Του Βασίλη Βέργη
Αυτό που προσπαθούσαν χρόνια να κρύψουν στον ΣΥΡΙΖΑ -εκείνο στο οποίο έκλεινε τα μάτια ο Αλέξης Τσίπρας για να μην έρθει σε ρήξη ή, αλλιώς, για να μην προχωρήσει στην αναγκαία «κάθαρση»- ξετυλίγεται υπό τη μορφή «επιθεώρησης» τις τελευταίες ημέρες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Καθένας πλέον μπορεί να συνειδητοποιήσει τι «τράβαγε» ο Τσίπρας από τους «ινστρούχτορες» του… αριστερισμού του 3%. Από αρκετούς οι οποίοι αποδείχτηκαν ανίκανοι να κυβερνήσουν, ανίκανοι να ασκήσουν αντιπολίτευση, «ικανοί» μόνο να διαλύσουν το κόμμα τους και να «οδηγήσουν» τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο 41%.
Πιο αντιλαϊκή πολιτική από αυτή που εφαρμόζουν σχεδόν… συντονισμένα οι πολέμιοι Κασσελάκη δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Σαν «διμοιρίες» πληγωμένες, επειδή ένας άγνωστος τούς «πήρε το κόμμα», επιχειρούν ο ένας μετά την άλλη τις «επαναστάσεις του τίποτα». Και, ως… συνήθως, φεύγουν!
Αρνούνται το προφανές: Ο Κασσελάκης δεν έγινε μόνος του πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος τον ψήφισε. Όχι μόνο επειδή ήταν το «καινούργιο», αλλά γιατί ΣΙΧΤΙΡΙΣΕ με το «παλιό». Πρώτα οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ γύρισαν την πλάτη σε εκείνους που χρόνια έβαζαν νάρκες στα πόδια του Τσίπρα και στη συνέχεια προτίμησαν να ψαρέψουν στο άγνωστο Κασσελάκη.
Ο νέος πρόεδρος μπορεί στην πορεία να αποδειχθεί μια τεράστια φούσκα. Αλλά οι δημοκρατικές Αρχές επιβάλλουν οι «ηττημένοι» να σεβαστούν το αποτέλεσμα και να σταθούν πίσω από τον πρόεδρο, συντεταγμένα, ως πολιτικοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όμως, από την πρώτη ημέρα συνέβη ακριβώς το αντίθετο: Κάθε πρόεδρος που θα σεβόταν τον εαυτό του θα προχωρούσε σε διαγραφές. Πώς μπορεί κάποιος να ηγηθεί, όταν από «κάτω» υπάρχουν μονίμως συγκεκριμένοι, που τον πολεμούν δημοσίως;
Υπάρχουν στιγμές που οι αποφάσεις είναι σκληρές, αλλά αναγκαίες. Το έχουν κάνει στο παρελθόν πολιτικοί ογκόλιθοι στη χώρα. Το παράδειγμα του Ανδρέα Παπανδρέου στο κανονικό ΠΑΣΟΚ υπήρξε, ίσως, το πιο χαρακτηριστικό.
Οι «ινστρούχτορες» του… αριστερισμού του 3% όμως είχαν την απαίτηση ο (κάθε) Κασσελάκης να κάθεται να τον προσβάλλουν και να γυρίζει και το άλλο μάγουλο. Αστειότητες.
Η αντιλαϊκή πολιτική της διάσπασης που επέλεξαν δεν είναι τίποτα περισσότερο από νερό στον μύλο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αντί αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι μια γροθιά και όλα τα στελέχη του να πολεμάνε στους δρόμους και στη Βουλή απέναντι σε εκείνους που βασανίζουν τον Έλληνα πολίτη, έχουν επιδοθεί σε μια επιθεώρηση που απαξιώνει εντελώς το κόμμα τους, αηδιάζει τον κόσμο και στρέφει τη σκέψη του σε άλλες επιλογές.
Ο κ. Τσακαλώτος… ζήλεψε τη «δόξα» Βαρουφάκη και η κ. Αχτσιόγλου λησμόνησε πως ο ηττημένος σε μια δημοκρατική διαδικασία οφείλει να αποδεχτεί τη λαϊκή βούληση.
