Του Δημήτρη Γαρούφα*
Στις 9 Ιουνίου 2024 γίνονται εκλογές για ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, στις οποίες θα εκλεγούν 21 ευρωβουλευτές από την Ελλάδα. Φυσιολογικά θα έπρεπε να γίνεται συζήτηση για το ποια θέματα θα απασχολήσουν τα προσεχή χρόνια την Ε.Ε. και να παρουσιαστούν οι θέσεις των κομμάτων επ’ αυτών. Στην πραγματικότητα ελάχιστα αναφέρονται στο μέλλον της Ε.Ε. και στα θέματα επί των οποίων θα αποφασίσουν οι ευρωβουλευτές. Στην Ελλάδα στις ευρωεκλογές συνήθως στα ψηφοδέλτια συμπεριλαμβάνονται άτομα με αναγνωρισιμότητα, που στην πράξη ελάχιστα θα μπορέσουν να προσφέρουν, κι αυτό γίνεται με στόχο τα ψηφοδέλτια των κομμάτων να προσελκύσουν ψήφους.
Δεν ξέρουμε τι γίνεται σε άλλες χώρες, αλλά εδώ, στη χώρα μας, στον προεκλογικό αγώνα οι τοποθετήσεις των κομμάτων και των υποψηφίων γίνονται με αντιπαράθεση επί εσωτερικών θεμάτων, σαν να πρόκειται για ανάδειξη κυβέρνησης στην Ελλάδα. Σε συνθήκες σωστής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου παρουσιάζονται προγραμματικές θέσεις όλων των κομμάτων, γίνεται διάλογος επ’ αυτών και οι πολίτες στο τέλος επιλέγουν το κόμμα που πιστεύουν ότι εγγυάται μια καλύτερη πορεία της χώρας για το μέλλον και στη συγκεκριμένη περίπτωση για την καλύτερη παρουσία της χώρας στην Ε.Ε. Φυσιολογικά θα έπρεπε πέρα από τις σκιαμαχίες επί εσωτερικών θεμάτων, να υπάρχει αντιπαράθεση προγραμματικών θέσεων για το ποια Ευρώπη θέλουμε, πώς τη θέλουμε την Ευρώπη και πώς με ευρωπαϊκά κονδύλια θα βελτιωθεί και η κατάσταση της χώρας.
Είναι λυπηρό, αλλά πρέπει να λέμε αλήθειες. Σήμερα έχουν αλλοιωθεί τα χαρακτηριστικά της Ε.Ε., που μάλλον δεν ανταποκρίνονται στα οράματα αυτών που πριν από δεκαετίες αγωνίστηκαν για τη δημιουργία της ΕΟΚ και μετέπειτα της Ε.Ε. Υπάρχουν οι θεσμοί που τυπικά εξασφαλίζουν ισοτιμία στα κράτη-μέλη, αλλά στην πράξη μάλλον υπάρχει μονοκρατορία της Γερμανίας. Κι όμως, στο παρελθόν υπήρξαν εποχές που η νεολαία σε όλες τις χώρες φλεγόταν από το όραμα μιας νέας εποχής στην Ευρώπη, που θα κατοχύρωνε αποτελεσματικά την ελευθερία και τη δημοκρατία και θα δημιουργούσε προϋποθέσεις ισόρροπης ανάπτυξης για όλες τις χώρες-μέλη, ενώ ο ρόλος της σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήταν ρόλος και αγώνας για παγκόσμια ειρήνη. Η σημερινή πραγματικότητα δίνει την εντύπωση ότι κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους και αποφασίζουν ερήμην των λαών, ενισχύοντας χρόνο με χρόνο τις εξουσίες μιας απρόσωπης και καλοπληρωμένης και ελεγχόμενης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, που ισοπεδώνει την εθνική κυριαρχία και συνήθως μέσω της οικονομικής κρίσης οδηγεί τις χώρες του Νότου σε απόλυτη εξάρτηση. Υπενθυμίζω ότι πριν από χρόνια, όταν γινόταν συζήτηση για θέσπιση ευρωπαϊκού Συντάγματος, έγιναν πάμπολλες συζητήσεις για τον επιδιωκόμενο ρόλο της Ε.Ε., για το πώς ο ρόλος της θα συμβάλλει στην παγκόσμια ειρήνη και πώς θα εκφράζει αποτελεσματικά τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας, αλλά τώρα όλα αυτά ξεχάστηκαν. Θα ήταν χρήσιμο, πάντως, να γίνονται τώρα, προεκλογικά τουλάχιστον, κάποιες συζητήσεις για το μέλλον της Ευρώπης, για το ποια Ευρώπη θέλουμε και γιατί η Ε.Ε. με τη σημερινή μορφή της δεν επηρεάζει τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο φιλειρηνικά και σταθεροποιητικά, με ανάληψη των αναγκαίων πρωτοβουλιών.
