Του Απόστολου Αποστόλου*
Ένα είναι σίγουρο ότι η πολιτική στην Ελλάδα είναι ο παραλογισμός. Το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια έδειξε την ανεπάρκεια των πολιτικών κομμάτων, την έλλειψη προσανατολισμού τους και τη «μεμετρημένη υπόσχεση της αβελτηρίας τους».
Ο κ. Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ ρεκλαμάροντας με δόξα αλέκτορος για το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών που θα φέρει για ψήφισμα στο κοινοβούλιο, δήλωσε ότι αισθάνεται πολύ υπερήφανος για το γεγονός ότι η ΝΔ φέρνει μια μεγάλη μεταρρύθμιση, γιατί όλες οι μεταρρυθμίσεις ήρθαν από την αριστερά και όχι από τη δεξιά. Και εμπεδώσαμε για μια ακόμη φορά ότι ο πολιτικός του χώρος δεν είναι η δεξιά αλλά η κεντροαριστερά ή καλύτερα η εκσυγχρονιστική σοσιαλδημοκρατία που έκτισε ο κ. Σημίτης. Μάλιστα πρότεινε στους διαφωνούντες βουλευτές της ΝΔ που δε θέλουν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο να απέχουν, χαρακτηρίζοντας την αποχή μια αξιοπρεπή στάση, που είναι αποδεκτή.
Από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο κ. Κασσελάκης ξεκαθάρισε πως δε θα δεχθεί διαφοροποιήσεις από τους βουλευτές του, χαρακτηρίζοντας αυτονόητη την κομματική πειθαρχία. Η κ. Αυγέρη εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σε απογευματινή ενημερωτική εκπομπή στο MEGA ερωτηθείσα γιατί επεβλήθη κομματική πειθαρχία στο ΣΥΡΙΖΑ δεδομένου ότι δεν υπήρχε πρόβλημα, προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Μέσα από ακατάληπτες προτάσεις η κ. Αυγέρη μας μίλησε περί «πεδίου ψηφοφορίας» και κομματικής πειθαρχίας η οποία βέβαια δεν αποτελεί κομματική πειθαρχία (κάτι δηλαδή σαν τα αινίγματα του Κλεάρχου όταν εκείνος έλεγε «ένας ευνούχος που δεν είναι ευνούχος που θέλει να σημαδέψει μια νυχτερίδα που δεν είναι νυχτερίδα καθισμένη σε ένα κλαδί δένδρου, που δεν είναι κλαδί δένδρου και της ρίχνει μια πέτρα που δεν είναι πέτρα» Πλάτων Πολιτεία 479C), μας πείθει ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ σαφές είναι εν τέλει το ασαφές.
Κάτι τρίζει στην πολιτική ζωή του τόπου. Είναι να αναρωτιέσαι αν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πλωρίζουν εδώ και καιρό σε κατεύθυνση συνάντησης. Γιατί μέσα από τα «έπεα πτερόεντα» και φαινομενικώς ανερμάτιστα που εκφράζονται από τα δύο κόμματα αρχίζεις να πιστεύεις αν τελικά ο κ. Κασσελάκης υπουργοποιηθεί στη ΝΔ. Έτσι και αλλιώς αυτή ήταν η πρόταση του κ. Μητσοτάκη σύμφωνα με όσα είπε ο διευθυντής του πολιτικού του γραφείου.
Η πορεία, της πολιτικής ζωής διασχίζει μια κλίμακα που έχει ξεκινήσει εδώ και δέκα χρόνια και περνά από τρία στάδια. Πέρασε από τον τρόμο (μνημόνια, κόβιντ) συνέχισε με τη σπανιότητα (αγαθά και πόροι, επισιτιστική κρίση, τα είχε χρόνια πει ο Ντιμουσέλ ακόμη και η βία μέσω της σπανιότητας δημιουργείται) και κορυφώθηκε η παραπάνω κλίμακα με το παράλογο που γίνεται γκροτέσκο.
Και εμείς αναρωτιόμαστε: Καρικατούρες της ιστορίας γιατί μας κοροϊδεύεται; Μπροστά σε αυτή τη χοάνη της πολιτικής μετάλλαξης με τα αριστεροδεξιά άλλοθι και τις μετεξεταστέες ουτοπίες και ελπίδες και τη γελοιομετρία της πολιτικής εικόνας, εκεί, όπου πίστεις, έννοιες, ιδέες, έγιναν λάστιχο, γιατί δώσαμε χώρο στους περιπλανώμενους μυαλοπώλες και στους παπαρολόγους της δεκάρας και τους αφήσαμε να ανεβούν στον Παλατίνο Λόφο και να μας παραλογίζουν με τα επιφανειακά, τα φλύαρα, τα ψεύτικα και τα μάταια; Γιατί υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Γιατί συμβιβαστήκαμε χρόνια με το αίσθημα της δουλοπρέπειας και τις επεξεργασμένες αντιλήψεις για το τι είναι ζωή.
Τώρα κάτω από το διάχυτο αίσθημα της πικρής ειρωνείας σφυρηλατηθήκαμε εμείς και μαζί με εμάς και ο κόσμος μας. Η πικρή ειρωνεία πέρασε στα πράγματα, στις νόρμες στις συμπεριφορές, στην αποτυχία, στην απορρύθμιση, στη σιωπή, στον ορίζοντα του νοήματος, στο μυστικό. Ζούμε χωρίς ενόχους και χωρίς αθώους, στα άναρχα χάη της ουδενίας μας.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
