Του Ευθ. Π. Πέτρου
Οι ΣΥΝΕΧΕΙΣ αναφορές, από τα μέσα ενημερώσεως στην θρυλουμένη «χερσαία επέμβαση» του Ισραηλινού Στρατού στην Γάζα, δεικνύει απλώς ότι το όλο ζήτημα των εξελίξεων στην περιοχή αντιμετωπίζεται επιφανειακά και επιπόλαια. Βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος. Η χερσαία στρατιωτική επιχείρησις (στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω) είναι το δένδρο, ενώ το δάσος είναι η επομένη ημέρα. Πως θα έχει δηλαδή διαμορφωθεί ο γεωπολιτικός χάρτης της Μέσης Ανατολής, όταν η φάσις αυτή τελειώσει και η ειρήνη (εύθραυστη ή μη) αποκατασταθεί. Από διπλωματικές πρωτοβουλίες οι λαοί και οι κυβερνήσεις της περιοχής έχουν χορτάσει. Ρεαλιστικές προτάσεις που θα οδηγήσουν σε μια διαρκή ομαλότητα δεν υπάρχουν.
Ο Οηε κλαυθμιρίζει για την «ανθρωπιστική κρίση», αλλά καλόν είναι το ότι περιορίζεται σε προσπάθειες αποστολής βοηθείας. Οποτεδήποτε προσεπάθησε να κάνει κάτι περισσότερο, μια μεσολαβητική ή άλλη προσπάθεια (και όχι μόνον στην Μέση Ανατολή), απέτυχε παταγωδώς. Μάλλον έκανε τα πράγματα χειρότερα από ὅ,τι ήταν. Ας μην ανακατεύεται λοιπόν. Η Ευρωπαϊκή Ένωσις είναι για μιαν ακόμη φορά απούσα. Αλλά και η μετάβασις του Προέδρου Τζό Μπάιντεν στην περιοχή δεν είναι βέβαιον ότι συνέβαλε στο να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Μπορεί να τα έκανε και χειρότερα. Το βέβαιον είναι ότι το διάγγελμά του, διά του οποίου εξομοίωσε την Χαμάς με τον Βλαντιμήρ Πούτιν, αποτελεί μνημείο πολιτικής αφελείας. Εκτός εάν απευθύνεται αποκλειστικώς στο Κογκρέσσο από το οποίο ζητούνται χρηματοδοτήσεις (τις οποίες ο Μπάιντεν χαρακτηρίζει «έξυπνη επένδυση».)
Το κείμενο είναι γραμμένο για το επίπεδο κατανοήσεως των Αμερικανών νομοθετών, το οποίο θα δεχθούμε ότι ο Πρόεδρος των Ηπα, ή ο συγγράψας το διάγγελμα, γνωρίζει κατά τι καλύτερα από εμάς. Όσο για τον Ρίσι Σούνακ επιβεβαίωσε τον προσανατολισμό της χώρας του να είναι η συμπληρωματική δύναμις των αμερικανικών ενεργειών. Άλλως τε η Βρεταννία είναι η μόνη μετά τις Ηπα που αποστέλλει πολεμικά πλοία στην περιοχή.
Φυσικά τα πλοία των Ηπα και της Βρεταννίας συνιστούν μιαν ενέργεια προβολής ισχύος που μάλλον δεν θα βοηθήσει στην αποκλιμάκωση της καταστάσεως. Απλώς είναι εκεί «διά παν ενδεχόμενον» και προκειμένου να παρέμβουν αν τα πράγματα ξεφύγουν και οι συγκρούσεις γενικευθούν. Μάλλον όμως ούτε το Σταίητ Ντηπάρτμεντ ούτε το Ουάιτχωλλ έχουν μιαν αξιόπιστη εκτίμηση της καταστάσεως. Και τούτο δημιουργεί ευρύτερες ανησυχίες.
Ανησυχίες δημιουργούν και οι εξελίξεις στο πεδίο, όπου τηρείται στάσις αναμονής. Η θύελλα όμως είναι επί θύραις. Δεν θα είναι βεβαίως όπως την φαντάζονται οι περισσότεροι, ούτε και η επιχείρησις την οποία θα αναλάβει το Ισραήλ θα είναι μια τυπική προέλασις Στρατού και αρμάτων μάχης. Απλώς το ισραηλινό επιτελείο δημιουργεί αυτήν την εικόνα προετοιμάζοντας για μιαν άλλης λογικής στρατιωτική επιχείρηση. Μιαν επιχείρηση που δεν θα είναι εύκολη. Οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν αναίμακτες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Είναι λοιπόν προετοιμασμένοι, για αίμα, δάκρυα και θυσίες. Αναίμακτες επιχειρήσεις υπάρχουν μόνον στην τεταραγμένη φαντασία κάποιων απολέμων που νομίζουν ότι οι νίκες κερδίζονται με «χειρουργικά» πλήγματα και «ειδικό πόλεμο» μόνον… Τέτοιου είδους επιχειρήσεις το Ισραήλ διεξάγει ήδη στην Γάζα. Αποτελούν όμως την προετοιμασία μιας μεγάλης κλίμακος ενεργείας. Όσο δύσκολη και αν αποδειχθεί μια τέτοια επιχείρησις, για το Ισραήλ είναι μονόδρομος να προχωρήσει. Και τούτο διότι δεν μπορεί να αφήσει την Χαμάς «ατιμώρητη». Η εξάλειψις της ηγεσίας και των στρατιωτικών δυνατοτήτων της οργανώσεως είναι πλέον εκ των ων ουκ άνευ για την κυβέρνηση του Τελ Αβίβ. Όμως και σε ένα στρατηγικό επίπεδο πρέπει να αποκατασταθούν το κύρος και η αξιοπιστία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Διαφορετικά δεν θα μπορεί να επιβιώσει στην περιοχή. Ταυτοχρόνως όμως πρέπει να αποκατασταθεί και το αίσθημα ασφαλείας των Ισραηλινών πολιτών, το οποίο –κακά τα ψέματα– σήμερα έχει καταρρεύσει.
Το πότε και πως θα γίνει αυτή η επιχείρησις θα το αποφασίσει το επιτελείο των δυνάμεων του Ισραήλ, αφού έχει στην διάθεσή του όλα τα δεδομένα. Αυτό που γνωρίζουν είναι ότι η Χαμάς είναι προετοιμασμένη για μια εισβολή και βεβαίως δεν είναι διατεθειμένοι να επαναλάβουν τα λάθη της επιχειρήσεως κατά της Χεζμπολλά στον Λίβανο το 2006.
Το ερώτημα, για την κυβέρνηση Νετανυάχου, είναι τι θα κάνει μετά. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, για να θεωρηθούν πλήρως επιτυχημένες, θα πρέπει να οδηγήσουν σε πολιτικές διευθετήσεις. Είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο οι παίκτες της περιοχής; Ενίοτε οι πολιτικές αποφάσεις απαιτούν μεγαλύτερη βεβαιότητα από αυτήν που προϋποθέτουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Γενναιότητα σαν αυτήν που επέδειξαν ο Γιτζάκ Ραμπίν και ο Γιάσσερ Αραφάτ, όταν συναντήθηκαν στο Όσλο και συμφώνησαν να σταματήσουν τον αλληλοσκοτωμό διαμορφώνοντας τα αυτόνομα Παλαιστινιακά εδάφη. Εκείνο το πνεύμα δεικνύει και την οδό επιλύσεως του σημερινού αδιεξόδου.
Και κάτι τελευταίο για την Χαμάς. Κάποιοι λέγουν ότι είναι «δημοκρατικά εκλεγμένη». Δεν είναι ακριβώς έτσι. Εξελέγη το 2006 και έκτοτε νέμεται απολυταρχικά την εξουσία, εξοντώνοντας τους αντιπάλους της, κατά τα πρότυπα των κομμουνιστικών καθεστώτων της ψυχροπολεμικής περιόδου.
Ως εξήγηση για την αποτυχία των ισραηλινών και δυτικών μυστικών υπηρεσιών να προβλέψουν το εγχείρημα της Χαμάς στο ισραηλινό έδαφος, προσφέρθηκαν δύο ενδιαφέρουσες εκτιμήσεις, λίγες μόλις ημέρες μετά την επίθεση της Χαμάς.
