Σε πολικές θερμοκρασίες βρίσκονται οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις. Είναι ενδεικτικό ότι, ακόμα και σε… εθιμοτυπικά ζητήματα, όπως η επέτειος της ναυμαχίας του Ναβαρίνου, η ελληνική κυβέρνηση μπλόκαρε την παρουσία εκπροσώπου της ρωσικής πρεσβείας. Παρά ταύτα, οι Έλληνες εφοπλιστές θησαυρίζουν από τις μεταφορές ρωσικής ενέργειας
Σε πολικές θερμοκρασίες, υπό το μηδέν, έχουν οδηγηθεί οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις. Μπορεί, βέβαια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη να έχει διαρρήξει πλήρως τις σχέσεις της με τη Ρωσία, συντασσόμενη πλήρως με τις επιταγές της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών, όμως, φαίνεται ότι δε φροντίζει ούτε καν να διατηρήσει ανοικτό ένα παράθυρο επικοινωνίας με τη Μόσχα ακόμα και σε ζητήματα «ήπιας διπλωματίας». Κάτι που σημαίνει ότι οι επιπτώσεις στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις, ανεξαρτήτως της έκβασης του πολέμου στην Ουκρανία και της εξέλιξης στις σχέσεις Δύσης – Ρωσίας, δύσκολα θα είναι αναστρέψιμες.
Ως γνωστόν, ακόμα και σε περιόδους έντασης, όπως η σημερινή, οι χώρες φροντίζουν να κρατούν -έστω και λίγο- ανοιχτά κάποια «παράθυρα ευκαιρίας» στις διακρατικές σχέσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ωστόσο, έχει γκρεμίσει κάθε γέφυρα με τη Ρωσία. Ακόμα και σε… εθιμοτυπικά ζητήματα, και σε τομείς «ήπιας διπλωματίας» εμφανίζεται άκρως εχθρική. Κάτι που δεν κάνουν ούτε καν πολλές από τις μεγάλες χώρες της Δύσης. Είναι εμφανές ότι το μέγαρο Μαξίμου έχει ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις υπερατλαντικές επιταγές και τις ντιρεκτίβες του «σκληροπυρηνικού» πυρήνα της ΕΕ.
Ενδεικτικό είναι ότι χθες, στις εκδηλώσεις στην Πύλο για την 195η επέτειο της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου δεν προσκλήθηκε καν εκπρόσωπος της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα. Μια περισσότερο… εθιμοτυπική κίνηση που δε θα είχε κάποιο πολιτικό κόστος έναντι των «συμμάχων». Εξάλλου, κάθε χρόνο, στο πλαίσιο της εθιμοτυπίας, προσκαλούνται να παραβρεθούν στις εκδηλώσεις εκπρόσωποι της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, δυνάμεων που νίκησαν τον τουρκο-αιγυπτιακό στόλο στις 20 Οκτωβρίου του 1827.
Το ερμητικό σφράγισμα κάθε σχέσης ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία κάνει πολλούς να ανησυχούν για πορεία χωρίς επιστροφή. Πολύ περισσότερο ότι, ανεξαρτήτως των εξελίξεων, είτε θα βρίσκεται ο Πούτιν στην εξουσία είτε όχι, είτε ανάλογα με τις εξελίξεις τα ξαναβρούν στο μέλλον η Δύση με τη Ρωσία, δύσκολα θα ξανακολλήσει το σπασμένο κρύσταλλο των ελληνο-ρωσικών σχέσεων.
Μηδενικές σχέσεις
Ενδεικτική των πολικών θερμοκρασιών, στις οποίες έχουν οδηγηθεί οι σχέσεις των δύο χωρών, είναι η δήλωση του Ρώσου πρέσβη, Αντρέϊ Μασλόφ, ο οποίος σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε χθες στη ρωσική εφημερίδα, «Ιζβέστια», είπε:
«Πρακτικά δεν υφίστανται διμερείς σχέσεις, αφού καταστράφηκαν ολοσχερώς από την ελληνική πλευρά. Ακόμα και οι πολιτιστικές σχέσεις έχουν σταματήσει. Κάτι γίνεται στον οικονομικό τομέα. Ορισμένες ελληνικές εταιρείες συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται στη Ρωσία και κάποιες ρωσικές εταιρείες στην Ελλάδα. Αλλά τίποτα περισσότερο».