Αναμφίβολα το μέλλον της χώρας μας είναι στην Ευρώπη κι αυτό ευτυχώς στην παρούσα προεκλογική περίοδο δεν αμφισβητήθηκε σχεδόν από κανέναν από τους υποψηφίους, αλλά πρέπει να στείλουμε μήνυμα ότι θέλουμε μια Ευρώπη με ανθρωποκεντρικό πολιτισμό, μια Ευρώπη που δεν θα αρκείται σε ρόλο παρατηρητή, αλλά θα παίρνει πρωτοβουλίες και σε παγκόσμιο επίπεδο θα επιδιώκει την ισόρροπη ανάπτυξη και θα κρατά ψηλά τη σημαία της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
*Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Μας έχει δώσει πολλά μαθήματα η ζωή.
Πρώτα έχεις δημιουργήσει το κατάλληλο επίπεδο ώστε ο πολίτης να γνωρίζει , να μάχεται και να ελπίζει
αυτό που του προσφέρει ασφάλεια, βεβαιότητα, καλή ποιότητα διαβίωσης και επόμενο βήμα το πως όλο αυτό γίνεται πράξη μέσα από κάθε μορφής αγώνα.
Αυτή η Ευρώπη του σήμερα λοιπόν έχει πράξη τα τελείως αντίθετα από άποψης το πόσο δύναται να προσελκύσει τους πολίτες ώστε να προσέλθουν στην κάλπη.
Θα έλεγε κανείς ότι μάλλον τους αποτρέπει να μην πλησιάσουν.
Από πρόσωπα που έχουν καταλάβει τις θέσεις και μας έχουν οδηγήσει σε όλο αυτό που ζούμε,
από σκάνδαλα οικονομικής φύσεως, από χειρισμό πανδημίας-εμβόλια, από διαχείριση και στήριξη πράξεις πολεμικής σύρραξης Ρωσίας-Ουκρανία, Ισραήλ-Παλαιστίνη, από ρύθμιση έλεγχο-περιορισμό μεταναστευτικών ροών, από τρόπο άσκησης και προσέγγισης σχέσεων και συναλλαγών με άλλες χώρες
που όπως όλα δείχνουν οδηγούν σε νέα τάξη πραγμάτων, διάφορη αυτής που έχουμε ζήσει μέχρι και σήμερα.
Μία Ευρώπη λοιπόν που δεν έχει οριοθετήσει τον προσανατολισμό της, την οικονομική της υπεροχή, τα κυριαρχικά της όρια, την στήριξη και αλληλεγγύη των λαών για όλες τις χώρες που την κάνουν Ευρώπη
πως θα θέλατε να πιστέψει ο ψηφοφόρος, ποια τα κίνητρα ώστε να πράξη με απόλυτη θέληση και ελευθερία αυτό το μοναδικό που διαθέτει όπλο την ψήφο του.
Όταν όλα έχουν φθαρεί σε τέτοιο βαθμό πτώσης, αναμενόμενο το όποιο αποτέλεσμα.
Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι όταν εμφανίζεται φθορά, πρώτα ολοκληρώνει το κύκλο της ως προς το πόσο μπορεί να προκαλέσει συμφορά.
Βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο ολικής κάμψης των αξιών, ώστε επόμενο βήμα η αναδημιουργία από το
μηδέν.
Αυτό απαιτεί το δικό του χρόνο, τις δικές του προβλεπόμενες δυνατότητες ώστε να αποτελέσει επιτυχία ο σκοπός.
Αυτά λοιπόν που έπρεπε να έχουν γίνει πράξη, αλλά ουδεμία έγινε προσπάθεια για την ώρα, τα έχουμε εμπρός, το αποτέλεσμα των εκλογών για μια ακόμη φορά με αριθμούς θα στείλει την δική του επιβεβαίωση
με την ελπίδα πλέον ο χρόνος να μετράει αντίστροφα.