ΠΑΣΟΚ: Όσο και να μακιγιάρεις τον νεκρό, ένα ακόμη πτώμα είναι…

Του Strange Attractor

Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ του γιού του Ανδρέα, και εγγονού του Γεώργιου Παπανδρέου, πήρε το μεγαλειώδες 44% με τον λαό να πανηγυρίζει στους δρόμους!

Λίγο μετά, το 2012, το ίδιο κόμμα πήρε μόλις 13%, πιο κάτω ακόμη κι από τον ΣΥΡΙΖΑ που από το 3% έφτασε στο 16%, λίγο πριν μπει στο Μαξίμου ως κυβέρνηση και ζήσουμε τα χάλια που ζήσαμε, με τον κίνδυνο των συσσιτίων να κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας.

Το θέμα μας όμως είναι το ΠΑΣΟΚ, κι όχι ο διαλυμένος σήμερα συρφετός του Κεν Κάσελ και της Γεροβασίλη.

Το ΠΑΣΟΚ, που σημάδεψε ανεξίτηλα τα τελευταία 50 χρόνια τον τόπο μας, και που σήμερα τα ΜΜΕ προσπαθούν να το αναστήσουν, οσμιζόμενα την επερχόμενη κατάρρευση της ΝΔ του μητσοτακέικου.

Εκεί λοιπόν που το είχαν ξεχάσει για τα καλά, μια ο Σαλμάς, μια οι 11, μια οι 8, μια η απουσία Καραμανλή-Σαμαρά από τις φιέστες του Κυριάκου με τα street και τα finger food στη Ρηγίλλης, και να που οι αδέκαστοι κήνσορες της ενημέρωσής μας το ξαναθυμήθηκαν.

Και να ρεπορτάζ για τον «δήμαρχο» της καρδιάς, μας, για την Αννούλα τη σοσιαλίστρια, τον μπρουτάλ Ανδρουλάκη, τον γιο του Αυλάρχη του βασιλιά Κωνσταντίνου Παύλο Γερουλάνο… κ.ο.κ.

Σε λίγο, έτσι όπως το πάνε, μην εκπλαγείτε αν ακούσετε τον Πορτοσάλτε ή τον Παπαδάκη να παίζουνε το Κάρμινα Μπουράνα, ή να τραγουδάνε unplugged Μάνο Λοϊζο στις εκπομπές τους…

Σαν τα όρνεα, που μόλις μυρίζουν ψοφίμι σπεύδουν να το «απαλλοτριώσουν» (όπου ψοφίμι βλέπετε ΝΔ του Κυριάκου) και να πάνε για νέα φαγοπότια.

Εδώ και 15 χρόνια λοιπόν ζούμε το κύκνειο άσμα ενός κόμματος, του οποίου ο επιθανάτιος ρόγχος του ήταν δυνατός.

Το πώς και γιατί ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ, και το τι ρόλο έπαιξε, κατά τη δική μου τουλάχιστον ποταπή άποψη, αγγίζει τα όρια της συνωμοσιολογίας.

Εν ολίγοις, όπως η Ένωση Κέντρου του Παπανδρέου (πρεσβύτερου) χρησίμευσε ως τεχνητό φρένο στην ανησυχητικά ανοδική πορεία της ΕΔΑ (με άνωθεν εντολές εκ του εξωτερικού), έτσι και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα έπαιξε τον ρόλο της βαλβίδας ασφαλείας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη, ευαίσθητη, και πλήρως ριζοσπαστικοποιημένη εποχή, αυτήν της μεταπολίτευσης, και του ψυχρού πολέμου.

Από εκεί και πέρα, ο ρόλος του ήταν καταλυτικός. Και πολλές φορές, οι εξελίξεις και η ορμή του, ξεπέρασαν ακόμη και το ίδιο. Ακόμη και τους δημιουργούς του.

Έκανε πολλά καλά, αλλά και πολλά κακά.

Και όλα οφείλονταν τόσο στις τότε εποχές, όσο και στην αναμφισβήτητη χαρισματικότητα του αδιαμφισβήτητου ηγέτη του.

Η πρώτη σημαντική φθορά άρχισε να διαφαίνεται επί Κοσκωτά και Λιάνη.

