Του Παναγιώτη Κωστόπουλου*
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συζητείται στη Βουλή η πρόταση μομφής που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ. Μια πρόταση που δεν θα έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού από πριν γνωρίζουμε ότι θα καταψηφιστεί. Είναι περιττό να σημειωθεί ότι αυτά που αναφέρονται στην πρόταση μομφής είναι απολύτως σωστά.
Σε επικοινωνιακό επίπεδο, κερδισμένη θα βγει η κυβέρνηση, αφού, αφενός θα λάβει τη στήριξη και θα ανανεώσει επίσημα την εμπιστοσύνη των βουλευτών της, αφετέρου θα σηκώσει κεφάλι έπειτα από καιρό και μετά τα δύο δυνατά «χαστούκια» που έχει φάει από τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων και από τα Τέμπη. Στην ουσία, λοιπόν, αυτή η (προσωρινή) ανάταση της Νέας Δημοκρατίας είναι μια ευγενική χορηγία του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό το δώρο υπάρχουν τρεις λογικές εξηγήσεις:
Η πρώτη είναι ότι ο Ανδρουλάκης, μη έχοντας άλλον τρόπο να τραβήξει το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης και του κόσμου, νομίζει ότι με αυτόν τον τρόπο εμφανίζει χαρακτηριστικά ηγέτη, μια και αμφισβητείται στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο.
Η δεύτερη είναι ότι με το κάλεσμα που έκανε στα συγκεκριμένα κόμματα θέλει να δείξει πως είναι ο ηγέτης της Κεντροαριστεράς και ότι ανέλαβε μια πρώτη πρωτοβουλία, για μια ενδεχόμενη πολιτική συνεργασία για μια ενιαία Κεντροαριστερά, ώστε να προσπαθήσει έτσι μαζί με άλλα κόμματα να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη. Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε την κίνηση να απευθύνει κάλεσμα μόνο στα κόμματα της Κεντροαριστεράς, αγνοώντας επιδεικτικά τα υπόλοιπα κόμματα και αψηφώντας τη θέληση των ψηφοφόρων που τα επέλεξαν. Επίσης, δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε αναλυτικά ότι μέσα στα κόμματα που απηύθυνε το κάλεσμα συγκαταλέγεται και η Πλεύση Ελευθερίας. Αυτό, μαζί με την ένθερμη υποστήριξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου και απ’ ό,τι απέμεινε από το κόμμα της στο νομοσχέδιο για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων, όπως και αρκετές άλλες τοποθετήσεις της, δίνει μια απάντηση σε κάποιους ψηφοφόρους, που θεωρούν την Πλεύση Ελευθερίας πατριωτική επιλογή και την ψήφισαν με αυτό το δεδομένο.
Η τελευταία εξήγηση είναι ότι κάνει ένα δώρο στον Μητσοτάκη και στη Νέα Δημοκρατία, αφού για έξι μήνες δεν μπορεί να κατατεθεί άλλη πρόταση μομφής. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι η κυβέρνηση θα είναι στο απυρόβλητο μέσω αυτού του τεχνάσματος και αν έχει υπόψη της να περάσει κάτι «βαρύ» για τον λαό και την πατρίδα μας, μπορεί να το κάνει με μεγαλύτερη άνεση, χωρίς να έχει την πίεση των βουλευτών της, που μπορεί να διαφωνήσουν, π.χ. σε ένα ενδεχόμενο ξεπούλημα του Αιγαίου.
Τότε, όμως, δυστυχώς είμαστε σίγουροι ότι θα βρεθεί η κρίσιμη κομματική μάζα που θα της δώσει μια χείρα βοηθείας. Θα είναι το ΠΑΣΟΚ; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο Βελόπουλος; Συνδυασμός κάποιων απ’ αυτούς; Το μέλλον θα δείξει, και μακάρι να μη δείξει.
*(Μ.Α.) ∆ημόσιας Ιστορίας
Κερδισμένος στο τέλος βγαίνει ο λαός μπας και ξυπνήσει από τον βαθύ ύπνο και τα πολύ χορτάρι που κάθε μέρα γεύεται από τα ΜΜΕ.
Έχουν κουράσει όλοι τους, και όλοι μαζί ενώ γνωρίζουν την πραγματικότητα, ξεπετάνε το χρόνο.
Παραμένει μεγάλο ερώτημα το ποιος θα αναλάβει να σηκώσει το φορτίο της χώρας μετά από αυτή την κυβέρνηση.
Τα πράγματα παραμένουν πολύ δύσκολα για ολόκληρη την Ευρωζώνη, με την οικονομία να βυθίζεται
όλο και περισσότερο, το βιοτικό επίπεδο να περιορίζεται και οι απαιτήσεις να αυξάνουν.
Η λάθος επιλογή στο θέμα Ουκρανία έχει ματώσει όλες τις χώρες οικονομικά και το λυπηρό είναι ότι δεν θέλουν να το καταλάβουν οι ηγέτες του σήμερα.
Οι λαοί όσο και να εκφοβιστούν , όσο και να πιεστούν, τι άλλο να δώσεις πέρα του μη έχοντος.
Μας κατευθύνουν από όλες τις απόψεις εξωγενείς παράγοντες, με την μόνη διαφορά σε αυτή την χρονική συγκυρία έχουν χάσει και αυτοί των προσανατολισμό τους, την υπεροχή τους, την άλλοτε ισχυρή πειθώ τους και επιβολή τους.
Κάπως αργά, άλλα τέλος υποχρεωτικά, συρόμαστε σε πρωτόγνωρα μονοπάτια μετά από σχεδόν ολόκληρο αιώνα ο Δυτικός κόσμος της γηραιάς Ευρώπης.
Αφού δεν έχεις το πάνω χέρι ακολουθείς ρυθμούς που σου ορίζουν άλλοι όσο και να μην σου αρέσουν, με πολύ απλή λογική.
Επίσης με την απλή λογική και μόνο, μετά ένα ολόκληρο χρόνο από το συμβάν στα Τέμπη 57 ψυχές στο τάφο, κάποιες άλλες ψυχές τραυματισμένες, οικογένειες σε δραματική κατάσταση, αλλά ουδείς ευθύνεται, ουδείς γνωρίζει, πνιγόμαστε όμως από θέσεις υπευθύνων, από υπηρεσίες της πολιτείας που απλόχερα πληρώνονται από την φορολογία του λαού.
Την λογική την μετατρέψαμε σε παραλογισμό, την λέξη αλήθεια την δια γράψαμε στην γραμματική, την λέξη ευθύνη την στείλαμε σε άλλους κόσμους πέρα φαντασίας.