ελληνοτουρκική προσέγγιση, που, ανεξαρτήτως των επιδιώξεων εκείνων που τη σχεδίασαν και την υλοποιούν, οδηγεί την Ελλάδα κάτω από τη «φτερούγα» της Τουρκίας. Το ενδιαφέρον δε είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να συνεχίσει να την υποστηρίζει. Και, όπως αντιλαμβάνεται καθείς εξ ημών, δεδομένης της αρνητικής στάσης της Τουρκίας και του ίδιου του Ερντογάν για το θέμα της Γενοκτονίας, δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν η ελληνοτουρκική προσέγγιση και η επίσημη υποστήριξη από την κυβέρνηση του αγώνα διεθνοποίησης της Γενοκτονίας.
Οπότε, το βάρος πέφτει στις πλάτες ημών, που αφενός δεν θέλουμε, ύστερα από 200 χρόνια, να ξαναμπούμε κάτω από τη «φτερούγα» των Νεοοθωμανών του Ερντογάν, αφετέρου έχουμε χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα, έστω και κάτω από δυσχερείς συνθήκες, που πάντως δεν είναι δυσχερέστερες εκείνων που επικρατούσαν το 1821.
Επομένως, αυτό που μας μένει είναι να αναλύσουμε με μεγάλη προσοχή τη μεταβαλλόμενη διεθνή κατάσταση, αλλά και την κατάσταση που επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Και αυτό θα κάνουμε.
Αυτό επιβάλλει το χρέος.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και το τυπικό πέρας του ψυχρού πολέμου η Τουρκία έχασε το ρόλο της. Κλονίστηκε, προβληματίστηκε και βρήκε νέο ρόλο.
Εμείς ρουφήξαμε το νέκταρ της ΕΟΚ, ήπιαμε το ποτήρι του Ευρώ, δεχτήκαμε το μουρουνέλαιο των μνημονίων (και το ευχαριστηθήκαμε κιόλας μετά το 2014). Παραμείναμε όμως σταθερά σε στάση άμυνας με τάσεις υποκλίσεων απέναντι στο γείτονά μας. Καλή καρδιά και φιλοξενία πάνω απ’ όλα.
“Τιμή σ’εκείνους όπου στην ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες”
(Κωνσταντίνος Καβάφης)….
…
Επιβάλουν τον μουσουλμανισμό στη χώρα, εργαλείο τους οι λαθρομετανάστες.
Έφτασαν να σχίζουν ακόμη και τα κηδειόχαρτα απειλή τους ενοχλεί ο Σταυρός, συνέβη χθες στο Νεοχώρι Λεχαινών Ηλείας από τσούρμο λαθρομεταναστών που κομμάτιασαν αγγελία μνημόσυνο που είχε κολληθεί σε απόμερο σημείο.
Φαίνεται αυτές είναι οι εντολές τους, θέλουν να επιβάλουν επεκτατικά τα δικά τους πιστεύω.
Έκαναν χαρτοπόλεμο το αριστερό τμήμα του κηδειόχαρτου στο οποίο υπήρχε ο Σταυρός.
Δεν προσαρμόζονται στην ελληνική πραγματικότητα, αντίθετα θέλουν ως κατακτητές μας να επιβάλουν τα δικά τους πιστεύω.
Το κράτος του κ. Μητσοτάκη τους σιγοντάρει, η μουσουλμανική πακιστανική κοινότητα κάνει ό,τι θέλει στην άλλοτε υπερήφανη και τέως ελεύθερη Ελλάδα.
Διαδηλώνουν στην πρωτεύουσα εναντίον του φίλου και συμμάχου μας ινδικού λαού με την άδεια της αστυνομίας μας, ενώ απαγορεύτηκε οποιαδήποτε αντίστοιχη ινδική συγκέντρωση.
Επιβάλει δηλαδή η κυβέρνηση που ψηφίσαμε τον μουσουλμανισμό και εκτουτουρκισμό των Ελλήνων, μέσω των χιλιάδων μουσουλμάνων Πακιστανών, των συμμάχων δηλαδή της Τουρκίας, αυτούς που μας στέλνει, χωρίς να έχει ποτέ καταγγελθεί διεθνώς, ο σύμμαχος και φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη, ο κ Ερντογάν.
Το θράσος αυτών που ήλθαν παράνομα στη χώρα, με τη σύμφωνη γνώμη της οικογένειας Μητσοτάκη, τους επιβάλει να προσβάλουν τους νεκρούς μας σχίζοντας αναρτημένες αγγελίες κηδειών και μνημοσύνων στα χωριά μας, ενοχλούνται βλέπετε από την ύπαρξη Σταύρου σε αυτά.
Αλήθεια τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι Έλληνες που θρηνούμε τους νεκρούς μας και βλέπομαι να βεβηλώνεται η μνήμη τους, με την αδιάφορη αστυνομία απούσα ακόμη και μετά από καταγγελία μας;
Το κράτος μας, δεν πρέπει να λέγεται έτσι, η εξουσία του δεν είναι κρατεά, δεν εξασφαλίζει στους πολίτες του τα δικαιώματα τους. Ούτε κατηχεί τους εισβολείς ώστε να σέβονται τις αξίες της χώρας μας όταν τους παραδίδει άδειες διαμονής και εργασίας.
Αντίθετα, είδαμε υπουργό του κ. Μητσοτάκη να απαντά, on air, σε τηλεφώνημα μουσουλμάνου, να χαριεντίζεται μαζί του και να τον καλεί σε συνάντηση για υλοποίηση ρουσφετιού που ζητήθηκε τηλεφωνικά.
Έχετε μήπως αποστολή για μουσουλμανοποίηση και εκτουρκισμό των Ελλήνων κ. Μητσοτάκη ;
Οι πράξεις και οι παραλείψεις σας, μας οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα.
Aυτο που λειπει απο την φωτογραφια του Παρθενωνα ειναι ενα τεραστιο παπουτσι απο drones !
Σε μία προφανή προσπάθεια να γίνουν οι λαθρομετανάστες μοιραία δεκτοί, έχουν επιδοθεί διάφοροι αρθρογράφοι, ειδικά στην Κρήτη, όπου οι ροές έχουν λάβει περίπου ανεξέλεγκτές διαστάσεις. Κάποια μέρα, όταν τα πράγματα θα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, θα τούς πουν συνυπευθύνους, αλλά τότε θα είναι πια αργά.
Μια μέρα οι θάλασσες αυτές θα εκδικηθούνε
Πώς ο αλτρουϊσμός των Ελλήνων απέναντι στους μετανάστες αποδομεί τη θεώρηση της ευρωπαϊκής «νέο–ακροδεξιάς»!
@ Darwin
Κάποτε η μπότα των Ναζί κατακτητών πατούσε στην Ακρόπολη, τώρα το αθλητικό παπούτσι της Adidas την καπακώνει. Δεν σχηματίσθηκε πάνω από την Ακρόπολη θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος, δηλαδή δεν έγινε όπως φαίνεται. Έγινε όμως και κατά πως δείχνει όχι τυχαία. Οι βεβηλώσεις όλο και πληθαίνουν με το Υπουργείο Πολιτισμού στο επίκεντρο.