Εκεί είναι που το εγκατέλειψαν οι όποιοι υποψιασμένοι, και που γραπώθηκαν επάνω του οι θεσιθήρες, οι επαγγελματίες χειροκροτητές, και οι διάφοροι βαστάζοι.

Μέχρι που έσκασε η μπόμπα, ο Ανδρέας πήγε στο Ειδικό Δικαστήριο, and the rest is history.

Στη συνέχεια, και μετά τη λαίλαπα Μητσοτάκη (και Γρυλλάκη),  επανήλθε το 1993 δριμύτερο, πλην όμως σε μια πιο μεταφυσική μορφή, αφού κουμάντο πλέον έκαναν οι χαρτορίχτρες, τα ματζούνια, οι καλόγεροι, και οι… αεροσυνοδοί.

Ο πρώτος που την έκανε αηδιασμένος ήταν ο Τσοβόλας, ο πρώτος όλων σε εσωκομματικές ψήφους, που ο πούρος Πασόκος όμως Γιαννόπουλος τον αποκαλούσε «τσοβολάκο», επειδή τόλμησε και έφυγε από το «μαντρί της ακολασίας», και ίδρυσε δικό του κόμμα, αρνούμενος να βαράει προσοχές στη Μιμή, στη Βαγγέλω,  και στην Πόπη Κοτοπούλη Τουρλουμπούση… τι θυμάμαι ο έρμος;

Η επόμενη βασική και ριζικά ανατρεπτική μεταστροφή του ΠΑΣΟΚ συνέβη την περίοδο που τα ηνία του ανέλαβαν οι εκσυγχρονιστές του «ήπιου λογιστή» Σημίτη.

Εκεί άλλαξαν τα πάντα, και οι ο «σοσιαλιστικός» κόσμος γύρισε ανάποδα.

Τα ζιβάγκο έγιναν Αρμάνι, τα γένια… καλοξυρισμένα ροδαλά μάγουλα, και τα αντάρτικα τραγούδια αντικαταστάθηκαν από τσιφτετελοπόπ άσματα, πρώτο τραπέζι πίστα, συνοδεία μαύρου ΤΖΟΝΙ.

Η εποχή συνέπεσε και με την είσοδό μας στο ευρώ, οπότε το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε τη διέξοδο του κάθε λογής γιάπη, που ξαφνικά είδε τα όνειρα γρήγορου πλουτισμού του να ικανοποιούνται, ενδεδυμένα μάλιστα τον μανδύα του δήθεν προοδευτικού σοσιαλισμού.
Η χαρά του κρατικοδίαιτου νεοελληνικού κατσαπλιάδικου «επιχειρείν»!

Η απαρχή του παρασιτικού καπιταλισμού (crony capitalism) που ειδικά στις μέρες μας, ελέω της Αγίας Οικογένειας ΑΕ, κυριαρχεί.

Και όλα αυτά με τη βούλα και την έγκριση των κονδυλίων της ΕΕ, και με τις ανοιχτές πιστωτικές στρόφιγγες σε «ισχυρό» ευρώ.

Τα διακοποδάνεια, και τα θαλασσοδάνεια ήταν καθεστώς.

Τρίχες δηλαδή κατσαρές.

Αυτό που έγινε ουσιαστικά ήταν ένα ξέφρενο πάρτι των αγορών, και όλων αυτών που αργότερα, επί κρίσης, οι ίδιοι οι «μετανοούντες» Πασόκοι, που έσπευσαν να γιγαντώσουν τον Σύριζα, αποκαλούσαν απαξιωτικά κερδοσκόπους.

Μια φούσκα που έθρεψαν, και που έσκασε με δύναμη στα μούτρα όλων μας.

Καλώς ή κακώς, ήταν αρκετές οι φωνές που από καιρό προειδοποιούσαν για τη νομοτελειακή πολιτικοοικονομική σύγκλιση των δυο κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα (άσχετα αν οι περισσότεροι εξ ημών προτίμησαν να πάνε με τη ροή, και να γίνουν παίκτες του χρηματιστηρίου).

Όπου τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ, θα αποτελούσαν απλά δυο όψεις του ιδίου νομίσματος. Αυτού των αγορών και όχι του λαού.

Δεν γίνονταν αλλιώς. Όσο ριζοσπαστικό, και όσο φιλολαϊκό και να θέλει να φανεί ένα κόμμα, όταν περνάει 20 και πλέον χρόνια στην εξουσία, αναγκαστικά θα συμπορευτεί με τα μεγάλα συμφέροντα, θα προσελκύσει όλα τα χρυσοκάνθαρα στοιχεία της κοινωνίας, θα πουλήσει τους αγνούς ιδεολόγους οπαδούς του, και στο τέλος θα μεταμορφωθεί.

Θα γίνει δηλαδή ένα κακέκτυπο του αρχικού του εαυτού.

Το ίδιο έργο το έχουμε δει (ιστορικά) να επαναλαμβάνεται παντού στον κόσμο, και το είδαμε και με τους Συριζαίους, που ξεκίνησαν ως «κινηματίες» της αριστεράς, και κατέληξαν τσιράκια της Hellenic Train, της FRAPORT, και άλλων «πυλώνων» της οικονομίας μας, που μέχρι να μπουν στο Μαξίμου ήταν οι «κακοί κσαίνοι τοκογλύφοι».

Ακόμη και στη σοσιαλιστικά «αυτοδιαχειριζόμενη» Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Διαβάστε Μίλοβαν Τζίλας και θα καταλάβετε.

Πώς λοιπόν θα μπορούσε να γλιτώσει το ΠΑΣΟΚ; Με ποια εχέγγυα;

Τη Μιμή, που σπούδασε δίπλα στον Κούντερα αεροσυνοδεία;

Το ηθικό ανάστημα του Άκη;

Την παραγωγή υψηλής πολιτικής του Κουλούρη, του Βερελή, και του Μαντέλη;

Τους ακατάσχετους βερμπαλισμούς του Μπένυ, και τα ασυνάρτητα φληναφήματα της Αννούλας, και του Κρίτωνα Αρσένη;

Τον λιτό και μεστό λόγο του Χάρη (διά τούτο λέγω) Καστανίδη;

Πώς;

Και πώς θα ανανεωθεί σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο;

Με την κα Νταλάρα;

Με την Εύα Καϊλή;

Με τους Γεωργιανούς (ομογενείς) ψηφοφόρους του;

Με τον… Πετσάλνικο;

Με τον Δούκα;

Δεν γίνονται αυτά.

Επομένως, να’ μαστε πάλι εδώ Ανδρέα, οι φόροι και όχι τα δάνεια πέφτουν χιαστί!

Το ΠΑΣΟΚ έπεσε θύμα της ακόρεστης όρεξής του για εξουσία. Όπου εξουσία, από κάποιο σημείο και μετά, σήμαινε κότερα, βίλες, Καγιέν, μπουζούκια, μετοχές Λιναρά, ομόλογα, κλπ.

Διαπλοκή στη νιοστή.

Δεν σήμαινε μια σοσιαλιστική αναδιάταξη της χώρας. Κάθε άλλο.

Και αυτό αποδείχθηκε με τη στάση του, μόλις πέσανε τα φράγκα (βλ. ευρωπαϊκά και άλλα κονδύλια).

Εκεί φάνηκε καθαρά τι εστί το σύγχρονο ΠΑΣΟΚ.

Με ποιους πήγε, και ποιους άφησε πίσω του.

Πήγε με τους τραπεζίτες, ξένους και ντόπιους, και άφησε πίσω του τον «κυρίαρχο» λαό. Τα υποζύγια της ανόδου του δηλαδή.

