Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Ο «μαξιλαροπόλεμος» προτού φτάσει να αποτελεί τμήμα του «αιμοσταγούς εμφυλίου» στον ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει από διάφορες φάσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κυρίως, όμως, επιτρέπει σε όσους δεν στέκονται στην επιφάνεια να εντοπίσουν κενά και αδυναμίες της σημερινής οικονομικής πολιτικής. Κι αυτός είναι ο λόγος που στην κυβέρνηση παρακολουθούν με αμηχανία τα διαδραματιζόμενα, καθώς φοβούνται το ξύσιμο των δικών τους πληγών…
Ένα ιστορικό στοιχείο, κατ’ αρχάς: Τον Αύγουστο του 2017 το τότε υπουργείο Οικονομικών άνοιξε ειδικό λογαριασμό στην ΤτΕ, με τον τίτλο «Ελληνικό Δημόσιο – Λογαριασμός Δημιουργίας Αποθεματικού Προσόδων από τις Αγορές Κεφαλαίου». Αυτή ήταν η πρεμιέρα για το περίφημο cash buffer. Και εκείνη την περίοδο ήταν πιο γνωστός ως «Λογαριασμός Χουλιαράκη», από το όνομα του αναπληρωτή υπουργού υπό τον Ευκλ. Τσακαλώτο.
Αν και είθισται να γίνεται αναφορά σε 37 δισ. ευρώ, που αντιστοιχούσαν στο 20% του ΑΕΠ, το μαξιλάρι «ασφαλείας» στην πραγματικότητα ήταν ύψους 15,7 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 9 δισ. ευρώ προήλθαν από τη δόση του ESM, τα 3 δισ. ευρώ από εκδόσεις ομολόγων και τα 3,7 δισ. ευρώ από τα (ματωμένα) υπερπλεονάσματα. Αυτό το σύνολο κλειδώθηκε από την τρόικα, χωρίς να επιτρέπεται από τότε έως και σήμερα να πειραχθεί.
Τα υπόλοιπα 21 δισ. ευρώ αντιστοιχούν σε διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης και της Κεντρικής Διοίκησης. Και επ’ αυτών έχει αναπτυχθεί, κατά τρόπο οριζόντιο, η διαμάχη, η οποία αρχικώς ήταν υφέρπουσα και τώρα… φούντωσε.
«Δερβέναγας» για τους όρους και την επίβλεψη του μαξιλαριού ήταν ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), υπό τον Κλάους Ρέγκλινγκ, όπου τοποθετήθηκε από το 2017 στρατηγικός σύμβουλος ο (…«κράτα γερά, Γερούν») Ντάισελμπλουμ.
Ενδιαφέρον έχει και το εξής: Όταν τον Ιούνιο του 2018 εγκρίθηκε από το Eurogroup η δόση των 15 δισ. ευρώ (εκ των οποίων τα 9,5 δισ. ευρώ πήγαν στο μαξιλάρι), η εκταμίευση και αυτού του ποσού έγινε σε μορφή τίτλων!
Από την πλευρά του, ο Κ. Μητσοτάκης έχει κάνει λόγο για «καταναγκαστικό μαξιλάρι» που επιβλήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα «επειδή κανείς δεν τον εμπιστευόταν». Ακόμα κι αυτό να είναι σωστό, τι συνέβη τα τελευταία χρόνια;
Η κυβέρνηση επιχαίρει ότι τα ταμειακά διαθέσιμα είναι όσο περίπου παρέλαβε, ενώ έχουμε δώσει 50 δισ. ευρώ για να ενισχύσουμε την κοινωνία στις διαδοχικές κρίσεις. Πώς έγινε αυτό; Αντλώντας συνολικά 51,5 δισ. ευρώ από τις διεθνείς αγορές, εκ των οποίων τα 41 δισ. ευρώ από εκδόσεις και επανεκδόσεις ομολόγων. Με πολύ απλά και κατανοητά λόγια, επομένως, αφού οι προηγούμενοι μας φόρεσαν τη «θηλιά» του μαξιλαριού, οι σημερινοί διαχειρίζονται τις ζημιές και κλείνουν τις τρύπες από αυτό μόνο με δανεικά. Κι αυτό λέγεται… επιτυχία!
