Οι πατρίδες χάνονται μόνο όταν αποποιηθούν την κληρονομιά τους οι νόμιμοι κτήτορές τους, όταν σβήσει η φλόγα του πόθου για επιστροφή
Του Παναγιώτη Λιάκου
Το κλείσιμο του πρώτου κεφαλαίου της υπερχιλιετούς ιστορίας της βυζαντινής ιστορίας ήταν αντάξιο με τη λάμψη και την αίγλη της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας. Στις 29 Μαΐου 1453, ο ίδιος ο αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, έπεσε μαχόμενος υπέρ πίστεως και πατρίδος. Είχε αρνηθεί να συνθηκολογήσει με τους Τούρκους και να περάσει στη συλλογική μνήμη ως δειλός, συμβιβασμένος, ανάξιος του στέμματός του. Πέρασε από το πεδίο της φθοράς στην αθανασία έφιππος, αλύγιστος, με το σπαθί στο χέρι.
Η Κωνσταντινούπολη ήταν μια παγκόσμια πρωτεύουσα, που πρώτευσε και στους τομείς της επιστήμης – από την ιατρική, την πολεοδομία και την αμυντική τεχνολογία μέχρι τις τέχνες, τη μουσική και την οικονομία. Αποτέλεσε συλλογικό έργο εκατομμυρίων ανθρώπων, που μιλούσαν ελληνικά και βασίστηκαν (ειδικά μετά το πέρας της Εικονομαχίας) στον ελληνικό πολιτισμό. Οι επιτυχίες και οι κατακτήσεις δεν ήταν προϊόντα του μόχθου και του μεγαλείου μια ιδιοφυΐας, αλλά του Ελληνισμού, που κατόρθωσε να ενσωματώσει και να αφομοιώσει μια σειρά από επιτεύγματα, ιδέες και καινοτομίες άλλων εθνολογικών ομάδων και πληθυσμών.
Είναι τέτοια η αξία της Βασιλεύουσας, ώστε θα ήταν ανόητο να κλείσουμε από μόνοι μας τούτο τον ιστορικό λογαριασμό. Οι Έλληνες, ως κατά νόμον και παράδοση φορείς του βυζαντινού πνεύματος, έχουμε κάθε δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να φιλοδοξούμε να επιστρέψουμε κάποτε, όταν η περίσταση το ευνοήσει και ο Θεός το επιστρέψει, στην Πόλη.
Όσοι τρέφουν αυτή τη φιλοδοξία και δεν είναι αντινατιβιστές, όπως δηλώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρέπει να προετοιμάσουν το έδαφος για τις ερχόμενες γενεές Ελλήνων που θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο αρετής και ακμής ώστε να κατορθώσουν ό,τι σήμερα φαντάζει ακατόρθωτο.
Πρώτη αποστολή της γενιάς μας, που θα κάνει τη δέουσα προπαρασκευή, είναι η συλλογική επιβίωση. Προϋποθέσεις της συλλογικής επιβίωσης είναι: 1) Η άρνηση του μηδενισμού και η συνέχιση και ενδυνάμωση της σχέσης μας με τον Θεό. 2) Η αναστροφή του αχερούσιου ρεύματος δημογραφικής συρρίκνωσης, το οποίο οδηγεί στον αφανισμό μας. 3) Η διάσωση της ελληνικής γλώσσας και η επιστροφή στα ελληνικά γράμματα. Η ανάγνωση και η μελέτη όσο περισσότερων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων επιβάλλεται. 4) Ο εξοβελισμός των εκπροσώπων της ξενοκρατίας και της κλεπτοκρατίας από τους ηγετικούς πολιτικούς θώκους.
Και του χρόνου στην Πόλη!
Γειά σου Παναγιώτη Λιάκο. Υπέροχε Έλληνα.
Ναι ναι θα την πάρουμε την πόλη, από εδώ παρακαλώ κύριε. Τι όχι δεν είναι ζουρλομανδύας αυτό, ένα παλτό για την ψυχρούλα είναι. περάστε από εδώ. ναι.