Και επί κρίσης, τότε που στέρεψαν οι κάνουλες και δεν έπεφτε ούτε κοτσάνι στα σκυλάδικα, τι κάνανε όλοι εκείνοι οι πούροι σοσιαλιστές;

Έσπευσαν εν χορώ στο τσίρκο ΣΥΡΙΖΑ… για μια νέα καρέκλα, και ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κλπ κλπ…

Για αυτό, άσχετα με τους καθημερινούς βομβαρδισμούς των ΜΜΕ για τις εσωτερικές διαδικασίες και εκλογές νέων προσώπων που θα ξαναζωντανέψουν το ΠΑΣΟΚ, άσχετα με τα διάφορα παπαγαλάκια που φοβούμενα μη χάσουν την κουτάλα της εξουσίας, κραυγάζουν με στεντόρεια τη φωνή για το νέο ΠΑΣΟΚ που θα προκύψει, η αλήθεια είναι μίαΤο ΠΑΣΟΚ, όπως το  ξέραμε, πέθανε το 2012. Κανονικά.

Σήμερα, όσο και να το μακιγιάρουν τα ΜΜΕ, απλά ζούμε το μνημόσυνό του…

Και αντί κάποιοι να προσπαθούν μάταια να το επαναφέρουν με μακιγιάζ, μαλάξεις, και τεχνητές αναπνοές, καλά θα κάνουν να φέρουν παπά να το διαβάσει.

Αφήστε το λοιπόν να ησυχάσει και οριστικά. Μην το παιδεύετε.

Άλλωστε, οι νεκροί δεδικαίωνται…

  1. Μεστός και ‘to the point’, όπως πάντα, ο “Παράξενος Ατράκτορας”…

  2. Συνελόντι ειπείν:
    O Αντρέας διαίρεσε Εσκεμμένα και Παντελώς Ανεύθυνα -με λόγους και πράξεις- τον ελληνικό λαό, αλλά του άφησε και παρακαταθήκη το “η Ελλαδα ανήκει στους Έλληνες”, προκειμένου (ακόμη) κάποιοι να το εκστομίζουν χωρίς να κινδυνεύουν (ακόμη) να διωχθούν ποινικά.
    Το έξωθεν τζάμπα χρήμα έως το 1991 ήταν μεγάλος πειρασμός για έναν σοσιαλιστή/αναδιανεμητή της εποχής του κομματικό “γενάρχη” σε ένα κράτος κλειδί για τα δυτικά συμφέροντα (ουδείς προέβλεπε άλλωστε την μεγάλη ανατροπή… και έμμεσα ο Σιούφας μετά το Μάαστριχτ υπενόησε ευθύς αμέσως τα περί προοδευτικής στραγγουρίας των τζάμπα εισροών).
    Το αντελήφθη μερικώς με τον Χαλικιά το 85, και έτι περαιτέρω όταν επανανέλαβε την κυβέρνηση το 1993, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά (για όλους). Το οικονομικό εθνικό νερό βαθμηδόν είχε μπει στο αυλάκι προς την γκλομπαλιστική θάλασσα των 5 ηπείρων.
    Επελέγη, σε ένα στάτους οικονομίας υπηρεσιών, το παρόν εις βάρος του μέλλοντος (πιο εθνικολογιστικά αντιεπιχειρηματικό πνεύμα δεν γίνεται)

    Ο Καστανίδης είναι ο μόνος που στέκει με αξιοπρέπεια όρθιος, εν μέσω εκσυγχρονιστικών συμπληγάδων, γιαυτό και δεν τον “παίζουν”.

    Όλα τα κόμματα αρρώστησαν βαρέως το 1990, και ετελεύτησαν (κατ’ ουσίαν ιδεολογικώς) το 2001.
    Η τραγωδία της μεταπολίτευσης.
    Όχι μόνον εδώ.

  3. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε άλλα :
    Το ΠΑΣΟΚ που όλοι ξέραμε πέθανε πολιτικά, η παραπάνω ανάλυση παρουσιάζει κάποια στοιχεία, αλλά μήπως και η Νέα Δημοκρατία που ξέραμε δεν έχει πεθάνει πολιτικά ; αφού έγινε Κέντρο με αποτέλεσμα να γκρινιάζουν τα δεξιά στελέχη της ; Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε δεν έχει πεθάνει πολιτικά ; βλέπουμε όλοι τι γίνεται 15 μήνες τώρα στο κόμμα.
    Κοιτάξτε και στη υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση ; Μήπως κάτι ανάλογο δεν γίνεται και εκεί ; όλος ο πολιτικός κόσμος σε αναβρασμό και όλοι κυβερνούν με εύθραυστες συμμαχίες και άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων. Όλα τείνουν σε πολιτική αμφισβήτηση.
    Ζούμε την χρονική περίοδο του θανάτου των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών και νομίζω ότι οδεύουμε προς την ομαδοποίηση των πολιτικών χώρων με προοπτική δύο κύριων πολιτικών σχηματισμών (περίπου κατά τα αμερικάνικα πρότυπα). Έναν κεντροδεξιό πολιτικό χώρο με Χριστιανοδημοκρατικό πολιτικό προσανατολισμό, ένα κεντροαριστερό πολιτικό χώρο με Σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό, οι οποίοι θα είναι κοντά ιδεολογικά και θα εναλλάσσονται στην εξουσία, έτσι ώστε ο επιχειρηματικός κόσμος – Καπιταλισμός να κάνει ανεπηρέαστα τη δουλειά του, δηλ να εξασφαλίζει τα υπερκέρδη του και οι σύμμαχοί μας πέρα από τον Ατλαντικό να ελέγχουν τελικά την ταλαίπωρη και ανόητη Ευρώπη. Ίσως κάποια μικρά και ακίνδυνα πολιτικά άκρα αριστερά και δεξιά καταφέρουν να επιβιώσουν, ως παράδοση του Ευρωπαϊκού χώρου για να φοβίζουν και τους δύο κύριους σχηματισμούς, που είπαμε παραπάνω.
    Άλλωστε πάντα οι Αμερικάνοι δεδικαίωται…

  4. Σωστά τὰ λέτε, ἀγαπητέ strange Attractor !
    Εἰς ἐπίρρωσιν τούτων, ἄς θυμηθοῦμε ὅτι τό πρῶτο πρᾶμα ποὺ ἔκανε ὁ (ἕνας εἶναι ) Ἀντρέας, ἦταν στὴν πρώτη Σύνοδο Κορυφῆς τῆς ΕΟΚ, νὰ ἀπαιτήσῃ ἐπί ποινῇ ἀσυμφωνίας, τὰ Μ.Ο.Π. ἤγουν τὴν κουτάλα. Ἄ καὶ τὶς ἐπιδοτήσεις ἀποσύρσεων φρούτων μὲ ἐκτίμηση ἐπὶ τῶν …. δένδρων! Τύφλα νἄχει τὸ μεγάλο φαγοπότι (ἡ ταινία, ντέ, τοῦ 1973 μὲ Πικολί καὶ Μαστογιάννη!).
    G.K. https://www.facebook.com/Kakarelidis/

  5. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα brand name που έχει ακόμα πολιτική αξία, παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς έχασε μεγάλο μέρος της. Οι εκτιμήσεις ότι πέθανε μαζί με τον Αντρέα (λένε διάφοροι δημοσιογράφοι) ανήκουν σε εκείνους που θεωρούν ότι πολιτική αξία έχουν μόνο τα πρόσωπα και όχι τα προγράμματα ή οι πολιτικές επιλογές. Αυτό στη βάση του είναι και λανθασμένο και πηγή πολλών προβλημάτων.
    Το ΠΑΣΟΚ είναι ένας πολιτικός χώρος που έχει ταυτότητα και αν την έχουν χάσει κάποιοι που θέλουν να ηγηθούν σε αυτό το χώρο δεν την έχουν χάσει πάντως οι ψηφοφόροι του που ζητάνε εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρεπή διαβίωση. Αυτά μπορούν να τα υπηρετήσουν και νεότερα στελέχη και να τα φέρουν στην κοινωνία με την προϋπόθεση ότι υπάρχει εσωκομματική ενότητα και καθαρή πολιτική.
    Ο λαός δε ζητάει εξτρεμισμούς, δε ζητάει θαύματα και θα ακολουθήσει όποιους δείξουν συνέπεια και σταθερό προσανατολισμό προς αυτούς τους στόχους.
    “Νέος Αντρέας” πήγε να το παίξει και ο Τσίπρας αλλά η αλήθεια φάνηκε πολύ γρήγορα και ο ΣΥΡΙΖΑ εισέπραξε το αποτέλεσμα. Η προσέλευση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές δείχνει ότι αναμένουν την ιδεολογική και πολιτική ανάκαμψή του. Και αυτό δεν είναι κάτι που θα το φέρουν μόνο οι Πρόεδροι.

