Μόνο με πραγματικές μεταρρυθμίσεις θα αναγεννηθεί η Ελλάδα

Του Δημήτρη Γαρούφα*

Στις 20 Ιουλίου 1928, μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, ο Ελευθέριος Βενιζέλος επί λέξει είχε πει: «Πρώτιστη μέριμνα της κυβερνήσεώς μου, εάν τύχει της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού, θα είναι η πραγματοποίησις όλων των δυνατών οικονομιών εις τας δαπάνας του προϋπολογισμού κυρίως με την μείωσιν της πληθώρας των δημοσίων υπαλλήλων…» Η ομιλία του δημοσιεύθηκε την επόμενη μέρα 21-7-1928 στο «Ελεύθερον Βήμα» και περιέχεται στον τόμο Γ΄ με «κείμενα Ελευθερίου Βενιζέλου», εκδ. Λέσχης Φιλελευθέρων.

Το ανέφερα αυτό για να επισημάνω ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν μεγάλος πολιτικός, ο μεγαλύτερος μετά τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους, όχι μόνο γιατί διπλασίασε την Ελλάδα, αλλά και γιατί υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον είχε το θάρρος προεκλογικά να δηλώνει πως δεν θα κάνει διορισμούς και θα μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων… Δυστυχώς το παράδειγμά του δεν μιμήθηκαν οι μετά το 1974 Έλληνες πολιτικοί που (με ελάχιστες εξαιρέσεις) συνήθιζαν να κολακεύουν τον ελληνικό λαό και να τον εκμαυλίζουν με διορισμούς στο Δημόσιο και περισσότερα επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία»…

Επισημαίνω ότι πολλά από τα δεινά της χώρας μας οφείλονται στην έλλειψη θάρρους των πολιτικών της Μεταπολίτευσης να πουν την αλήθεια στους πολίτες και να κάνουν αυτό που επέβαλλε το δημόσιο συμφέρον και γι’ αυτό άλλωστε υπερχρέωναν τη χώρα κολακεύοντας τις αδυναμίες των πολιτών. Δεν είχαν όραμα (με λίγες εξαιρέσεις) για τις μελλοντικές γενιές, γιατί τους περισσότερους τους απασχολούσε μόνο η επανεκλογή τους. Δεν είχαν το θάρρος να πουν όχι σε πολίτες που πίεζαν για ρουσφέτια κι έτσι διόγκωσαν το Δημόσιο, ενώ σχεδόν διπλασίασαν ακόμη και το προσωπικό της Βουλής.

Τα γράφω όλα αυτά με αφορμή το γεγονός της έλλειψης από την πλειονότητα των πολιτικών μας, ακόμη και τώρα, θέσεων-προτάσεων για το μέλλον της χώρας, γι’ αυτό άλλωστε βλέπουμε να σκιαμαχούν καθημερινά περισσότερο για δευτερεύοντα θέματα, αποφεύγοντας να μιλήσουν για τα πραγματικά προβλήματα και τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα… Και φυσικά σήμερα μεταρρύθμιση δεν αποτελεί η επιβολή νέων φόρων ούτε η φορολόγηση τεκμαρτών εισοδημάτων που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, αλλά η εκπόνηση και υλοποίηση αναπτυξιακού προγράμματος που θα στηρίζεται στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, με στόχο, π.χ., να έχουμε εκατομμύρια τουριστών υψηλού εισοδηματικού επιπέδου, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και της εμπορικής ναυτιλίας, καινοτόμες επενδύσεις και αναδιάρθρωση καλλιεργειών για να έχουμε πραγματική αγροτική παραγωγή με εξαγωγικό χαρακτήρα.

Τονίζω και πάλι ότι μεταρρύθμιση δεν αποτελούν οι διορισμοί χιλιάδων μετακλητών υπαλλήλων (μετριοτήτων του κομματικού σωλήνα) ως δήθεν συμβούλων-συνεργατών στα υπουργεία… Μεταρρύθμιση θα ήταν η με ευρεία συναίνεση δημιουργία προϋποθέσεων για ουσιαστική λειτουργία των θεσμών. Μεταρρύθμιση θα ήταν η αποκέντρωση και στήριξη της Περιφέρειας, η μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200. Μεταρρύθμιση θα ήταν, αντί της επιβολής παραβόλων που δυσχεραίνουν την πρόσβαση των πολιτών στη Δικαιοσύνη, για ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης να μειωθεί ο χρόνος των δικαστικών διακοπών. Μεταρρύθμιση θα ήταν η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια μόνο μέσω ΑΣΕΠ, χωρίς «σκηνοθετημένες» μονιμοποιήσεις συμβασιούχων. Μεταρρύθμιση θα ήταν να κοπεί ο ομφάλιος λώρος μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας και Δικαιοσύνης για να υπάρχει και να φαίνεται πραγματική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης με εκλογή της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων από εκλεκτορικό σώμα που θα αποτελείται από την ολομέλεια του οικείου δικαστηρίου και εκπροσώπους των δικηγορικών συλλόγων και των νομικών σχολών.

Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη πραγματικών μεταρρυθμίσεων, αποκέντρωση και ουσιαστική λειτουργία των θεσμών για να κάνει άλμα προς τα εμπρός, ξεφεύγοντας από το τέλμα της παρακμής και δημιουργώντας προοπτική αναγέννησής της.

*∆ικηγόρος, πρώην πρόεδρος του ∆ικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης