Ενώ η ελληνική διπλωματία εμφανίζει εικόνα πασχαλινών και πρωτομαγιάτικων διακοπών, αντίθετα η τουρκική, εν μέσω πολέμου στην Ουκρανία, επιδεικνύει ιδιαίτερη κινητικότητα και κτίζει το προφίλ βασικού διαμεσολαβητή ανάμεσα σε ΟΗΕ-Δύση-Ρωσία. Την ίδια στιγμή καταγράφει λίαν ενδιαφέρουσες κινήσεις προς τον Κόλπο και τη Λατινική Αμερική
Η νομιμοποίηση της Τουρκίας ως μεσάζοντα στον πόλεμο στην Ουκρανία, οικοδομείται μέρα με την ημέρα. Ενώ ο πόλεμος «τρέχει» για τρίτο μήνα, δίνουν και παίρνουν οι συνεχείς επαφές του Ερντογάν με τον Πούτιν και τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρες, αλλά και του Τούρκου υπουργού Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, με τον Ρώσο ομόλογό του, Σεργκέϊ Σοϊγκού, με κύριο αντικείμενο την εκκένωση των εναπομεινάντων αμάχων από τη Μαριούπολη.
Ήδη, αυτό το διήμερο, υπό την παρουσία του ΟΗΕ, άνοιξε διάδρομος για να απεγκλωβιστούν εκατοντάδες άμαχοι από το εργοστάσιο, «Αζοφστάλ», όπου βρίσκονταν μαζί με περικυκλωμένους Ουκρανούς στρατιωτικούς.
Είχε προηγηθεί η επίσκεψη Γκουτιέρες στη Μόσχα και στο Κίεβο, στις 27-28 Απριλίου. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι, σύμφωνα με ανακοίνωση της τουρκικής Προεδρίας, στις 27 Απριλίου, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Ταγίπ Ερντογάν με αντικείμενο τα «ανθρωπιστικά» θέματα στην Ουκρανία. Όλως… «συμπτωματικώς», την επόμενη ημέρα, 28 Απριλίου, ο Τ.Ερντογάν επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ανταλλαγή «αιχμαλώτων»
Αντικείμενο της επικοινωνίας Πούτιν – Ερντογάν ήταν, υποτίθεται, για να ευχαριστήσει ο Ρώσος πρόεδρος τον Τούρκο ομόλογό του, επειδή χάρις στη διαμεσολάβηση (!) της Τουρκίας, επετεύχθη η ανταλλαγή ενός Αμερικανού κρατούμενου στις ρωσικές φυλακές με έναν Ρώσο στις αμερικανικές. Η ανταλλαγή έγινε στις 27 Απριλίου, στο αεροδρόμιο της Άγκυρας.
Η Τουρκία επιτήδειος «ενδιάμεσος» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία και η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον
Όλο το παραπάνω σκηνικό, και ειδικά αυτό της ανταλλαγής «αιχμαλώτων», έναν σκοπό είχε: Να ενισχύσει την εικόνα της Τουρκίας ως ενός από τους βασικούς διεθνείς διαμεσολαβητές ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή στο Ουκρανικό. Πόσο μάλλον, αφού όπως πιστεύουν Ρώσοι αναλυτές, τα δύο πρόσωπα που ανταλλάχτηκαν δεν έχουν κάποια βαρύνουσα σημασία για τις σχέσεις ΗΠΑ – Ρωσίας.
Σημειώνουν, μάλιστα, ότι στις αμερικανικές φυλακές κρατούνται άλλοι Ρώσοι, όπως ο «έμπορος όπλων», Βίκτορ Μπούτ, τον οποίο οι ΗΠΑ δεν ανταλλάσσουν προς το παρόν, αν και η Μόσχα αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Ως εκ τούτου, θεωρούν ότι στόχος αυτού του «επικοινωνιακού σόου» ήταν η νομιμοποίηση της Τουρκίας ως ενδιάμεσος Δύσης – Ρωσίας.
«Εγγυήτρια»
Να σημειωθεί ότι η Τουρκία «διεκδικεί» ρόλο εγγυήτριας δύναμης στη μεταπολεμική Ουκρανία. Η δύναμη, δηλαδή, που ως «εγγυήτρια» εισέβαλε στην Κύπρο και κατέχει το μισό κομμάτι ενός ανεξάρτητου κράτους, έχει εισβάλλει και κατέχει τμήμα της Συρίας και βομβαρδίζει τους Κούρδους σε Ιράκ και Συρία, δεν αποκλείεται να γίνει εγγυήτρια (!) στην Ουκρανία.
Και, βέβαια, για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αποδεικνύει η Άγκυρα ότι είναι «αναγκαία», και να κτίζει καλές σχέσεις με Ουάσιγκτον, ΟΗΕ και Μόσχα. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι ο Αντόνιο Γκουτιέρες, στην τελευταία πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, στην Ελβετία, τον Απρίλιο του 2021, επέδειξε ασυνήθιστη «ανοχή», αν όχι εύνοια, προς την τουρκική πλευρά, ενώ κοινή πεποίθηση είναι ότι δεν κρατάει πλέον τόσο «φιλική» στάση προς τη Λευκωσία όσο παλαιότερα.