Η… ναυμαχία
Με αφορμή τη μη πρόσκληση εκπροσώπου της Ρωσίας στις εκδηλώσεις για την επέτειο της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, η ρωσική πρεσβεία, σε ανάρτησή της, αναφέρει:
«Για πρώτη φορά οι εκπρόσωποι της Ρωσικής πρεσβείας δεν προσκλήθηκαν στους εορτασμούς της 195ης επετείου της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου. Τίθεται συχνά το ερώτημα: τι είναι «η παραχάραξη της ιστορίας»; Μας έδειξαν σήμερα ένα καλό παράδειγμα».
Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με καταγγελίες τοπικών παραγόντων της Μεσσηνίας, προηγήθηκε κυβερνητική παρέμβαση και «συστάσεις» προς τις τοπικές Αρχές για… απαγόρευση της ρωσικής παρουσίας στις εκδηλώσεις (!).
Εφοπλιστές – βιομήχανοι υπέρ Μόσχας
Παρά τις πολικές θερμοκρασίες στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις, εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η στάση των Ελλήνων εφοπλιστών που μεταφέρουν ρωσικούς ενεργειακούς πόρους και των επιχειρηματιών στον τομέα της ενέργειας.
Εάν, μάλιστα, ισχύουν τα όσα λέγει ο Ρώσος πρέσβης, τότε καθίσταται εμφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δέχτηκε και εξακολουθεί να δέχεται ισχυρές πιέσεις από το λόμπι εφοπλιστών και επιχειρηματιών της ενέργειας.
«Πράγματι -εξηγεί ο Αντρέϊ Μασλόφ- η Ελλάδα δεν έσπευσε να υποστηρίξει από την πρώτη στιγμή την πρόταση για επιβολή ανώτατου ορίου τιμών (σ.σ. πλαφόν από την ΕΕ) στους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους, ως εναλλακτική πρόταση σε ένα πλήρες εμπάργκο. Αναλυτές αναφέρουν ότι αυτό οφείλεται στους Έλληνες πλοιοκτήτες, οι οποίοι θα υποστούν μεγάλες απώλειες εάν δε μπορούν να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο. Παρ’ όλα αυτά, τελικά, η ελληνική κυβέρνηση τάχθηκε στο πλευρό των Βρυξελλών».
Και προσθέτει: «Η θέση της Ρωσίας σε αυτό το θέμα είναι γνωστή. Διατυπώθηκε από τον πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν (σ.σ. στις 12 Οκτωβρίου ανακοίνωσε ότι η Ρωσία δε θα προμήθευε πετρέλαιο σε χώρες που θέτουν πλαφόν). Μπορούμε μόνο να προσθέσουμε ότι οι ισχυροί Έλληνες επιχειρηματίες στον ενεργειακό τομέα έχουν υιοθετήσει τη θέση μας. Επομένως, έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένα ότι η θέσπιση ανώτατης τιμής για τους ρωσικούς μεταφορείς ενέργειας θα σημαίνει αυτομάτως τον τερματισμό των μεταφορών που κάνουν».
Πόλεμος, πόλεμος, άλλα οι μπίζνες, μπίζνες
Να σημειωθεί ότι η ΕΕ δεν έχει… καταλήξει στο θέμα του πλαφόν. Επιπλέον, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, έχει εκδηλωθεί «μάχη» στους κόλπους της ΕΕ, λόγω των Ελλήνων εφοπλιστών, προκειμένου να εξαιρεθούν σε πολλούς τομείς από τα μέτρα κατά της Ρωσίας.
