Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου*
Ο γάμος είναι μυστήριο της Εκκλησίας και αφορά έναν άντρα και μία γυναίκα. Εδώ και αιώνες. Δεν είναι μία νομοθετική ρύθμιση που με τροπολογίες θα αλλάζει ο κάθε πολιτικός. Η δικαιοδοσία της Πολιτείας σταματά εκεί που αρχίζουν τα ιερά, τα οποία διέπονται από άλλο τελετουργικό και κανόνες. Και αυτά τα έχει ήδη ορίσει Άλλος. Και καλά θα κάνει η Πολιτεία αυτό να το υπολογίζει. Μάλλον οι πολιτικοί, που έχουν βάλει στόχο να αλλάξουν και τους νόμους της φύσης. Βέβαια, όταν πιστεύεις ότι τα φύλα είναι εξήντα δύο και αδιαφορείς για τη βιολογία, γιατί να μην αδιαφορήσεις και για την Εκκλησία, τα μυστήριά της και τις παραδόσεις της;
Ο κ. Μητσοτάκης παίρνει, λοιπόν, ένα μυστήριο της Εκκλησίας και το κάνει νόμο διαλύοντάς το. Θα μπορούσε, βέβαια, να νομοθετήσει συμβόλαια μεταξύ ενηλίκων, όπως έγινε στο παρελθόν. Αλλά μάλλον την έχει δει βασιλικότερος του βασιλέως και νομοθετεί και ιερά μυστήρια τώρα, θέτοντας νέους κανόνες και νέα ήθη.
Ο κ. Μητσοτάκης και όσοι ψήφισαν αυτό το έκτρωμα ποσώς ενδιαφέρονται για τα παιδιά, τα οποία χρησιμοποιούν για να προωθήσουν και να επιβάλουν την woke ατζέντα. Ποιος μπορεί να πει ότι ενδιαφέρεται για τα παιδιά, όταν τα δίνει σε «οικογένεια» όχι απλά χωρίς μητέρα ή πατέρα, αλλά σε δύο μπαμπάδες και δύο μαμάδες; Όταν κάποια παιδιά δεν θα πουν ποτέ «μαμά» ή «μπαμπά» και αν το πουν, θα είναι για αντρομαμά και γυναικομπαμπά.
Η επίκληση σε έρευνες, δε, είναι εξωφρενική. Αφενός, διότι οι έρευνες είναι κατασκευασμένες. Αφετέρου, δεν είδα πουθενά να παρακολουθούν τα παιδιά αυτά στην εξέλιξη της ενήλικης ζωής τους. Τα δε παιδιά, που δίνουν συνεντεύξεις και λένε «δεν έχουμε κανένα πρόβλημα», τι ακριβώς περιμένουν οι διάφοροι να πουν; «Ναι, έχουμε»; Άμυνα λέγεται και είναι ο μόνος τρόπος να μη διαλυθούν εντελώς ως άνθρωποι. Ποια είναι η πορεία τους μέσα στη ζωή, οι σχέσεις τους;
Το πρόσχημα ότι το νομοσχέδιο-έκτρωμα γι’ αυτό που εντελώς λανθασμένα αποκαλούν γάμο των ομοφυλοφίλων -επιτέλους, ας το πούνε κι ας μην ντρέπονται γι’ αυτό που είναι- γίνεται για τα δικαιώματα των παιδιών μόνο αγανάκτηση προκαλεί.
Ας κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά ας αφήσουν τα παιδιά να μεγαλώσουν με μάνα και πατέρα. Όπως μεγαλώσαμε όλοι. Και αυτοί που ψήφισαν αυτό το έκτρωμα.
* Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
Ο γάμος όντως είναι μυστήριο, γιατί πραγματικά είναι μυστήριο να καταφέρεις να είσαι με τον ίδιο άνθρωπο μια ζωή. Πάντως δεν αφορά την εκκλησία η συνεύρεση δύο ανθρώπων και ας θεωρεί ότι έχει την αποκλειστικότητα της εγκυρότητας μπροστά σε ανθρώπους και θεούς. Από κει και πέρα, ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, γιατί απλά είναι γραμμή της Ε.Ε . Κανένας στην ουσία δεν κόπτεται για τα παιδιά. Εδώ και αιώνες πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, πείνας και φτώχειας και παράνομης εργασίας ανά τον κόσμο. Ας σταματήσουμε λοιπόν την υποκρισία.
Σε τι διαφέρει ο Μητσοτάκης από τον ΣΎΡΙΖΑ πλέον;
Συμφωνούν στον γάμο των ομοφυλόφιλων, συμφωνούν να έρθουν λαθρομετανάστες για να καλύψουν την “έλλειψη εργατικών χεριών”, απαξιώνουν την εκκλησία, αδιαφορούν για τα ήθη και τα έθιμα, όποιος διαφωνεί με τις απόψεις τους τον χαρακτηρίζουν ακραίο (κλασική τακτική της αριστεράς), για τον Φρέντι Μπελέρη είναι όλο λόγια και από πράξεις μηδέν.
Η δεύτερη 4ετία Μητσοτάκη είναι εφιαλτική. Η μόνη ελπίδα για κάποιον κανονικό δεξιό ψηφοφόρο (και όχι φιλελέφτ) είναι να δημιουργηθεί ένα σοβαρό δεξιό κόμμα.
Ας αφησουμε στην ακρη τα διαφορα “μυστηρια” της εκκλησιας. Τα μονα μυστηρια που υπαρχουν στη φυση αποτελουν ερωτηματα της επιστημης που επιχειρει να τα διερευνησει, να τα κατανοησει και να επιλυσει κι ας μιλησουμε επιτελους με επιστημονικο τροπο για την εννοια του γαμου.
Απο αρχαιοτατων χρονων λοιπον, ο γαμος αποτελεσε ένα κοινωνικο θεσμο που μονο κατ’ επιφαση κατεληξε να σχετιζεται με την “αγαπη” (ειτε με την χριστιανικη, ειτε με την “ρομαντικη” εννοια που προεκυψε στη δυση από την εποχη των τροβαδουρων και μετα). Βασικοι του στοχοι, σε ολες τις κοινωνιες του πλανητη, υπηρξαν ανεκαθεν : η προστασια των παιδιων που προκυπτουν απο τις νομιμοποιημενες σεξουαλικες σχεσεις αντρων και γυναικων (ώστε να μην εχουν τα παιδια το κοινωνικο στιγμα και τις οικονομικες συνεπειες του “μπασταρδου”) και βεβαιως, η διασφαλιση διαφορων οικονομικων και κληρονομικων δικαιωματων και διεκδικησεων μεταξυ οικογενειων και απογονων.
Σε απειρες περιπτωσεις η αγαπη δεν προϋπηρχε διολου (συνοικεσια, υποχρεωτικοι γαμοι για οικονομικα και ταξικα συμφεροντα οικογενειων). Σε καποιες απο αυτες η αγαπη μεταξυ των συζυγων προεκυπτε όταν, λογω της υποχρεωτικης συμβιωσης, οδηγουσε με την παροδο του χρονου σε συνηθεια, σε οικονομικο “βολεμα” και σε καποια αισθηση οικειοτητας και συναισθηματικης ασφαλειας. Σε ενα σωρο αλλες περιπτωσεις όμως δεν υπηρχε ποτε αγαπη παρα μονο μια κοινωνικη και οικονομικη συμβαση, με ολες τις συγκρουσεις και τα εκατερωθεν σεξουαλικα και συναισθηματικα απωθημενα αντρων και γυναικων, που τα πληρωναν βεβαια μετα τα παιδια που ζουσαν σε οικογενειες με διαταρραγμενη επικοινωνια. Στις συγχρονες κοινωνιες –και κυριως λογω της οικονομικης χειραφετησης των γυναικων- αυτό το προβλημα της ψυχολογικης ασυμβατοτητας και ασυνενοησιας επιχειρει να λυθει μεσω του θεσμου του διαζυγιου που καποτε αποτελουσε μια μορφη κοινωνικου στιγματος (και που, ουτως ή αλλιως εχει και ψυχολογικες συνεπειες για τα παιδια).