Αν θέλει ο Θεός, εύκολο. Το θέμα είναι πως πρέπει κι εμείς να ξυπνήσουμε ως Έλληνες και χριστιανοί που ξεχάσαμε τις ρίζες μας. Λοβοτομημένοι είμαστε πια και δεν έχει νόημα τίποτα πέραν της καλοπέρασης που έχει χαθεί και ακόμη το μυαλό εκεί.
@freehugz
Μάλλον δεν καταλάβετε το νόημα του εξαιρετικού άρθρου από τον Παναγιώτη Λιάκο
“Οι πατρίδες χάνονται μόνο όταν αποποιηθούν την κληρονομιά τους οι νόμιμοι κτήτορές τους, όταν σβήσει η φλόγα του πόθου για επιστροφή”
Μ.Φ.Χ.
Θα ψιλο-διαφωνήσω:
Για την Πόλη δεν είμαστε άξιοι, ούτε και για τους προγόνους μας.
Αν πάρουμε την Πόλη, το μόνο που θα κάνουμε είναι να γιγαντώσουμε την ειρωνεία της κατάστασης, μεταξύ του πριν και της κατάντιας του τώρα. Αν δεν την καταντήσουμε και σαν την Ομόνοια… Εξάλλου, τίποτα δεν έχουμε από το πνεύμα των προγόνων μας και η Πόλη θα είναι άλλο ένα νεκρό κειμήλιο, όπως ο Παρθενώνας. Η Πόλη δεν είναι στην Κωνσταντινούπολη. Είναι στο μέρος όπου ζουν οι άνθρωποι με το πνεύμα τον Κωνσταντινοπολιτών. Και οι άνθρωποι αυτοί έχουν πλέον εκλείψει.
Σχετικά με τις προϋποθέσεις που δίνονται, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα από αυτά.
Ας είμαστε ρεαλιστές.
Αλλά θα δώσω εγώ κάποιες εναλλακτικές:
1) Βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, όλοι γνωρίζουμε από που προέρχονται τα προβλήματα που έχουμε. Βέβαια, θα πρέπει να βρείτε κάποιον ισορροπημένο για να κυβερνήσει με εξουσίες αυτοκράτορα μετά και, βλέποντας πόσο ισορροπημένοι είναι σήμερα οι Έλληνες, καλή σας τύχη…
2) Ισοπεδωτική καταστροφή της Ελλάδας. Ναι, μια ισοπεδωτική καταστροφή, ίσως στρώσει αρκετά μυαλά, ώστε να μπει το αυτοκαταστροφικό πολίτευμα της “δημοκρατίας”, σε μια πιο βιώσιμη κατάσταση, και να αποδώσει για πρώτη φορά κάποιους καλούς καρπούς. Βέβαια, μπορεί να είναι αργά τότε…
3) Θεία παρέμβαση. Δεν ξέρω γιατί θα αποφάσιζε ο Θεός να βοηθήσει την Ελλάδα (εγώ αν ήμουν στην θέση Του θα έριχνα το ξύλο της αρκούδας…), αλλά στα χάλια που βρισκόμαστε μάλλον αυτή είναι η κύρια ελπίδα μας. Αλλά δεν είναι και καμιά καινούργια κατάσταση αυτή…
Επίσης, τα όσα γράφω πιο πάνω είναι βασισμένα στην εμπειρία.
Αυτό έγινε στην Ρωσία, και σε όλα τα κράτη που κατάφεραν να ορθοποδήσουν μετά από τον μιασμό τους από αντίχριστα πνεύματα και την κατάληψή τους από αντίχριστους.
Αν του χρόνου είμαστε στην Πόλη, εγώ θέλω να γίνω ο αυτοκράτορας.
Για το δικό σας καλό, όσων από εσάς θα έχουν επιζήσει…
Απαξ και αναστηθεί ο μαρμαρωμένος βασιλιάς να με ξυπνήσετε άμεσα Τώρα θα πάω για ύπνο Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά