Από τον Κώστα Πρώιμο
*** Ε, ρε κάτι ευχάρες που «δίνανε και παίρνανε» τις ημέρες των γιορτών! Μα την αλήθεια, πού βρέθηκε αίφνης τόση αλληλεγγύη, πού ήταν κρυμμένη τόση καλοσύνη σε αυτή την κοινωνία, τόση μα και άλλη τόση αγάπη στην από πάνω γειτονιά; «Είθε η γέννηση του Χριστού να φωτίσει τις καρδιές μας» και διάφορα τέτοια αγαθιάρικα κατακλύσανε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις τηλεοράσεις αλλά και την καθημερινότητά μας. Μάλιστα. Δε μου λέτε τώρα, έχετε φανταστεί πχ. αύριο το πρωί να παρουσιαστεί στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό (α λα Κασσελάκης) ένας ταπεινός τυπάκος και να διατυμπανίζει ιδεολογίες περί ισότητας, αλληλοσεβασμού, του τύπου αν έχεις δυο μερσεντές να δίνεις τη μια στο γείτονα σου που δεν έχει, αν πηγαίνεις διακοπές το καλοκαίρι να βολεύεις μαζί σου και κάνα φτωχαδάκι της γειτονιάς; Αν κατακλέβεις μια χώρα που στο μεταξύ έχει πτωχεύσει τα μισά να τα επιστρέφεις στους πτωχευμένους πολίτες της και να μην αγοράζεις με τα κλεψιμαίικα υπερμεγέθη σκάφη, υπερπολυτελή αυτοκίνητα και άλλα πολλά που απλώς γιγαντώνουν τη ματαιοδοξία σου ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν τη δυστυχία έξω από το χρυσό σου κλουβί; Ωχ…
*** Και πού να το πήγαινε το θέμα με την επανάσταση ο μάγκας μέσω τικ-τοκ και λίγο παραπέρα. «Ρε μεγάλε Κυριάκο, δε σας φτάνει που οικογενειακώς έχετε ρημάξει πάλι τούτη τη χώρα, δώσε τη σκυτάλη και σε κάποιο άλλο σύστημα ή πολιτική ομάδα, να μη γρυλίζουν νυχθημερόν σαν τα πεινασμένα σκυλιά. Φτάνει με εσάς, έχετε πλαντάξει από τη μάσα και τη ρεμούλα. Σειρά πρέπει να πάρουν και άλλοι. Να εφαρμοστεί ένα ροτέισον στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Να γευτεί και ο τελευταίος πολίτης τη γλύκα στο τεράστιο κρατικό βάζο με το μέλι». Τέτοια να αρχίσει να λέει. Ή, να τα χώνει ευθέως στους Ολιγάρχες: «Μειώστε ρε λαμόγια τις τιμές στην ενέργεια, στα τρόφιμα, αφού ο κοσμάκης δε μπορεί στην πλειοψηφία του να ανταπεξέλθει ούτε στα στοιχειώδη. Και συ μωρή κυριλέ-αχόρταγη τι κυκλοφορείς μονίμως μέσα στη φτώχεια μας με τις τσάντες των πέντε χιλιάδων ευρώ και τα χρυσά ρολόγια; Γιατί να κομπλεξάρεις τις έρημες συμπολίτισσές σου που δουλεύουν όλη μέρα σαν σκλάβες στα σούπερ μάρκετ και δεν τους περισσεύει ούτε για το περιοδικό που σε μοστράρει να αγοράσουν ώστε να σε θαυμάσουν;
Και συ βρε νούμερο που μοναδικό σου πρόβλημα ήταν μια μέρα πότε θα έρθει η ομπρέλα των δυόμιση χιλιάδων ευρώ για ένα μόνο τμήμα στον χώρο της πισίνας; Μην και πάθει τίποτα το χρυσό κεφαλάκι σου από την πολλή ζέστη και δεν κατεβάζει νέες ιδέες επενδύσεων κοινής ωφελείας. Γιατί να μην αγοράσεις μια με χίλια ευρουδάκια ας πούμε, ώστε να μην πιέζεις και τον δύστυχο τον καραβοκύρη άνδρα σου να μετακυλίει τα κερατιάτικα στην αγορά και τους αφελείς προκειμένου να σου κάνει το χατίρι για να μην ακούει την παρανοϊκή – «ιλουστρασιόν» γκρίνια σου όλη νύχτα;».
*** Σκεφτείτε λοιπόν, έναν σύγχρονο Jesus να τα εξιστορεί χύμα σε όλους και για όλα! Μην ξεχνάτε ότι και ο άλλος ο αυθεντικός τα έκανε λίμπα επειδή οι έμποροι είχαν μετατρέψει τον χώρο του θεού σε παζάρι. Μόνο που τότε δεν υπήρχε ο Χρυσοχοΐδης για να τον μπουζουριάσει άμεσα. Του την έστησαν λίγο αργότερα και ποιοι παρακαλώ; Οι ιερείς υμνητές του Πατέρα του που στην πραγματικότητα ήταν φερέφωνα και εντολοδόχοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας….
*** Μπορείτε να αναλογιστείτε πόσο θα άντεχε ένας Ιησούς στο σημερινό παγκόσμιο σύστημα; Θα τον είχαν ταράξει στα γιαούρτια και τις ντομάτες τον φουκαρά. Ειδικά αν ο γραφικός τρελός ως πάσχοντας με το σύνδρομο του μεσσιανισμού (γιατί έτσι απεφάνθη η ψυχιατρική επιστήμη) τα έβαζε με την Αγία Οικογένεια και τον καλύτερο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης. Θα τον είχαν σταυρώσει στα σόσιαλ μίντια οι βολεψάκηδες, οι βολεμένοι και οι θεσμικοί εγγυητές της «κανονικότητας» που μας διέπει. Εξάλλου και τότε σύμφωνα με τα σοφά βιβλιαράκια και τις περιγραφές της διαπόμπευσης του Ιησού τον Βαραββά δε διάλεξαν στο τέλος;
*** Ας το παραδεχτούμε, είμαστε «κολλημένοι» ως λαός με τους «Βαραββάδες», είτε τούτοι έχουν επιχειρηματικό, είτε πολιτικό, είτε κοινωνικό περίβλημα. Τη «βρίσκουμε» ως όχλος να σταυρώνουμε την αλήθεια, να της πετάμε λίθους σαν άλλοι αναμάρτητοι και να αποδομούμε τους κοινωνούς της.
*** Πραγματικά, πείτε μου, περιμένετε σε τέσσερις μήνες την Ανάσταση βολεμένοι ως καθήμενοι στον καναπέ σας;