Σκόπιμο είναι, λοιπόν, να απαντήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στις δηλώσεις Μασλόφ. Διότι, από τη μια δηλώνει ότι έχει… κηρύξει τον πόλεμο στη Ρωσία (η Ν.Μπακογιάννη είπε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία), και από την άλλη βάζει πλάτες (και ορθώς, διότι στον εφοπλισμό η Ελλάδα είναι μεγάλη παγκόσμια δύναμη) στον εφοπλισμό και τους επιχειρηματίες της ενέργειας που κάνουν μπίζνες με τη Ρωσία.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι τουλάχιστον πολιτικά και διπλωματικά υποκριτικό να απαγορεύει η κυβέρνηση την παρουσία Ρώσου εκπροσώπου στις εκδηλώσεις για τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, μην τυχόν και η Ουάσιγκτον ή το Βερολίνο διαμαρτυρηθούν στην Αθήνα, και από την άλλη να στηρίζει τους μεγαλοεπιχειρηματίες που δουλεύουν με τη Ρωσία.
Το φυσικό αέριο
Ενδιαφέρον, επίσης, έχει η αναφορά Μασλόφ στο ρωσικό φυσικό αέριο που παίρνει η Ελλάδα και μετά την εκδήλωση του πολέμου στην Ουκρανία.
Ειδικότερα, ερωτηθείς εάν «η Ελλάδα μείωσε τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου πάνω από 50% φέτος, όπως ανέφερε το Reuters, αυξάνοντας τις προμήθειες από άλλους παραγωγούς στον μοναδικό της τερματικό σταθμό LNG», απάντησε: «Με βάση τις εκτιμήσεις μας, το οκτάμηνο του τρέχοντος έτους, ο φυσικός όγκος των προμηθειών φυσικού αερίου όντως μειώθηκε. Όχι κατά 50%, αλλά κατά 10%» (!).
Τουριστικό… δράμα και Άγιον Όρος
Όσον αφορά τις οικονομικές και τουριστικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, ο Ρώσος πρέσβης ουσιαστικά περιγράφει ένα… δράμα.
Σύμφωνα με τα ρωσικά στοιχεία, λέγει, οι Ρώσοι τουρίστες «το πρώτο εξάμηνο του έτους ανήλθαν σε περίπου 15 χιλιάδες άτομα. Δηλαδή, το μισό σε σύγκριση με πέρυσι, μια περίοδο πανδημίας. Την άνοιξη, αρχές καλοκαιριού, οι συμπολίτες μας ουσιαστικά δεν ταξίδεψαν στην Ελλάδα.
Συγκριτικά. Ακόμη και το πρώτο εξάμηνο της πανδημίας 2020, ο αριθμός τους έφτασε τις 19 χιλιάδες. Το 2019 και τα προηγούμενα χρόνια, ο αριθμός αυτών που επισκέφθηκαν την Ελλάδα ανήλθε σε εκατοντάδες χιλιάδες. Περίπου 700-800. Το 2013 μάλιστα ήταν χρονιά – ρεκόρ, οπότε 1,3 εκατομμύρια Ρώσοι τουρίστες επισκέφθηκαν την Ελλάδα».
Όσον αφορά κάποιους κλάδους που είναι στενά συνδεδεμένοι με τη Ρωσία, όπως η γούνα, ο Α.Μασλόφ είπε: «Ορισμένοι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας, συνδεδεμένοι με Ρώσους ταξιδιώτες, όπως για παράδειγμα, η βιομηχανία γούνας, είναι «ερειπωμένοι». Έχουν χάσει το 90% των πελατών τους».
Τέλος, αναφερόμενος σε φημολογία περί απαγόρευσης των επισκέψεων Ρώσων στο Άγιον Όρος, ανέφερε: «Δεν έχουμε καμία πληροφορία ότι δεν επιτρέπεται σε Ρώσους να πάνε εκεί. Εξάλλου, η άδεια επίσκεψης στο Άγιον Όρος δίδεται από την ιερά κοινότητα. Ούτε η πρεσβεία ούτε το προξενείο μας στη Θεσσαλονίκη έχουν γίνει παραλήπτες καταγγελιών ότι γίνονται διακρίσεις βάσει εθνικότητας».
