Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε σε μία εποχή όπου το να ονομάζεσαι Δέσποινα Βανδή ή Αντώνης Ρέμος ή Γρηγόρης Αρναούτογλου θεωρείται κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Το κοινό ανάμεσα σε αυτούς τους τρεις έγκειται στο ότι είναι αναγνωρίσιμοι. Και αυτήν τη δίψα για αναγνωρισιμότητα πήραν τα κοινωνικά δίκτυα ως πυξίδα για να πλουτίσουν. Κάθε παραδοσιακή ιεραρχία μέσα στην κοινωνία έχει αποδομηθεί. Ο παπάς και ο δάσκαλος πλέον θεωρούνται ιδιότητες λίγο ως πολύ μπανάλ. Γιατί; Διότι δεν είναι αστραφτερά επαγγέλματα. Δεν κερδίζουν την αναγνωρισιμότητα της μάζας. Σήμερα, αν ένας παπάς τολμήσει να προβεί σε ένα κήρυγμα σαν εκείνα τα φλογερά του Καντιώτη, είναι αρκετά πιθανόν να κατηγορηθεί για ρητορική μίσους. Και αν ένας δάσκαλος τολμήσει εγκαρδίως να ενδιαφερθεί για τους μαθητές του, εν αναλογία του που διδάσκει, μπορεί να λιντσαριστεί από μαθητές – τραμπούκους ή από συλλόγους γονέων και κηδεμόνων.
Η ποιότητα του δυτικού πολιτισμού έχει υποβαθμιστεί σε περσόνες όπως οι Καρντάσιαν. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο οι άνθρωποι είναι πιο δεκτικοί στο να ακούσουν με προσοχή τι έχει να μας πει η Μαντόνα, από έναν υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις που έσπρωξαν τον πολιτισμό της Δύσης προς αυτήν την κατεύθυνση, ιδίως με τα κινήματα της σεξουαλικής απελευθέρωσης της δεκαετίας του 1960, συμμετείχαν και έζησαν τις τρέλες της νιότης, αλλά όταν έφτασε η δική τους σειρά, εκεί στα 35, δέχτηκαν απόλυτα τις νόρμες του παλαιού καθεστώτος και παντρεύτηκαν χωρίς να χωρίσουν, δημιουργώντας όσο το δυνατόν πιο σταθερές οικογένειες. Αντιθέτως, οι λιγότερο εύπορες τάξεις, επηρεασμένες από αυτού του είδους τα κινήματα, χώριζαν με μεγαλύτερη ευκολία, δημιουργώντας μία γενιά νέων ανθρώπων που δεν συγκροτούσαν ενιαίες προσωπικότητες κατά μέσο όρο. Οι συνέπειες, δηλαδή, των πράξεων των ελίτ έχουν μεγαλύτερη καταστρεπτική ισχύ στους πιο φτωχούς και λιγότερο μορφωμένους.
Τι μας διδάσκει στην πραγματικότητα αυτή η κατάσταση; Μας διδάσκει ότι οι ελίτ που κυβερνούν σήμερα τη Δύση είναι καταστρεπτικές για την επιβίωσή της. Όταν για να συνεχίζεις να κερδίζεις χρήματα πρέπει συνεχώς να δημιουργείς μία καινούργια Δέσποινα Βανδή, από την οποία περιπέσαμε στην κατάντια να ακούμε για το πώς θα ασκούμε εξωτερική πολιτική απλά και μόνον επειδή είναι αναγνωρίσιμη, και έχεις γραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων σου σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Μάζης, ο Γρίβας και ο Γ. Φίλης, ε, τότε χρειάζεται μία ριζική ανανοηματοδότηση, αλλά και οικονομική ανασχεδίαση για το ποιος πρέπει να θεωρείται ή να ανεβαίνει στην ιεραρχία των ελίτ.
*Πρόεδρος Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