Η πρώτη θέτει το κέντρο βάρους της αποτυχίας πρόβλεψης και της μη λήψης των αντίστοιχων μέτρων αποτροπής ή και πρόληψης με αντίστοιχες ενέργειες των ισραηλινών δυνάμεων την ευθύνη στους Κινέζους, και πιο συγκεκριμένα στη Huawei και αυτό επειδή η Χαμάς, υποτίθεται, ότι χρησιμοποιεί μόνο κινητά τηλέφωνα Huawei, tablet και φορητούς υπολογιστές, τα οποία δεν μπορούν πλέον να υποκλαπούν ή αδυνατούν να σπάσουν τον κωδικό κρυπτογράφησης οι δυτικές υπηρεσίες. Το τελευταίο ισχύει, αλλά αυτό εξακολουθεί να μην μπορεί να εξηγήσει την πλήρη αποτυχία των υπηρεσιών, όπως θα δούμε παρακάτω.
Η δεύτερη εκτίμηση αναφέρεται στις συνθήκες που δημιούργησε στο κράτος του Ισραήλ η κατάσταση που δημιουργήθηκα από τους Mizrahi, τη φατρία των θρησκευόμενων Ιουδαίων φανατικών και ρατσιστών που, για πρώτη φορά στην ιστορία του Ισραήλ, έχουν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και που έχουν καταλάβει όλες τις σημαντικές υπουργικές θέσεις υπό τον πρωθυπουργό Νετανιάχου.
Οι Μιζράχι έχουν επίσης τον Νετανιάχου πλήρως υπό έλεγχο, γιατί αν καταρρεύσει ο συνασπισμός μαζί του, τότε ο Νετανιάχου θα χάσει την ασυλία του και θα πρέπει αμέσως να εκτίσει την ποινή του στη φυλακή για μια σειρά από ποινικά αδικήματα. Ξέφυγε από τη φυλακή μόνο επειδή συνήψε σε συνασπισμό με τους Μιζράχι που του επέτρεψε να είναι πρωθυπουργός.
Ο πρώην Βρετανός διπλωμάτης Alistair Crooke, με μια εμπειρία δεκαετιών στη Μέση Ανατολή, υπηρετώντας τις ειρηνευτικές προσπάθειες του ΟΗΕ, έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο στα αγγλικά στην αραβική εφημερίδα Al Mayadeen στις 8 Οκτωβρίου 2023. Κάτω από τον τίτλο «Πλημμύρα Al-Aqas: Η έκπληξη είναι ότι κάποιοι άνθρωποι εκπλήσσονται», γράφει:
«Αν οι ισραηλινές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δεν είδαν την επίθεση να έρχεται, αυτό οφείλεται στον δυτικό, μηχανικό τρόπο σκέψης τους. Αν εγώ, και πιθανώς χιλιάδες αναγνώστες του Al Mayadeen, γνώριζα σε γενικές γραμμές ότι αυτή η επίθεση ήταν στα σκαριά (όχι όσον αφορά τις επιχειρησιακές της λεπτομέρειες, φυσικά), τότε γιατί το Ισραήλ ήταν τόσο τυφλό σε αυτήν;»
«Η επίθεση ήταν ήδη ξεκάθαρα γραμμένη στους τοίχους πριν από δύο χρόνια, όταν μια εκστρατεία πυραύλων εναντίον του «Τελ Αβίβ» ξεκίνησε από τη Γάζα, ως απάντηση στον θρησκευτικό φανατισμό του κινήματος Temple Mount και της ιουδαϊκής εισβολής στο ισλαμικό τέμενος Al-Aqsa στο Όρος του Ναού, πού άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και εξαπολύθηκε στην Ιερουσαλήμ».
«Όλοι οι Παλαιστίνιοι συμμετείχαν στο κάλεσμα για προστασία του τρίτου ιερότερου τζαμιού στον ισλαμικό κόσμο. Δεν ήταν μόνο η Χαμάς. Ήταν οι Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη και (για πρώτη φορά επίσης οι Παλαιστίνιοι του 1948 με ισραηλινά διαβατήρια) που ξεσηκώθηκαν».