Αμετροεπής η κυβέρνηση, θυμίζει τον παλαιό δήμαρχο του Πύργου όταν έκανε εγκαίνια στο Δημαρχιακό Μέγαρο , αυτό που έγινε με δωρεά Λάτση, χωρίς βέβαια να καλέσει τον δωρητή.
Επομένως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Εφόσον γίνονται οι μπίζνες των μεγαλοεπιχειρηματιών και το χρήμα ρέει, οι σχέσεις στην πράξη είναι καλές. Πρέπει όμως ταυτόχρονα και να “έχουμε πόλεμο” γιατί αλλιώς δεν δικαιολογούνται οι αστρονομικές τιμές των καυσίμων και των άλλων αγαθών που πληρώνει ο ψηφοφόρος.
Όλα καλά.
Τεράστιος ο δράκος που πλασάρει ο Μητσοτάκης, σε λίγο πως θα μας απαγορεύσει να ακούμε Ρωσική κλασική μουσική και να διαβάζουμε τη λογοτεχνία αυτής της χώρας.. Βέβαια η μπετατζού της Ακρόπολις ακύρωσε παράσταση των Μπολσόι στο παγκόσμιο αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι, την λίμνη των κύκνων.
Άρα μην ψαχνόμαστε, ο Μητσοτάκης μας γύρισε στην αποκρουστική εποχή της Ιερής Εξέτασης.
Ας φωνάξουμε όλοι, δεν πρέπει να υπακούμε σε παράλογες στερήσεις της ελευθερίας μας, ούτε να στοχοποιούμε λαούς που μας βοήθησαν.στον απελευθερωτικό μας αγώνα.
κ. Μητσοτάκη, κατάλαβες λάθος πως είσαι ο πρωθυπουργός που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην παγκοσμιοποίηση και στις πολυεθνικές.
Ας χαρείς μέχρι της εκλογές, μετά θα ακολουθήσεις την τύχη του Γ. Παπανδρέου.
Αν δεν υπήρξε πρόσκληση είναι εντελώς λάθος.
Ανεξάρτητα από την εχθρική στάση της Ρωσίας απέναντι στην Ελλάδα μετά τα μέσα του 19ου αιώνα δεν παύει να οφείλεται σε αυτή (όπως στην Αγγλία και στη Γαλλία) μια αποφασιστική νίκη για την ύπαρξη της χώρας.
Δεν μπορούμε να είμαστε αγνώμονες
@ George N
Αμέσως μετά το Ναυαρίνο η επίσημη Αγγλία το χαρακτήρισε τραγωδία, και ζήτησε συγνώμη από τον Σουλτάνο.
Και αυτό γιατί παρά την συμπόρευσh στο Ναυαρίνο, η πολιτική της Αγγλίας και της Γαλλίας ήταν στήριξη της Τουρκίας προκειμένου να μην κατέβει η Ρωσία στη Μεσόγειο που ήταν δική τους θάλασσα.
Η αδιαλαξία του Σουλτάνου στην πρόταση των τριών δυνάμεων για κράτος Ελληνικό υποτελές στον Σουλτάνο ;ήταν αυτό που βοήθησε να γίνουμε τελικά ανεξάρτητο Κράτος.
Και αυτή την περίοδο μόνο η Ρωσία για τα δικ’α της φυσικά συμφέροντα ήταν υποστηρικτική σε μια ανεξάρτητη Ελλάδα
Η ελπίδα δεν χάνεται όπως και όσο εάν το θέλουν, άλλως το προσπαθούν
μερικοί ευφυείς με δυνατούς κατά την γνώμη τους μεθόδους.
Βασιζόμενοι στο υγιές τμήμα της κοινωνίας οι σχέσεις μεταξύ των λαών
δεν επισκιάζονται από την πολιτική μονομερώς μιας συγκεκριμένης εποχής.
Η χώρα μας το βιώνει αυτό και σήμερα με εμφανή σημάδια που προκαλούν
η που πιστεύουν ότι θα μας επιβάλλουν αποπροσανατολισμό και υποστήριξη
εκεί που βολεύονται, εκεί που συντηρούνται για να ενεργούν αναλόγως.
Ας δώσετε την ανάλογη εξήγηση γιατί ο Αντώνης Σαμαράς δεν έδωσε παρουσία
σε αυτή την γιορτή.
Η κυβέρνηση τα έχει χρεωθεί από κάθε άποψης, επομένως περισσεύει
να γίνονται και σχόλια.
Εντολές-εντολοδόχοι θα εξαντλήσουν κάθε τι που μπορεί να τους παρέχει
διάρκεια παραμονής έως τουλάχιστον να ανακοινωθούν εκλογές.
Ο χρόνος στενεύει, οι απαιτήσεις αυξάνονται, τα αδιέξοδα διογκώνονται από
πολλά μέτωπα.
Μα αντέξαμε τόσα ε και αυτό ένα περισσότερο.
@ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ
Φυσικα και θα το έλεγε αυτό! Με τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στον πάτο της θάλλασας όμως!
Φαίνεται άλλωστε και από τον Μαιζόν στη Πελοπόννησο ότι υπήρχε και ράβδος και την επόμενη περίοδο.
Η Αγγλία ακολουθεί φιλοελληνική πολιτική μέχρι τη δεκαετία του 1950 και το Κυπριακό.
Η εξαίρεση είναι η Κριμαία.
Αντίστροφα η Ρωσία ακολουθεί ανθελληνική μετά τη Κριμαία και μέχρι σήμερα.
Και προφανώς και οι δύο χώρες καλά κάνουν μια και έτσι αντιλαμβανονται τα συμφέροντά τους.
@ George N
Ο Κοδριγκτον έπεσε σε δυσμένεια μετά το Ναυαρίνο. Άρα επί της ουσίας το Ναυαρίνο για την Αγγλική πολιτική τότε, ήταν ένα ατυχές γεγονός. Με αυτά τα λόγια ο άγγλος πρωθυπουργός Τζόρτζ Κάνιγκ δικαιολογήθηκε στο Σουλτάνο.
Σε ότι αφορά τα καθ’ημας και όσο υπήρχε η ΕΣΣΔ κάθε φορά που βάζαμε θέμα στον ΟΗΕ, από τον Παπάγο ακόμα γιά το Κυπριακό είχαμε την άρνηση των “συμμάχων μας” ,κυρίως αγγλοαμερικάνων και τη στήριξη των Ανατολικών και των ανεξάρτητων τρίτων χωρών.
Ακόμα και τελευταία με την εισβολή στην Κύπρο, οι “σύμμαχοι μας” σφύριζαν και ακόμα σφυρίζουν αδιάφορα και η μόνη που στήριζε στο συμβούλιο ασφαλείας την Κύπρο και την Ελλάδα, προκειμένου να εφαρμοστούν οι αποφάσεις αποχώρησης των Τούρκικων στρατευμάτων από την Κύπρο, ήταν η ΕΣΣΔ.
Δρυός πεσούσης κλπ, αλλά όχι επειδή δεν υπάρχει πλέον η άλλη πλευρά να αναθεωρούμε την ιστορία και να διαστρελώνουμε τα γεγονότα.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΟ
Η απήχηση του αποτελέσματος της ναυμαχίας
Η κοινή γνώμη στην Ευρώπη, που επί χρόνια παρακολουθούσε την αιματοχυσία του ελληνικού λαού και την απάθεια των ηγετών των μεγάλων κρατών, δέχθηκε με μεγάλη χαρά το αποτέλεσμα της ναυμαχίας και το θεώρησε ως νίκη των λαών σε πείσμα των αποφάσεων των πολιτικών ηγεσιών. Ο Γάλλος ακαδημαϊκός Πιέρ Αντουάν Λεμπρίν (1785-1873) έγραψε:
Η μάχη του Ναυαρίνου ήταν κατόρθωμα των λαών…Τα πυροβόλα του Ναυαρίνου έγιναν η αρχή νέας περιόδου και ανήγγειλαν θριαμβευτικά την άνοδο της κοινής γνώμης και την ύψωσή της πάνω από τους θρόνους …[6]
Μάχη του Ναβαρίνου. Βλαντιμίρ Κοσοφ
Η Γαλλική κυβέρνηση και ο βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος Ι΄ ένιωσαν βαθιά ικανοποίηση: απευθυνόμενος ο τελευταίος στην εθνοσυνέλευση, είπε: « Η απρόοπτη ναυμαχία στο Ναβαρίνο απέβη ημέρα δόξας για το ναυτικό μας»[7] Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως καθώς η ναυμαχία αρχίζει να απεικονίζεται ευρύτατα στην Ευρώπη μέσα από ζωγραφικούς πίνακες, λιθογραφίες και χαλκογραφίες, ο κυριότερος όγκος των έργων αυτών προέρχεται από τη Γαλλία που χαιρέτησε θερμά την κατάληξή της.[8]
Ο Γάλλος ναύαρχος Δε Ριγνύ που έλαβε μέρος στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827. Επιζωγραφισμένη λιθογραφία του Levilly. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Συλλογή
Στη Βρετανία πολλοί κατέκριναν την απόφαση του Κόδριγκτον ως βιαστική, άχρηστη, αντι-πολιτική, και εκτίμησαν ότι επεκτείνει την ισχύ της Ρωσίας στην Ανατολική Ευρώπη. Η κυβέρνηση έστειλε τον υποναύαρχο Sir John Gore να υποβάλει στον Κόδριγκτον μια σειρά 10 ερωτημάτων για να διερευνήσει την υπόθεση. Τα ερωτήματα προέρχονται από τον Υπουργό Εξωτερικών, Λόρδο Ντάντλεϊ (του κόμματος των Τόρις), και διαβιβάστηκαν μέσω του Ναυαρχείου. Αυτά επιδόθηκαν στον Κόδριγκτον την 4 Δεκεμβρίου, μαζί με φιλοφρονήσεις και την ανακοίνωση ότι προήχθησαν πολλοί από τους αξιωματικούς του. Ο Κόδριγκτον απάντησε επισυνάπτοντας και διάφορα ντοκουμέντα, μεταξύ των οποίων και εμπιστευτικές επιστολές του Κάνινγκ ο οποίος του συνιστά να μην επιδιώξει την πολεμική εμπλοκή αλλά αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τα κανόνια για να εφαρμόσει τη συνθήκη ειρήνης και να εμποδίσει τον εφοδιασμό στρατευμάτων του Ιμπραήμ. Ο Κόδριγκτον προσθέτει ότι ο Ιμπραήμ απειλούσε με εκδίκηση και καταστροφή όλη την Πελοπόννησο και τους άμαχους κατοίκους της. Επισυνάπτει αναφορές υφισταμένων του, όπως αυτή του Χάμιλτον, που αναφέρουν τις πράξεις του Ιμπραήμ.
Έτσι η Μεγάλη Βρετανία πήρε αποστάσεις από το γεγονός: Οι διάδοχοι του πρωθυπουργού Τζωρτζ Κάνινγκ, η κυβέρνηση Γουέλινγκτον, θεωρώντας την πολιτική του προκατόχου τους υπερβολικά αντιοθωμανική και αποσκοπώντας στην ενίσχυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως ανάχωμα σε πιθανή κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο, χαρακτήρισαν τη ναυμαχία και το αποτέλεσμά της ως απρόοπτο συμβάν, (untoward event), κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της τον Ιανουάριο του 1828.[9] Το 1828 ο Κόδριγκτον απηλλάγη από τα καθήκοντά του με το αιτιολογικό ότι επέτρεψε τη μεταφορά Ελλήνων σκλάβων από την Πελοπόννησο προς την Αλεξάνδρεια μέσα στα πλοία του Ιμπραήμ που αποχωρούσαν. Είχε προηγηθεί θόρυβος στο Κοινοβούλιο και την κοινή γνώμη όταν τους πρώτους μήνες του 1828 έφτασαν οι πληροφορίες ότι 5.500 Έλληνες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, πωλούνταν στα σκλαβοπάζαρα της Αλεξάνδρειας, κάτι που έφερε σε δύσκολη θέση τη βρετανική κυβέρνηση. Ο Κόδριγκτον απολογήθηκε λέγοντας ότι δεν είχε λάβει διαταγές να αναχαιτίζει πλοία και να κάνει νηοψίες.[10]
@ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ
Αν πιστεύεις ότι η ναυμαχία στη Πύλο και η αποβίβαση του Μαιζόν είναι κάποιου είδους ατύχημα νομίζω υποτιμάς και την Αγγλία και τη Γαλλία.
