Του δρος Μάριου Παναγιώτη Ευθυμιόπουλου*
Τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ, συγκεκριμένα στη Γάζα, δεν θα επιλυθούν σύντομα. Δεν πιστεύεται πως θα υπάρξει αίσιο τέλος στην περιοχή – δεδομένης της μορφής του πολέμου που εξελίσσεται. Ένας πόλεμος εναντίον αρχικά της τρομοκρατίας (στην προκειμένη εναντίον της Χαμάς), επικοινωνιακά αλλά και επιχειρησιακά, πρακτικά πήρε λανθασμένη τροπή. Η τροπή αυτή φαίνεται να έχει στραφεί και πρακτικά εναντίον του παλαιστινιακού λαού της Γάζας στο σύνολο. Ωστόσο, η Χαμάς έδωσε τον κυριότερο λόγο, με τον τρόπο και την εγκληματική πράξη της 7ης Οκτωβρίου. Για τον οποίο λόγο οργισμένη η ισραηλινή κυβέρνηση αντιδρά αρνητικά και καθοριστικά. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Και αυτό έχει αρχίσει να φαίνεται στην πολιτική υποστήριξη για τον στόχο του Ισραήλ διεθνώς. Το γεγονός αυτό έχει να κάνει, ωστόσο, και με τη διαφορετική πραγματικότητα στα θέματα ασφαλείας όπως τα ορίζει το Ισραήλ, για το δικό του το συμφέρον, εναντίον της πραγματικότητας, που αναφέρει ότι υπήρξε ήδη προχωρημένο έδαφος διαπραγμάτευσης περί της επίλυσης του παλαιστινιακού θέματος στο πλαίσιο δύο κρατών, αποτέλεσμα αναγνώρισης και συνεργασίας μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ. Που, όπως αναφέρουμε ξανά, τορπιλίστηκε από δυνάμεις που υποστηρίζει ένα άλλο κέντρο εξουσίας, με το Ιράν -ίσως και την Τουρκία- να βρίσκονται στο κέντρο αυτό.
Υπάρχουν ζητήματα τα οποία έχουν προκύψει και αναφερόμαστε στο σημείο αυτό στο ανθρωπιστικό ζήτημα. Η κατάσταση αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη καταστροφή της Γάζας. Με το οποιοδήποτε αποτέλεσμα θα υπάρξει μεταναστευτικό κύμα. Για πολλούς λόγους. Κυριότερα λόγω της ασφάλειας, που δεν μπορεί να αποδώσει η Παλαιστινιακή Αρχή πλέον στη Γάζα. Εξάλλου, τη Γάζα την ελέγχει από το 2006 και μετέπειτα η Χαμάς. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες η συγκέντρωση της ισραηλινής πολιτικής ασφάλειας αναφέρεται στη διεξαγωγή πολέμου εναντίον της Χαμάς. Γιατί ο υπόλοιπος κόσμος εκτός περιοχής δεν μπορεί να δεχτεί την ανθρωπιστική επίθεση που γίνεται, την οποία εκμεταλλεύεται η Χαμάς.
Από την άλλη, για όσους γνωρίζουν την περιοχή, είναι προφανές ότι το Ισραήλ δεν σκέφτεται με αυτήν τη λογική της ασφάλειας. Επιθυμεί την επίλυση των γεγονότων αυτών, αλλά με δικό της, άμεσο τρόπο στρατηγικής ασφάλειας. Όσο φεύγουν πύραυλοι προς το Ισραήλ σε καθημερινή βάση προς πολίτες, επίσης, τόσο το ζήτημα γίνεται πιο πολυσύνθετο. Νομικό και πολιτικό. Δεν υπάρχει λύση. Δεν υπάρχει λύση σε πόλεμο. Και, κυρίως, το Ισραήλ δεν θα σταματήσει. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Το γεγονός αυτό στο σύνολό του φέρνει αστάθεια στην περιοχή και μια νέα πολιτική πραγματικότητα ασφάλειας – την οποία όμως έχει την τάση να την εκμεταλλεύονται και άλλες χώρες περιφερειακά.
Ας είμαστε, όμως, και ρεαλιστές. Όταν βομβαρδίζει τη Συρία η Τουρκία ή το Βόρειο Ιράκ, ή το Αζερμπαϊτζάν το Αρτσάχ στον πλέον πιο σύντομο πόλεμο, με εκτοπισμό 400.000 Αρμενίων σε τέσσερις μέρες, δεν είναι και αυτό σκόπιμο; Δεν είναι δύο μέτρα και δύο σταθμά; Ζητείται, λοιπόν, ηγεσία. Ειλικρινής ειρήνευση στη περιοχή, με προοπτική να επαλειφθεί η όποια τρομοκρατική ομάδα, γιατί δεν επιδιώκει να «απελευθερώσει», όπως επικαλείται, αλλά γιατί αναζητά ανάφλεξη στην περιοχή. Υπάρχει, φαίνεται, γενικότερο σχέδιο πέραν της περιοχής μας. Και στην προκείμενη περίπτωση όσον αφορά το Ισραήλ είναι ξεκάθαρος ο στόχος. Γιατί δόθηκε και ο λόγος. Και θα υπάρξει και κόστος ίσως για το Αβραχαμικό Σύμφωνο, μεταξύ άλλων. Για εμάς στην Ευρώπη, τη νοτιοανατολική Ευρώπη, πρέπει να βρεθεί ρόλος. Να υπάρξει ηγεσία. Δεν είναι μόνο το Μεταναστευτικό απέναντι στα γεγονότα που θα γίνουν στην περιοχή. Το Λίβανο και τη Συρία. Είναι ο εντατικός ρόλος μας στη συνολική διαμεσολάβηση για ειρήνη στην περιοχή, με χρονοδιάγραμμα και πρακτικό τρόπο. Αν θέλουμε να μην αποσταθεροποιηθεί περαιτέρω η περιοχή, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
* Δρ Μάριος Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Στρατηγικής και Ασφάλειας, πρόεδρος Τμήματος Ιστορίας, Πολιτικής και Διεθνών Σπουδών Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος, πρόεδρος του Strategy International (SI) Ltd