  6. Πολύ εμπεριστατωμένη το άρθρο σας.
    Θα ήθελα να κάνω μερικά σχόλια που δεν αναφέρονται.
    Στην πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός ήταν και υπουργός Εθνικής Άμυνας. Εκαν6την περίφημη αγορά τού αιώνα και μετά παρέδωσε το υπουργείο
    Διετέλεσε dean of economics στο Πανεπιστήμιο Berkeley. Αντί να φέρει το know how στην Ελλάδα και να δημιουργήσει την καλλίτερη παιδιά των Βαλκανίων διέλυσε ότι υπήρχε με τον άκρατο κομματισμό σε όλα τα επίπεδα της παιδείας ρομαντισμός νεποτισμό ατιμωρησία κομματικοί διορισμοί παντού
    Νομιμοποίησε τον εκμαυλισμό Δξμοσιων υπαλληλων και πολιτών με το περίφημο ειπαμε να παρει ενα δωρο οχι και ……..εκατομμύριο
    Άνθρωποι αγράμματοι με μηδενικά προσόντα κατέλαβαν τον κρατικό μηχανισμό. Υπουργοι που δεν τους ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους.
    Υποχωρήσεις στο Νταβός στα ελληνοτουρκικά και το περίφημο mea culpa
    Αντί να στηρίξει την ελληνικα παραγωγή διέλυσε τα πάντα. Ποιος δεν θυμάται τις περίφημες κοινωνικοποιησεις;
    Μετέτρεψε τους αγρότες σε εισπράκτορες επιδοτήσεων με τα χρήματα στα μπαρ στις εισαγόμενες κοπέλες στα Καγιέν .
    Μετέτρεψε τον Έλληνα σε ραντιερη αντί εργαζόμενο
    Αντί να αναμορφώσει την Ελλάδα ηπειρωτική νησιωτική με τα άπειρα χρήματα ΜΟΠ και δάνεια δημιούργησε κρατικοδίαιτους εργολάβους και διασπάθιση των χρημάτων.
    Όταν διέγραψε την Φλέμινγκ την Μερκούρη τον καραγιωργα τον Σημίτη τον κράτησε στο κόμμα
    Ένας από τους ελάχιστους σοβαρούς ανθρώπους που είχε τον χαραλαμπιδη τον εξουδετερώσουν
    Το δικό μου πιστεύω είναι
    Είχε όλα τα δεδομένα και τα χρήματα να αναμόρφωση την Ελλάδα.να την κάνει κράτος και αντί αυτού ξεκίνησε την διάλυση της.
    Πρώτιστα τον ενδιέφερε η καλοπέραση του και το χτίσιμο ενός προφίλ μεγάλου ηγέτη
    Τα απόνερα του είναι το σήμερα

  7. Ένα άρθρο υπέροχο, αντάξιο του ενδόξου παρελθόντος του αγαπημένου μας antinews!

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Τρεμοσβήνει και το «Φανάρι» του Κ. Μητσοτάκη

Η διάλυση του τριμερούς συνασπισμού και η κατάρρευση της γερμανικής κυβέρνησης, ανεξάρτητα από τις όποιες αφορμές κυριαρχούν στην ειδησεογραφία,...

Αντώνη, Κώστα, όλα καλά;

Γεραπετρίτης: Σκοπός μας να φέρουμε κοντά τους δυο λαούς. Φιντάν: Να κάνουμε την αιώνια γειτονία μας, αιώνια φιλία...

Κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το πτώμα της Ευρώπης

Μάλιστα! Όλες οι κυβερνήσεις-παραρτήματα των Δημοκρατικών στη γηραιά ήπειρο, μεταξύ αυτών και η δική μας, θυμήθηκαν τώρα την Ευρώπη...

Η μαντάμ Σουσού και η ανάξια πλέμπα

Άξιζε χθες να διαβάσετε το κύριο άρθρο της «Καθημερινής», το οποίο είχε στοργικές συμβουλές για τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ...