Δεν θα αλλάξουν όλα γύρω μας προς το καλύτερο αν εμείς συνεχίσουμε να θαλασσοδερνόμαστε στον ωκεανό των ελαττωμάτων μας
Του Παναγιώτη Λιάκου
Η συνταγή της παραφροσύνης και της βλακείας ταυτόχρονα είναι να κάνεις τα ίδια και τα ίδια, αναμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα. Τούτη τη συνταγή είθισται να ακολουθεί κατά γράμμα κι ένα πρόσωπο που αντικρίζουμε καθημερινά στον καθρέφτη μας, αλλά και συνολικά η ανθρωπότητα – με ελάχιστες εξαιρέσεις στην πάροδο των αιώνων. Οπότε, αν επιθυμούμε μια επί τα βελτίω μεταβολή του βίου μας, ας ξεκινήσουμε την προσπάθεια αποπειρώμενοι να επιτύχουμε έναν στόχο που φαντάζει εξαιρετικά δύσκολος: να αλλάξουμε κάτι σε εμάς, να διορθώσουμε ατέλειες που έχουμε εντοπίσει στη συμπεριφορά, στα λόγια, στις αντιλήψεις και τις συνήθειές μας.
Αν εξετάσουμε με ευθυκρισία και συγκριτικό πνεύμα την άρτι ολοκληρωθείσα εορταστική περίοδο, θα διαπιστώσουμε ότι οι παθογένειές μας όχι μόνο δεν βρίσκονται σε υφεσιακή κατάσταση, αλλά είναι σε έξαρση. Ξέρει έκαστος εξ ημών τα τρωτά του σημεία, αλλά είτε δεν γνωρίζει τον τρόπο να τα ελέγξει είτε δεν έχει τη δύναμη ή δεν τρέφει καν τη φιλοδοξία να τα διορθώσει.
Κι επειδή ακόμα και το μεγαλύτερο ταξίδι ξεκινά με ένα βήμα, το πρώτο, ας αρχίσουμε την προσπάθεια αυτοβελτίωσης με κάτι απλό, με κάτι που φαντάζει εύκολο. Η διακοπή του καπνίσματος, της οινοποσίας, της υπερφαγίας και οποιασδήποτε άλλης εξάρτησης, η απόσυρση της εμπιστοσύνης μας από τα πρόσωπα που δεν το αξίζουν, η παύση της σύνδεσης της πορείας του βίου μας από πολιτικάντηδες της συμφοράς – πάσης φύσεως, χρώματος και προέλευσης.
Μια ιδεατή λύση θα είναι να αναλάβουμε τα ηνία της ζωής μας. Να κατευθύνουμε εμείς, με τη βοήθεια του Θεού πάντοτε, το πηδάλιο της καθημερινότητάς μας και να μην εμπιστευόμαστε άλλους κυβερνήτες ή συγκυβερνήτες ή έστω πλοηγούς.
Άλλωστε, και σε συλλογικό επίπεδο έχει διαπιστωθεί ότι η Ελλάδα μόνη έχει καταφέρει τα σημαντικότερα επιτεύγματα. Όποτε τρίτες δυνάμεις μοιράζονταν κομμάτι από την εξουσία που ανήκει στους Έλληνες -ή, ακόμα χειρότερα, είχαν οι ξένοι την απόλυτη εξουσία-, τα πράγματα εξελίσσονταν με τραγικό τρόπο για όλους.
Ας αλλάξουμε, λοιπόν, φέτος. Να ξαναγίνουμε οι εαυτοί μας. Να ξαναγίνουμε Έλληνες. Αν το καταφέρουμε, ουδέναν έτερον, πλην Θεού, θα έχουμε ανάγκη.
Η ηγεσία της χώρας μας βρίσκεται σε ρυθμούς που ακολουθούν πορεία όπως τους υποδεικνύεται εντελώς ξένη προς την χώρα, της αρχές, τις συνήθειες, το εθιμοτυπικό κατεστημένο.
Όταν ο πρωθυπουργός μας υποδέχεται τον υπουργό εξωτερικών ΗΠΑ στην οικία του και συνομιλούν για θέματα της χώρας σε οικογενειακό δείπνο.
Όταν ο αρχηγός αντιπολίτευσης δέχεται, παράλληλοι χρόνοι, τους υποψήφιους που θα πρέπει να εκλέξει ο λαός, στην οικία του για να δρομολογήσουν πορεία της χώρας.
Συμπτωματικά άρχοντες με οικίες σε νησιωτικό έδαφος.
Συμπτωματικά ερχόμενοι αμφότεροι από το ίδιο σχολείο εκπαίδευσης και εμπέδωσης πολιτικής νοοτροπίας – ιδεολογίας, μακρινή μας ιδιαίτερη αγάπη.
Ποιος νοιάζεται, ποιο τρόπο που βρίσκεται η Ελλάδα και που ο Ελληνισμός?
Μεγαλώσαμε με την φράση – Έλληνας γεννιέσαι – στην πορεία όμως τα έχουμε τόσο πολύ κάνει θάλασσα ως νεότεροι με ιδέες, με αρχές, με πτυχία, με πλούσια βιογραφικά που εφαρμόσαμε – Έλληνας ξεχνιέσαι – .
Έλληνα να μην γνωρίζεις ούτε την ιστορία σου, ούτε την πατρίδα σου, ούτε όσα σε δίδαξαν γενιές και γενιές από το παρελθόν. Παθητική υπακοή, παθητική εκτέλεση εντολών, πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, εξάρτηση από την ανέχεια και από την ανάγκη προς επιβίωση το βαρύ τίμημα μάλλον, ακόμη δεν το έχουμε πλησιάσει καν. Δεν θέλουν απλώς τον έλεγχο, την κατευθυνόμενη πολιτική, τα θέλουν όλα για όλα.
Μα μόνο ο Έλληνας έχει να χάσει , όταν στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.