Του Απόστολου Διαμαντή
Από το 2010 και μετά έχει επέλθει η πλήρης ρήξη μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και του λαού. Ουσιαστικά, μετά την πτώχευση της χώρας, το σύστημα αντιπροσώπευσης έχει καταρρεύσει πλήρως και η χώρα κατρακυλάει σ΄ ένα καθαρά παρακμιακό τοπίο, σε όλους τους τομείς.
Η Βουλή έχει προ πολλού πάψει να λειτουργεί ως εθνοσυνέλευση αντιπροσώπων, καθώς τα νομοσχέδια υπαγορεύονται ουσιαστικά από τις Βρυξέλλες ή από το Μέγαρο Μαξίμου και οι βουλευτές τα ψηφίζουν ως απλοί υπάλληλοι, χωρίς καν να τα διαβάσουν.
Η κυβέρνηση λειτουργεί ως εντολοδόχος των ΗΠΑ και της Κομισιόν, με μόνη της επιδίωξη τη διασφάλιση της δικής της εκτελεστικής εξουσίας, έχοντας παραχωρήσει όλες τις άλλες εξουσίες σε μια μικρή ομάδα ολιγαρχών και κάνοντας κάθε είδους παραχωρήσεις σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι λειτουργούν συνήθως ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης, που ελέγχει πλήρως τα ΜΜΕ.
Η γενικευμένη οικονομική διαφθορά και η διάλυση του κράτους πρόνοιας σε όφελος ιδιωτικών συμφερόντων έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε μια χώρα χωρίς κανόνες.
Η εξάρτηση της δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία είναι πλήρης.
Και τέλος, η χώρα είναι ένα κανονικό ξέφραγο αμπέλι, χωρίς έλεγχο, χωρίς σύνορα, χωρίς άσκηση κρατικής κυριαρχίας.
Η διάσταση μεταξύ λαού και εξουσίας είναι απόλυτη.
Ουσιαστικά, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, η χώρα δεν έχει Βουλή, δεν έχει κυβέρνηση και δεν λειτουργεί το πολίτευμα, εφόσον και η προεδρία της Δημοκρατίας έχει μεταβληθεί σε υφυπουργείο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Με αυτά τα δεδομένα, όπου η μεν δεξιά έχει εγκαταλείψει το έθνος, η δε αριστερά έχει εγκαταλείψει τον λαό, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, εφόσον το μεγαλύτερο μέρος της λαϊκής οργής θα διοχετευθεί στην αποχή. Πρώτον, διότι οι πολίτες δεν έχουν τι να ψηφίσουν και δεύτερον διότι δεν τους ενδιαφέρει η τύχη της ελίτ των Βρυξελλών. Οι Έλληνες έχουν πάψει προ πολλού να βλέπουν θετικά την ΕΕ.
Ποιον να ψηφίσουν λοιπόν; Τον Μητσοτάκη; Ο πρωθυπουργός και μόνον εκ του γεγονότος πως μετέτρεψε το γραφείο του σε ΕΥΠ θα έπρεπε να είχε ήδη πολιτικά τελειώσει. Το ότι δεν τελείωσε είναι ένα ακόμη σημάδι απόλυτης πολιτικής παρακμής.
Να ψηφίσουν τον Κασσελάκη; Μόνον εάν ανήκεις στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα έχεις κάποιο λόγο να το κάνεις. Ή να ψηφίσουν τον Τζανακόπουλο, την Αχτσιόγλου και τη Νέα Αριστερά, των οποίων το μόνο μέλημα είναι η κατάρριψη του φράχτη στον Έβρο;
Τον Βελόπουλο; Μα σε κρίσιμα νομοσχέδια δείχνει κι αυτός να συναινεί, ενώ δεν συνιστά μια σοβαρή εκ δεξιών αντιπολίτευση, ούτε και συνολικά ο χώρος αυτός δείχνει πρόθεση συσπείρωσης ενόψει εκλογών. Οπότε, γιατί να τον επιλέξει ο ψηφοφόρος, εφόσον τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει;
Το ΚΚΕ; Πιθανόν. Αλλά θα πρέπει να είσαι κομμουνιστής.
Και μένει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα υπήρχε πράγματι κάποιος λόγος να το επιλέξει κάποιος, πλην όμως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η αντιπολίτευση που ασκεί είναι άσφαιρη, ενώ σε πολλά νομοσχέδια στηρίζει μια εντελώς διεφθαρμένη κυβέρνηση, με την οποία θα έπρεπε να έχει ήδη διακόψει κάθε είδους επαφή.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η αναμενόμενη τεράστια αποχή στις ευρωεκλογές και αυτό εξηγεί και το γεγονός της δημοσκοπικής σταθερότητας της ΝΔ. Εφόσον οι ερωτώμενοι που την απορρίπτουν δεν επιλέγουν άλλο κόμμα, τα ποσοστά της ΝΔ εμφανίζουν ασήμαντη κάμψη.