Δεν υπάρχει Τούρκος ιστορικός που να μην θεωρεί την Ελλάδα ως κατασκεύασμα της Δύσης όπου Δύση διάβαζε Αγγλία.
Το ότι η πολιτική της Αγγλίας είναι να διώξει την οθωμανική αυτοκρατορία μεν από το δρομολόγιο για Ινδία αλλά να μην φέρει τη Ρωσία στη θέση της είναι οι δύο άξονες της πολιτικής της τον 19ο αιώνα στη περιοχή.
Ενα βιώσιμο Ελληνικό κράτος είναι ο απαραίτητος κρίκος σε αυτό, γι αυτό όχι μόνο εξασφαλίζεται η ανεξαρτησια αλλά μας δίνει Ιόνιο, Θεσσαλία αποτρέπει την καταληψη της Αθήνας το 1897, φροντίζει το ΠΝ μας πριν τους Βαλκανικούς ώστε να πάρει η Ελλάδα το Αιγαίο και δεν αφήνει ούτε ένα λιμάνι στη Βουλγαρία (σύμμαχο της Ρωσίας) μετά τον Α ΠΠ.
Ακόμη και το όνειρο του Βενιζέλου για μια Ελλάδα στις δύο ακτές του Αιγαίοι υιοθετεί ο Lloyd George και η Αγγλία είναι ο τελευταίος σύμμαχος της Ελλάδας σε αυτή τη προσπάθεια.
Ακολουθεί realpolitik μόνο όταν αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το εκπληρώσει.
Σε αντίθεση με τη Ρωσία που είναι απέναντι ενισχύοντας τον Κεμάλ και τους Ιταλούς και τους Γάλλους να μας εγκαταλείπουν πολύ νωρίτερα.
Αλλά και το 1944 μας σώζει κυριολεκτικά από το να γίνουμε μια Αλβανία του Χότζα και μέχρι το 1947 μας ενισχύει στη νέα επίθεση της ΕΣΣΔ εναντίον μας.
Προφανώς και θα μας εναντιωθεί όταν στρεφόμαστε εμείς εναντίον της με το Κυπριακό.
Θα ήταν μειοδοσία από τη δικιά της πλευρά αν ήσαν υπέρ μας!
Τα ψηφίσματα της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας υπερ μας στον ΟΗΕ είναι μέρος της αντιδυτικής της ατζέντας και σαφώς μας βοηθησαν. Είναι από τις λίγες φορές που είχαμε ταύτιση συμφερόντων με το ξανθό γένος.
Συνολικά όμως η Ρωσία μετά την αποτυχία της να ελέγξει το νεοελληνικό κράτος επιζητεί όχι μόνο το να μην επεκταθεί αλλά τον ακρωτηριασμό του. Συνθήκη Αγίου Στεφάνου, υποστήριξη στον Κεμάλ, δύο επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας τη δεκαετία του 40 (44 και 46-49) , υποστηριξη από το όργανό της το ΚΚΕ μιας ανεξάρτητης Μακεδονίας, υποστήριξη της εισβολής της Τουρκίας στη Κύπρο το 74 αλλά και η σχέση της με τη σημερινή Τουρκία είναι δείγματα ότι έχουμε αντιτιθέμενα συμφέροντα.
Εννοείται ότι δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που κοιτάνε τα δικά τους συμφέροντα όπως τουλάχιστον αυτοί τα αντιλαμβάνονται. Αλλά μην κλείνουμε και τα μάτια σε αυτό.