Και βεβαια, σε ενα σωρο άλλες περιπτωσεις μπορει να προϋπηρχε η φυσικη ελξη κι η ειλικρινης αγαπη μεταξυ δυο ανθρωπων που ομως, για διαφορους κοινωνικους, ταξικους και οικονομικους λογους, δεν της επιτρεπονταν να οδηγησει σε γαμο.
Ας ειμαστε λοιπον σοβαροι γιατι παραεγινε σαχλη ολη αυτη η επικληση μιας “αγαπης” που παραπεμπει σε μυθιστορηματα και αγνοει βασικους νομους της ατομικης ψυχολογιας, της ανθρωπολογιας και της κοινωνιολογιας, Στη συγκεκριμμενη περιπτωση των ομοφυλων ξευγαριων, το συμφωνο συμβιωσης – με τις καταλληλες προσαρμογες και βελτιωσεις, σε ο,τι αφορα τα ασφαλιστικα και κληρονομικα δικαιωματα,αλλα και την επιμελεια των παιδιων των συμβαλλομενων θα αρκουσε για να διευθετησει τις κοινωνικες απαιτησεις και εκκρεμμοτητες της συμβιωσης ελευθερων και συνειδητων ανθρωπων που νοιωθουν πως αγαπιουνται και θελουν να ζουν μαζι.
Δημοκράτης ο Μητσοτάκης, λέει πως νομοθετεί για τα δικαιώματα και για την προστασία των παιδιών. Όμως, ο θετός νόμος του αντίκειται στο φυσικό, επειδή δεν είναι δυνατόν να μεγαλώσουν παιδιά με μόνο μπαμπάδες ή μαμάδες, δυστυχώς εδώ έχασε κάθε μέτρο.
Εκτός βέβαια και αν φροντίζει για την εξαφάνιση των Ελλήνων, της ελληνικής οικογένειας και της πατρίδας.
Δηλαδή, τηρουμένων των αναλογιών, ο πρωθυπουργός λέει πως δεν σέβεται καθόλου τους γονείς μας, ούτε τα δικαιώματα τους.
Για αυτό το λόγο, τους έχει επιβάλει εξοντωτικό πρόστιμο ασχέτως και αν επικαλέστηκαν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και αρνήθηκαν να εμβολιαστούν με πειραματικό σκεύασμα, το οποίο παρουσίασε και αρκετές παρενέργειες, όπως γράφεται στον τύπο.
Δυο μέτρα λοιπόν, δυο και τα σταθμά για τον πρωθυπουργό.
Δεν σκέφτηκαν οι γονείς μας να είχαν δηλώσει ΛΟΑΤΚΙ για να γλυτώσουν την βρισιά ψεκασμένοι που τους απηύθυνε ο πρωθυπουργός καθώς και τα πρόστιμα.
Βλέπετε, τότε θα ήταν προστατευόμενοι του κ Σβάμπ στον οποίο υπακούουν πρωθυπουργός και το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης.
Δυστυχισμένος ο Έλληνας στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, η ζωή του κατάντησε εκκρεμές που πηγαίνει από τη θλίψη στην οδύνη. Οι δε χαρούμενες στιγμές είναι στο κάτω μέρος, εκεί που έχει αναπτύξει τη μέγιστη ταχύτητα.
@ Αλέξανδρος17/02/2024 – 13:15 At 13:15
NΔ, εκσυγχρονιστικό (σημιτικό) ΠαΣοΚ, ΣΥΡΙΖΑ, είναι έν και το αυτό, διότι έχουν κοινό παρονομαστή τον εθνομηδενισμό.