Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Η περίπτωση του Δημήτρη Παπανώτα, με αφορμή τον αποκλεισμό του από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, επαναφέρει -έστω εμμέσως- και το γενικότερο θέμα για το πώς επιλέγονται από τα κόμματα οι υποψήφιοι βουλευτές τόσο για το εθνικό όσο και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μια «παλιά» συζήτηση που επανέρχεται κατά καιρούς, αλλά χωρίς να καταλήγει κάπου.
Ήδη, πριν προκύψουν όλα αυτά, καθώς και η διαδικασία των προκριματικών που αποφάσισε για το κόμμα του ο Στέφανος Κασσελάκης, είχε τεθεί επί τάπητος το κατά πόσο θα ήταν σκόπιμο και χρήσιμο να επανέλθει για τις ευρωπαϊκές εκλογές το σύστημα της λίστας…
Να θυμίσουμε εδώ ότι για πρώτη φορά έγιναν με σταυρό οι ευρωεκλογές του 2014, όταν ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ήδη πολύ στριμωγμένος ως πρωθυπουργός της μνημονιακής συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ και πίστευε ότι αυτό θα του έδινε μια ανάσα απέναντι στις πιέσεις για τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου.
Από την πλευρά του, ο Κ. Μητσοτάκης μετά τη νίκη του 2019 είχε εξαγγείλει την επανεξέταση του συστήματος, με προοπτική την επαναφορά της λίστας, αλλά αναδιπλώθηκε όταν κατάλαβε κι αυτός ότι τούτες οι ευρωεκλογές θα διεξαχθούν υπό συνθήκες φθοράς για την κυβέρνησή του. Και όντως…
Κάπως έτσι, το πολιτικό σύστημα έχει βρεθεί για άλλη μια φορά ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο. Διότι, πώς να το κάνουμε, ένα δίκιο (και τι δίκιο!) το έχουν όσοι υποστηρίζουν ότι οι προσωπικότητες που επιλέγονταν κατά το παρελθόν από τις ηγεσίες (όλων) των κομμάτων για να μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν θα είχαν καμία τύχη, εάν έπρεπε να ανταγωνιστούν… celebrities, ηθοποιούς, παρουσιαστές και ποδοσφαιριστές.
Εάν αυτό πάλι λογίζεται ως ελιτισμός, μπορούν να τίθενται -και ποια;- φίλτρα στα κριτήρια με τα οποία η εκλογική βάση επιλέγει είτε στο προκριματικό στάδιο είτε στο τελικό τούς εκλεκτούς της; Για να φανταστούμε, τι θα συμβεί εάν, επί παραδείγματι, μετά τον Παπανώτα αρχίσουν στην πορεία να βγαίνουν στη φόρα διάφορα και για άλλους; Θα «κόβονται» και αυτοί; Και πώς;
Υπάρχει και το… καλύτερο: στην περίπτωση που δεν είχε ξεθαφτεί τώρα η επίμαχη δήλωσή του και έβγαινε στις 9 Ιουνίου ευρωβουλευτής, τι θα έκαναν; Θα τον… ξήλωναν κατόπιν εορτής; Αστεία πράγματα.
Κορυφή του παγόβουνου είναι η περίπτωση του Παπανώτα. Ενός παγόβουνου που έχει να κάνει με τη συνολική παρακμή που διαπερνά το κομματικό σύστημα και ανακλάται πλήρως και στο πολιτικό προσωπικό. Φαίνεται από την υποβάθμιση από εκλογές σε εκλογές…
Από τη στιγμή, άλλωστε, που η επικοινωνία έχει αντικαταστήσει -και με την πρωθυπουργική βούλα- την ουσία τα τελευταία χρόνια, είναι μοιραίο το lifestyle να κερδίζει κατά κράτος την πολιτική. Να μη διαμαρτύρεται κανείς τους, επομένως…