Τελικά, αυτή η εικόνα επιβεβαιώνει την άποψη ότι εδώ και πολλά χρόνια ουσιαστικά δεν υπήρχε κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρας. Ένας άνθρωπος που -με τα σωστά και τα λάθη του- μπόρεσε να εκτοξεύσει το 3% στο 35%, κατάφερε να ενώσει συνιστώσες, οι οποίες όμως ουδέποτε όμως ξέφυγαν από το παρελθόν τους, ουδέποτε είδαν τα «θέλω» του κόσμου και ότι αυτά πρέπει να υπηρετηθούν έξω από τον μικρόκοσμό τους.
Ο Τσίπρας δεν είχε τη δύναμη να «καθαρίσει» το κόμμα του και έτσι, όταν τον ανάγκασαν σε αποχώρηση, η πολιτική «γάγγραινα» κακοφόρμισε.
Η βόμβα έσκασε στα χέρια του Κασσελάκη. Τα υπόλοιπα ήταν μονόδρομος. Και η επιθεώρηση καθρέφτης συμπεριφορών…
Ξανά και ξανά τα ίδια.
Άλλος ένας αρθρογράφος που θεωρεί πως δημοκρατία σημαίνει πως το βουλωνω μπροστά στον νικητή.
Γράφει συγκεκριμένα: “οι δημοκρατικές Αρχές επιβάλλουν οι «ηττημένοι» να σεβαστούν το αποτέλεσμα και να σταθούν πίσω από τον πρόεδρο, συντεταγμένα, ως πολιτικοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης”
Πως στο καλό βγαίνει αυτό το συμπέρασμα?
Στην τελική, από όσο ξέρω, οι βουλευτές είναι εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό και ο πρόεδρος του κόμματος εκλεγμένος από ένα θολό και αδιευκρίνιστο όχλο που το μόνο που ξέρουμε για αυτόν είναι πως διαθέτει τουλάχιστον 2€ στην τσέπη.
Τίποτα παραπάνω.
Άρα η λογική πως ο Κασσελακης έχει δημοκρατική νομιμοποίηση να απαιτεί από τον εκλεγμένο Έλληνα βουλευτή να μην μιλαει είναι πέραν της λογικής αλλά και του Συντάγματος.
Είναι δεδομένο πως οι σημερινοί βουλευτές εξελέγησαν με ένα διαφορετικό πρόγραμμα, μια διαφορετική ηγεσία και διαφορετική πολιτική αντίληψη από αυτή που κομίζει ο νέος αρχηγός.
Και κάθε επιδερμική ανάλυση που θεωρεί πως πρέπει να συνταχθούν πίσω από τον νέο αρχηγό ξεχνά πως μπορεί το κόμμα να ηττήθηκε αλλά οι συγκεκριμένοι εκπροσωπούν το κομμάτι εκείνο του ΛΑΟΎ που τους ψήφισε ως αντιπροσώπους του για αυτό που ήταν ΠΡΙΝ την εκλογή Κασσελακη και όχι για αυτό που έγινε μετά, και άρα κατά τρόπο απόλυτα παραδεκτό, έχει ο Έλληνας βουλευτής το δικαίωμα- υποχρέωση όχι μονο να αμφισβητήσει τον αρχηγό του κόμματος αλλά μέχρι και να ρίξει την ΚΥΒΈΡΝΗΣΗ ( αν ανήκει φυσικά στην συμπολίτευση) αν αυτό του ορίζει η συνείδηση του.
Η αντίληψη της απέναντι πλευράς, πως πρέπει να το βουλώνει μπροστά στον αρχηγό θα έπρεπε ήδη να έχει αμφισβητηθεί από τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης της.
Είδαμε Έλληνες βουλευτές να χειροκροτούν τον πρωθυπουργό, (έχοντας την λανθασμένη αίσθηση υποταγής στον αρχηγό ή υπερβολικά αναπτυγμένο το αίσθημα της πολιτικής αυτοσυντήρησης) σε θέματα που είναι εμφανώς προβληματικά για τα εθνικά μας συμφέροντα, όπως η συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο ή η παραχώρηση του βήματος της Βουλής στους στρατιώτες του τάγματος του Αζοφ.