Τι να κάνουμε; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξακολουθούμε να αντιπολιτευόμαστε μόνοι μας την πολιτική εξουσία και να περιμένουμε μήπως και το καθεστώς των Βρυξελλών δώσει κάποιο μοιραίο χτύπημα στην κυβέρνηση, κόβοντας τα ευρωπαϊκά κονδύλια προς την Ελλάδα, που ούτως ή άλλως καταλήγουν στους ολιγάρχες και στους τραπεζίτες. Και πάντως δεν καταλήγουν στους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες και φυσικά όχι στον λαό.
Γιατί να τραβήξει το χαλί η Κομισιόν στον Κυριάκο; Διότι, πολύ απλά, δεν είναι εύκολο να στηρίζει εσαεί κάποιον ο οποίος δεν τηρεί τους δικούς της κανόνες. Δεν συμφέρει στην Κομισιόν να ταυτίζεται με την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, την Καϊλή, τον Τριαντόπουλο, τη Σπυράκη, τον Άδωνι και τον Βορίδη. Το πολιτισμικό σοκ είναι βαρύ, ενώ η εικόνα της πολιτικής ελίτ των Βρυξελλών δεν γίνεται να σκιάζεται κάθε τόσο από ένα πλήρως αυταρχικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.
Επομένως, είναι πολύ δύσκολο οι Βρυξέλλες να εξακολουθήσουν να στηρίζουν πολιτικά την παρούσα κυβέρνηση.
Ίσως εξ αιτίας αυτού του γεγονότος να ανοίξει και ο δρόμος για την ανατροπή του καθεστώτος Μητσοτάκη.
Ο λύκος έγινε Κοκκινοσκουφίτσα, οι εξαγορασμένοι και εκβιαζόμενοι ηγέτες παίρνουν αποφάσεις αντίθετες με τα πιστεύω και τα συμφέροντα τους. Έτσι μας προπαγανδίζουν παρδαλές καταστάσεις ως φυσιολογική κατάσταση.
Το αξιακό σύστημα του έλληνα οικογενειάρχη βρίσκεται υπό διωγμό, ο εχθρός βρίσκεται εντός και ανοίγει διάπλατα την κάστρο πόρτα.
Οι εχθροί μπαίνουν, οι αξίες καταρρέουν
Ξέχασες την ΝΙΚΗ αγαπητέ μου. Αυτήν θα ψηφίσουμε.
Για ανιδιοτελείς πατριώτες, οικογενειάρχες και πιστούς ορθοδόξους χριστιανούς , δηλαδή για Ρωμιούς και όχι γραικύλους υπάρχει η ΝΙΚΗ, το μόνο “κόμμα” που το ψηφίζεις και δε ντρέπεσαι για τη ψήφο σου!
Το Χρέος της Ελλάδος και η καταστροφή που έφερε έχει ονοματεπώνυμο : Ανδρέας Παπανδρέου.
Και ένοχο : ΠΑΣΟΚ.
Αγαπητέ, που βρίσκεις λόγους να ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ -αλλά όχι Βελο- να διάβαζες την αποτίμηση του Συνεδρίου της “Κ” από τον Μαν. Κοττάκη για τα 50 χρόνια “Μεταπολίτευσης”.
περιεργο το οτι δεν αναφερθηκες στη Νικη
κ. Προφήτη, δεν έχω λόγο να ψηφίσω κανένα κόμμα. Διότι, ψηφίζεις νομίζω για πρακτικούς πολιτικούς λόγους, για να γίνει κάτι, όχι για να εκφράσεις την ιδεολογία σου. Οι εκλογές δεν είναι έκφραση γνώμης ή δημοσκόπηση. Οπότε υποθετικά όλα τα κόμματα, σε μια δεδομένη στιγμή, για κάποιο πρακτικό λόγο, θα μπορούσα να τα ψηφίσω. Αυτό που λέω, πως πιθανόν σήμερα κάποιος να επέλεγε ΠΑΣΟΚ, το λέω υπό την έννοια πως αυτή η επιλογή θα μπορούσε θεωρητικά να κινήσει κάπως τα πολιτικά πράγματα. Υπό την προϋπόθεση όμως πως το ΠΑΣΟΚ θα είχε πλήρη διαφοροποίηση από τη ΝΔ. Που δεν έχει. Οπότε απορρίπτεται.
Η Νίκη πράγματι έχει ενδιαφέρον στο ζήτημα των αρχών και συμφωνώ με τις θέσεις της. Αλλά δεν παύει να είναι μια έκφραση διαμαρτυρίας, όπως και ο Βελόπουλος, εφόσον ο χώρος αυτός δεν επιθυμεί να συνενωθεί και να ανατρέψει την κυβέρνηση.
Όσο για τον Ανδρέα, πράγματι ισχύει αυτό που λέτε, ουδέποτε τον ψήφισα κι εγώ, αλλά κατανοώ τους λόγους για τους οποίους ο λαός τον είχε επιλέξει εκείνη τη δεδομένη στιγμή.
Το ότι εγώ δεν έχω λόγους να επιλέξω κάποιο κόμμα, αυτό δεν σημαίνει πως προτείνω αποχή, διότι έτσι, εμμέσως βοηθάς την ΝΔ. Κάποιο κόμμα θα επιλέξω κι εγώ, με μοναδικό κριτήριο όμως αυτή τη στιγμή τη στάση του απέναντι στην ΕΕ.
εξαιρετο το αρθρο και ετσι ακριβως εχει η κατασταση απο το 2010 και μετα.
Η χωρα κυβερνειται αυταρχικα απο ΗΠΑ, Βρυξελλες, ντοπιους ολιγαρχες και ενα παντελως διεφθαρμενο πολιτικο συστημα, ειδικα της ΝΔ. Μια συμμορια.
Οσο για το ποιον θα ψηφισουμε, προσωπικα το εριξα ΝΙΚΗ στις προηγουμενες και μαλλον ΝΙΚΗ θα το ξαναριξω.
Δεν τραβάει κανένα χαλί η Κομισιόν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.Αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός.
Για ανιδιοτελείς πατριώτες και οικογενειάρχες που δεν νοιάζονται αν ο συναγωνιστής τους στον αγώνα για την πατρίδα είναι χριστιανός, μουσουλμάνος, ταοϊστής, κομφουκιανιστής κ.λ.π. υπάρχει το ΕΠΑΜ. Όλα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες…
Και με το Έθνος και με το Λαό, καθήκον και χρέος όλες οι επόμενες κινήσεις ώστε να υπάρξει πρόοδος.
Το ΚΚΕ αποτελεί σταθερή γραμμή και ιδέες αρχής που δεν έχουν αλλάξει, αλλά αντιθέτως διατηρούν διάρκεια επιβίωσης και επιβεβαίωσης.
Τα υπόλοιπα κόμματα όταν παύσουν να υπάρχουν μόνο σε γραπτές αναφορές κάποιοι επόμενοι ίσως ………
Έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι πολυδιάστατες ιδέες μέσα στη χώρα μας.
Το πληρώνουμε και σήμερα το τίμημα.
Το επέβαλλαν ως άλλοτε ισχυροί ώστε να ελέγχουν και να εκλέγουν την κυβέρνηση που τους βολεύει για τα δικά τους συμφέροντα.
Εάν αυτό συνεχίσει να έχει διάρκεια ύπαρξης και επιτυχίας παραμένει το ζητούμενο.
Όλη η προσπάθεια γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά αν και η επιτυχία ζητούμενος στόχος, άγνωστο το αποτέλεσμα.
Η αναμέτρηση πλέον δεν αφορά την υπεροχή, τον ισχυρό, τον άφθαρτο, έχει αλλάξει το παιχνίδι, το ενδιαφέρον εστιάζεται να παραμένω μέσα στον έλεγχο και να δίνω τον δικό μου αγώνα έστω και από μη ισχυρή θέση.
Λεπτά γράμματα, ιδέες και σκέψεις που δεν αρέσουν, πως να γράψουν, πως να αναλύσουν οι δημοσιογράφοι, έχουν οικογένειες, διατηρούν την ανθρώπινη ανάγκη της επιβίωσης.
Ας χαλαρώσει κάπως η ελευθερία του λόγου, της σκέψης, ας ταρακουνηθούν κάπως τα αφεντικά των ΜΜΕ και τότε μιλάμε με άλλες παραμέτρους και για το Έθνος και για το Λαό.
Ακολουθώντας τις εξελίξεις από εξωτερική σκοπιά όσο και να παραμένει πίεση και επιβολή στα εσωτερικά της χώρας αποτελεί γεγονός πλέον πως οι αλλαγές επιβάλλονται χωρίς ουδεμία ανατροπή.
Η μικρή μας χώρα ως συνήθως αφυπνίζεται τελευταία από το λήθαργο του σκότους.