Του Νίκου Γ. Μερτζάνη
Τελικά, είναι πολύ εύκολο για όλους μας να καταλάβουμε ποιο είναι το πρόβλημα της Ελλάδας, ακούγοντας μια συνέντευξη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως αυτή που έδωσε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star και στη Μάρα Ζαχαρέα. Ο κ. Μητσοτάκης απευθύνθηκε στους Έλληνες πολίτες με τέτοιο τρόπο, σαν ήταν σίγουρος πως η διανοητική τους ικανότητα είναι τουλάχιστον περιορισμένη και η δυνατότητά τους να συγκρατούν γεγονότα και να κρίνουν καταστάσεις ανύπαρκτη.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει επενδύσει ως πολιτικός στην απαξίωση κάθε προηγούμενης χρονικής περιόδου, η οποία δεν βολεύει το αφήγημά του. Αυτήν τη φορά (στη συγκεκριμένη συνέντευξη) διέγραψε από την ελληνική Ιστορία τα χρόνια από το 2011 έως τον Ιούνιο του 2019 και άφησε στον χώρο του «γκρίζου» και απροσδιόριστου τα χρόνια από την ημέρα που εξελέγη πρωθυπουργός το 2019 έως το 2023, οπότε εξελέγη δεύτερη φορά. Θεωρεί (δικαίως ή αδίκως, αυτό καλείται ο καθένας και η καθεμία από εμάς να το απαντήσει κατά μόνας) πως ο ελληνικός λαός όχι μόνο έχει ασθενή μνήμη, αλλά και καθοδηγούμενη. Το σύνολο των λεγομένων του ήταν μια τελείως διαφορετική καταγραφή όσων έχει ζήσει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία 20 χρόνια. Τόσο απλά.
Απευθύνθηκε σε όλους μας, από την τηλεοπτική συχνότητα του Star, με τρόπο που λίγο θέλει να χαρακτηριστεί απαξιωτικός. Έφτασε στο σημείο να παροτρύνει τους πολίτες που έχουν επιλέξει να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές μέσω επιστολικής ψήφου να μην κρατήσουν την επιστολή στο σπίτι τους, αλλά να τη στείλουν για να καταμετρηθεί η ψήφος τους. Κάθε άλλος σχολιασμός για τη συγκεκριμένη δήλωση-προτροπή είναι περιττός. Όμως, σε αυτό το σημείο θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η μια πλευρά του νομίσματος είναι η άποψη του πρωθυπουργού για την ποιότητα των Ελλήνων και η άλλη είμαστε εμείς οι ίδιοι, και όχι η άποψη που έχουμε για τους εαυτούς μας και την ικανότητα αντίληψής μας. Όλοι εμείς, που αποτελούμε τους αποδέκτες της συμπεριφοράς όχι μόνο του κ. Μητσοτάκη, αλλά όλων των πολιτικών, όλων των κομμάτων.
Είναι ο Έλληνας πολίτης ικανός να κρίνει, να συνδυάσει, να συγκρίνει και, μέσω της γνώσης του και της μνήμης του, να μπορέσει να «αντιπαρατεθεί» με κάποιο τρόπο ή να «αποκρούσει», τέτοιες συμπεριφορές; Είμαστε εκπαιδευμένοι;
Ένα μικρό παράδειγμα της ικανότητας διαχείρισης μιας κατάστασης, η οποία χρήζει σκέψης «έξω από το κουτί» και δυνατότητα πράξης εκτός του manual και των οδηγιών χρήσης, είναι κάτι που συνέβη με το μπλοκάρισμα ενός αριθμού τηλεφώνου σε ένα κινητό. Ο καταναλωτής γύρισε τρία καταστήματα για να καταφέρει να ξεμπλοκάρει την επαφή, που είχε κατά λάθος μπλοκάρει. Όλοι οι τεχνικοί έκαναν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, αλλά το πρόβλημα παρέμενε. Όλες οι κινήσεις by the book, όλες βασισμένες στο manual και η τελική συμβουλή ήταν να γίνει επαναρρύθμιση του τηλεφώνου. Τόση διαδικασία για μια επαφή μπλοκαρισμένη και δεν έκαναν το απλό: Να σβήσουν την επαφή εντελώς, να δεχτούν τηλεφώνημα από τον αριθμό και να επανεγγράψουν την επαφή με διαφορετικό τρόπο. Δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να σκεφτούν εκτός manual.
Οι Έλληνες έχουμε μάθει από μικροί να παπαγαλίζουμε τα μαθήματα του σχολείου και ο καλύτερος μαθητής να είναι αυτός που γνωρίζει κατά λέξη το βιβλίο. Καμία κριτική σκέψη. Είναι γεγονός πως όλες οι οδηγίες που δίνει το υπουργείο Παιδείας στους εκπαιδευτικούς παροτρύνουν δασκάλους και καθηγητές να καλλιεργούν την κριτική σκέψη. Όμως, από την άλλη, με τον τρόπο που γίνεται η διδασκαλία δεν αφήνει κανένα περιθώριο, οπότε η απομνημόνευση ημερομηνιών και γεγονότων καθίσταται κυρίαρχη έναντι της κατανόησης.
Αυτού του είδους την «εκπαίδευση», την έλλειψη καλλιέργειας της κριτικής σκέψης, εκμεταλλεύονται οι πολιτικοί για να διαστρέψουν την πραγματικότητα και να ξαναγράψουν την Ιστορία. Ίσως έτσι εξηγείται και η περίεργη εκλογική συμπεριφορά ενός μεγάλου ποσοστού του εκλογικού σώματος.
Θεωρεί άνουν και υπήκοο τον έλληνα, αυτός που μετήλθε προτασταντικής παιδείας.
Όλη του η δράση ως πολιτικός, αυτό φανερώνει.
Έμαθε να εξαργυρώνει υποταγή και αφοσίωση με δωράκια τύπου pass, αλλά και τιμωρίες, όπως τα πρόστιμα μη εμβολιασμού των γερόντων.
Δεν σέβεται τους πολίτες, χρησιμοποιεί την προπαγάνδα χειρότερα από τον Γκέμπελς και απερίσκεπτα βρίσκεται, χωρίς να χρειάζεται, στο μάτι του κυκλώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι χωματουργικές εργασίες στα Τέμπη που ενεργοποίησαν 1,5 εκ υπογραφές σε κείμενο ιδιώτη, τόση ήταν η πίστη του πως το κοπάδι δεν θα αντιδρούσε.
Το κράτος ανάπηρο, η δικαιοσύνη απουσιάζει, οι συνταξιούχοι δικαστές βολεύονται πλουσιοπάροχα σε ανεξάρτητες αρχές, η οικονομία νεκρή, η δε ανταγωνιστικότητα στα βάραθρα, αυτός όμως μιλά για οικονομικό θαύμα με τιμή φέτας 6,25€/κιλό, ανύπαρκτες επενδύσεις και επίγειο παράδεισο που αποδεικνύεται πως πρόκειται για την βαθύτερη κόλαση.
Παρομοιάζεται ως το φρούτο της μεταπολίτευσης με τη μεγαλύτερη σαπίλα, η διαβίωση στη χώρα κατέστη προβληματική για τα νοικοκυριά, ενώ οι συνταγματικές μας ελευθερίες μπήκαν σε καραντίνα.
Για να δούμε, θα ξυπνήσουν μήπως οι Έλληνες, θα τον καταψηφίσουν ;