«Για να είμαστε σαφείς: η κραυγή αγανάκτησης της συγκέντρωσης δεν εκπορεύονταν απο τη Χαμάς. Δεν ήταν ένας αγώνας βασιζόμενος στον παλαιστινιακό εθνικισμό. Ήταν για το Al-Aqsa – για μια ιερή εικόνα, που πηγαίνει στην καρδιά του κάθε μουσουλμάνου και το τι σημαίνει να είσαι μουσουλμάνος (σουνίτης ή σιίτης). Ήταν μια κραυγή που αντήχησε σε όλη την ισλαμική σφαίρα επιρροής. Δεν το καταλαβαίνει αυτό η Δύση; Προφανώς και όχι. Έγινε ακριβώς κάτω από τη μύτη τους, αλλά η κατασκοπεία υπερ-υψηλής τεχνολογίας αγνόησε το συμβολικό νόημα».
«Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ έχει χωριστεί σε δύο ισοβαρείς ιουδαϊκές φατρίες, που τηρούν δύο ασυμβίβαστα οράματα για το μέλλον του Ισραήλ. Δύο αντίθετες αναγνώσεις της ιστορίας, του παρόντος και του μέλλοντος, και του τι σημαίνει να είσαι Ιουδαίος. Η ρωγμή δεν θα μπορούσε να είναι πιο ολοκληρωμένη.
Η μία παράταξη αποτελείται από τον ακροδεξιό Μιζράχι, το οποίος έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά. Οι Mizrahi αποτελούνται σε μεγάλο βαθμό από αυστηρά θρησκευόμενους Ιουδαίους μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και αποτελούν την τρέχουσα και την πρώην κατώτερη τάξη στην ισραηλινή κοινωνία. Η άλλη φατρία αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από πλούσιους φιλελεύθερους Ασκενάζι από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ».
Τι σχέση έχει αυτό με την πλημμύρα του Αλ Άκσα;
Λοιπόν, η δεξιά Mizrahi στην κυβέρνηση του Νετανιάχου ανέλαβε την εξουσία με δύο μακροχρόνιες δεσμεύσεις:
«Ένα από αυτά είναι η ανοικοδόμηση του (ιουδαϊκού) ναού στο «Όρος του Ναού» (Χαράμ αλ-Σαρίφ) και για να είμαστε σαφείς: Αυτό θα σήμαινε την καταστροφή του Al-Aqsa.
Η δεύτερη γενική δέσμευση αφορά την ίδρυση του Ισραήλ στην ιστορική «Γη του Ισραήλ». Και πάλι, για να είμαστε σαφείς: Αυτό σημαίνει να διώξουμε τους Παλαιστίνιους από τη Δυτική Όχθη.
Στην πραγματικότητα, οι (παράνομοι Ιουδαίοι) έποικοι έχουν εκκαθαρίσει τους Παλαιστίνιους από μεγάλο μέρος της Δυτικής Όχθης (ιδιαίτερα μεταξύ Ραμάλα και Τζεχρίκο) τον περασμένο χρόνο».
«Δύο ημέρες πριν από τα γεγονότα του Αλ Άκσα, περισσότεροι από 800 έποικοι εισέβαλαν στο τέμενος Αλ Άκσα, υπό την πλήρη προστασία των ισραηλινών δυνάμεων. Οι τυμπανοκρουσίες τέτοιων προβοκατόρικων ενεργειών γίνονται όλο και πιο έντονες. Πριν από 20 χρόνια, το κίνημα του Jewish Temple Mount ήταν ακόμα μια μικρή εξτρεμιστική ομάδα. Σήμερα, το κίνημα Temple Mount Movement έχει υπουργούς και βασικές θέσεις ασφαλείας και έχει υποσχεθεί στους οπαδούς του ότι θα χτίσουν τον «Τρίτο Ναό».
«Έτσι, η απειλή για το Al-Aqsa χτίζεται εδώ και δύο δεκαετίες και κορυφώνεται σήμερα. Και όμως οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και του Ισραήλ δεν είδαν καμία αντίσταση να έρχεται, ούτε είδαν να χτίζεται βία από εποίκους στη Δυτική Όχθη;».
«Η πλημμύρα γεγονότων απο την επιχείρηση στο Al-Aqsa ήταν ευρέως αναμενόμενη και προφανώς εκτενώς σχεδιασμένη. …Ο Νετανιάχου ανακοίνωσε αμέσως μια μεγάλη χερσαία επιχείρηση στη Γάζα, λέγοντας:
«Όλα τα μέρη σε αυτή την κακιά πόλη όπου βρίσκεται η Χαμάς, όπου κρύβεται και από όπου δρα: θα τα κάνουμε ερείπια».
Το σιωπηρό ερώτημα εδώ είναι: Μήπως οι άνθρωποι κοίταξαν σκόπιμα την αντίθετη πλευρά για να δικαιολογήσουν στο παγκόσμιο κοινό την οριστική εκδίωξη των Παλαιστινίων από την πατρίδα των προγόνων τους;
ΥΓ: Πρός επίρρωση των άνω αναφερθέντων, θά ήθελα να επαναφέρω στην μνήμη των αναγνωστών τις διαδηλώσεις εναντίον του Νετανιάχου απο τους Ιουδαίους Ασκεναζί στην Νέα Υόρκη πρόσφατα κατά την επίσκεψή του για τις εργασίες της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, καθώς και τις επικριτικές δημοσιεύσεις των ΜΜΕ των ΗΠΑ για τον Νετανιάχου και την ψυχρότητα της κυβέρνησης Μπάϊντεν απέναντί του, η οποία ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό απο αμερικανούς ιουδαίους Ασκεναζί, οι οποίοι και διαφωνούν ριζικά (και το δείχνουν με κάθε τρόπο), με την διαφαινόμενη κατεύθυνση της κυβέρνησης Νετανιάχου και την θέση του Ισραήλ στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό πού χτίζεται γιά την μελλοντική θέση του Ισραήλ. Η θέση της κυβέρνησης Νετανιάχου στον πόλεμο στην Ουκρανία και τα γεγονότα στο Αρτσάχ της Αρμενίας είναι ενδεικτική.
Για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα.
Οι ιουδαίοι Ασκεναζί (σχεδόν όλοι μη εβραϊκής καταγωγής και πανίσχυρο κομμάτι, καθώς και συνδιαμορφωτές του δυτικού τρόπου αντίληψης του κόσμου και της αποστολής του με βάση τις ιουδαϊκές θρησκευτικές κοσμοαντιλήψεις) ενδιαφέρονται να καταστεί το Ισραήλ ο συμβολικός τόπος των απανταχού Ιουδαίων και πρότυπο αναφοράς στον νέο μεσσιανικό κόσμο κυριαρχίας του μεταμοντέρνου υβριδικού ανθρώπου, ο οποίος και θα κυριαρχήσει «δικαιωματικά» και «νομοτελειακά» στην νέα εποχή. Είναι με άλλα λόγια η σύγχρονη «σοβιετική» θεώρηση της διεθνούς του σιωνιστικού ιουδαϊσμού και όχι η «πτώση» σε σύγχρονα «εθνικοσοσιαλιστικά» ιουδαϊκά πρότυπα πού θέλουν οι «απόκληροι» και με ρίζες εθνικιστικές και παραμερισμένες απο την ιουδαϊκή ελίτ ιουδαϊκές μάζες ανά την υφήλιο. Πρέπει να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία αυτών είναι εβραϊκής ή μισοεβραϊκής καταγωγής και δεν συμμερίζονται τις απόψεις και την θέση τους στον νέο, υπό διαμόρφωση, κόσμο και επιμένουν στα παραδομένα ιουδαϊκά «αρχέτυπα» και το τι σημαίνει Ιουδαίος για αυτούς.
Παρόμοιες διαδικασίες βλέπουμε και στον ισλαμικό, ορθόδοξο (κατά βάση ρωσικό, μιάς και οι ελληνορθόδοξοι δεν είναι ικανοί νά μαζέψουν τα σώβρακά τους από την μιζέρια που βρίσκονται και την προτεσταντική -σχεδόν ολική- διάβρωσή τους), ινδουϊστικό, κ.λ.π. διεθνισμό.
Ο Ερντογάν είναι μια περίπτωση του σύγχρονου «εθνικοσοσιαλιστικού» ισλαμισμού, κόντρα στον «σοβιετικού» τύπου τουρκισμό των «λευκών τούρκων» πού δημιούργησαν -με την βοήθεια των αγγλικών στοών- την Τουρκία απο μηδενική βάση, καταργώντας το ισλαμικό χαλιφάτο της Κωνσταντινούπολης. Δυστυχώς και αυτοί, όπως και στι Ισραήλ, τα υλικά δόμησης στηρίχθηκαν κατ’ ανάγκην σε «ιστορικά» οικοδομικά υλικά και μπάζουν συνεχώς νερά.