Και μου κάνει εντύπωση που ενώ το επιχείρημα του πρωθυπουργού προς κάθε πηγή αμφισβήτησης: Μην μου ασκεί κριτική κάνεις γιατί πήρα 41%, είναι νωπό και εξόχως αντιδημοκρατικό, την ίδια ώρα να το θεωρούμε ως δείγμα δημοκρατίας εσωκομματικά.
Συμφωνώ μαζι σου, διακρίνοντας ταυτόχρονα μια εμμονή της σελίδας να θελει μετα βίας να της βγουν τα κουκιά για να φθαρεί ο Μητσοτάκης πρόωρα.
Αν γινοταν να φυγει αυριο, οι πρωτοι που θα το λεγαν θα ηταν οι του Αντινιουζ.
Δεν λειτουργουν ομως ετσι οι χωρες. Πρεπει να μαθουμε και στην δική μας να δεχομαστε πως δεν θα μας αρέσουν πάντα όλα οσα γινονται.
Στον Σύριζα επελεξαν να ξεκατινιαζονται μεχρις οτου και ο τελευταιος παει αλλου, ή δημιουργησουν κατι ποιο υγιές μελλοντικά, ή αποφασισουν πως τους κανει ο Κασσελάκης και ο Τάιλερ του, και περιμένουν να τους δουν αγκαζε στο Προεδρικο μαζι με το σκυλακο τους να χαιρετουν την κυρα Πρόεδρο ως ο Πρωθυπουργός μετά συζύγου στις επίσημες εκδηλώσεις!!
Εμεις πρέπει ή δεν πρεπει να φέρουμε αυτες τις εικονες στο προσκηνιο;
Πρεπει η δεν πρέπει τελικά να ξέρει ο ελληνας αν του ταιριαζει να φερει με την ψήφο του, τον πρώτο Πρωθυπουργό (παγκοσμίως) επίσημα παντρεμένο με ομόφυλλο του, και μάλιστα αυτο να το θεωρεί σαν κατι περιπου φυσιολογικό (οπου στα πλαισια του καθωσπρεπισμού και της δήθεν ομοφοβίας) να το προσπερνά με τρομακτική ευκολία και να μην το εντασσει καν στην δημόσια συζητηση, που θα ελεγε κανεις, οτι ειναι ολα τα ΜΜΕ βαλτα να μας αποχαυνωσουν εντελώς, και να μας κάνουν παση θυσια να πιστεψουμε πως η λύτρωση μας θα ερθει με το που φυγει ο Μητσοτάκης.
Ε.. όχι δα! κύριοι, δεν ειμαστε ολοι οι πολίτες τέτοιοι.
Εχουμε καποιες αρχες και καποια στεγανά μεσα μας, που δεν θα τα εγκαταλείψουμε επειδη οι νόρμες του καθωσπρεπισμού και την ευκολίας άλλα θέλουν, απ’τα οποία τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας επιβαλλουν & να μας κάνουν να δεχθουμε ως φυσιολογικά να συμβαινουν πλεον στην χωρα μας.
Εγω δεν θελω να δω ακομη στην χωρα μου αυτη την εικονα που περιέγραψα πιο πανω, και με όσα κακά κι αν εχει ο Μητσοτάκης θα τον στηριζω, οσο το πρότυπο του το οικογενειακό, δεν προσβάλλει τα ματια μου.
Δεν θα κάνω το ολέθριο λάθος να φερω κάποιον τυχάρπαστο (που τον κουμαντάρουν ο αψής, το Βατράχι το άσχετο, μαζί με τον ξάδερφο απο πίσω) και να παιξω την ζωη μου στα ζάρια, μονο και μονο για να φυγει κάποιος αλλος που στο κατω κατω, ειναι τουλαχιστον σοβαρος και με γνωσεις σε πλήθος θεματων. και παρουσία το λιγότερο που θα μπορουσε καποιος να χαρακτηρισει, άνω του μεσου ορου πολιτικού της ΕΕ.
@ American Dreamer
Μια διευκρίνιση αν είναι εύκολο.
“μονο και μονο για να φυγει κάποιος αλλος που στο κατω κατω, ειναι τουλαχιστον σοβαρος και με γνωσεις σε πλήθος θεματων. και παρουσία το λιγότερο που θα μπορουσε καποιος να χαρακτηρισει, άνω του μεσου ορου πολιτικού της ΕΕ.”
Στο απόσπασμα αυτό σε ποιον αναφέρεσαι?