Η Μαριούπολη
Η Μαριούπολη, με τον μεγάλο ελληνικό ομογενειακό πληθυσμό, που όπως όλα δείχνουν έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα του και στη… διαμεσολάβηση της Τουρκίας (!), αυτή την περίοδο είναι το πεδίο του μεγάλου παζαριού ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία.
Τώρα, για πολλοστή φορά, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Ρώσο ομόλογό του, Σεργκέϊ Σοϊγκού, συζήτησαν «το επείγον της ασφαλούς απομάκρυνσης αμάχων από ξηρά και θαλάσσια, ιδιαίτερα από τη Μαριούπολη».
Ως γνωστόν, ο Ακάρ έχει δηλώσει ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να στείλει -και- πλοία για να παραλάβουν αμάχους από τη Μαριούπολη. Η Αθήνα, η οποία δήθεν κόπτεται για την Ομογένεια, που βρίσκεται άραγε σε όλο αυτό το σκηνικό;
Στη Σαουδική Αραβία
Στο μεταξύ, εν μέσω παγκόσμιας αναταραχής, εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, ο Ταγίπ Ερντογάν δε σταμάτησε να προωθεί το σπάσιμο των πάγων με τις πετρελαϊκές μοναρχίες του Κόλπου. Μετά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τώρα ήταν η σειρά της Σαουδικής Αραβίας.
Να σημειωθεί πως και τις δύο αυτές χώρες η Αθήνα τις θεωρεί «στρατηγικούς συμμάχους της». Μάλιστα, στη Σ.Αραβία έχει σταλεί και μια μοίρα αντιαεροπορικών συστημάτων, Patriot, των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Κι αυτό παρά τις ανάγκες της χώρας μας, εξαιτίας της αναβαθμιζόμενης προκλητικότητας της Τουρκίας.
Έτσι, τις προηγούμενες ημέρες ο Τ.Ερντογάν βρέθηκε στη Σ.Αραβία πλάι – πλάι με τον πρίγκιπα μπιν Σαλμάν. Και όλα έδειχναν σαν να είχαν ξεχαστεί οι οργισμένες αντιδράσεις Ερντογάν εναντίον του πρίγκιπα, όταν προ ετών στο σαουδαραβικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη είχε κατακρεουργηθεί ο Σαουδάραβας αντικαθεστωτικός δημοσιογράφος, Τζαμάλ Κασόγκι. Κάτι που, υποτίθεται, ότι στάθηκε αφορμή για να σπάσουν οι σχέσεις Τουρκίας – Σ.Αραβίας. Στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτή η αιτία, αλλά η συμμαχία Τουρκίας – Κατάρ, στον οικονομικό πόλεμο που δεχόταν το Κατάρ από τη Σ.Αραβία.
«Δεν είναι περίοδος να κάνεις εχθρούς»
Οι κινήσεις της Τουρκίας για εξομάλυνση των σχέσεών της με χώρες, με τις οποίες είχε προβλήματα, δεν αφορούν μόνο τη Σ.Αραβία. Έχουν να κάνουν και με τις ΗΠΑ, καθώς και με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, κ.ο.κ.
«Αυτή η περίοδος δεν είναι περίοδος δημιουργίας εχθρών, αλλά περίοδος δημιουργίας φίλων», είπε χαρακτηριστικά ο Τ.Ερντογάν, επιστρέφοντας από τη Σ.Αραβία.
Και αναφερόμενος στις σχέσεις Άγκυρας – Ουάσιγκτον, συμπλήρωσε: « Οι σχέσεις μας με τον Ομπάμα και τον Τραμπ ήταν πολύ καλές και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα στη μεταξύ μας επικοινωνία. Καταφέραμε να φτάσουμε στο ίδιο σημείο με τον κ.Μπάϊντεν; Όχι. Δεν μπορέσαμε. Δεν ήταν αυτό που προσδοκούσαμε. Πάντως, παρά το ότι είναι πολύ διαφορετικός άνθρωπος, οι σχέσεις μας είναι σε θετική κατεύθυνση. Πήραμε, όμως, αυτά που περιμέναμε; Όχι. Φυσικά, κατά καιρούς, γίνονται δε γίνονται κάποιες συναντήσεις μας, αλλά θα έπρεπε να ήταν πιο προχωρημένες. Ελπίζω να το πετύχουμε αυτό στην επόμενη περίοδο. Αλλά το λέω ξανά: Η κυβέρνηση του ΑΚP θα συνεχίσει στη γραμμή όχι να κάνει εχθρούς, αλλά να κάνει φίλους».
Αμυντική συνεργασία (!)
Όσον αφορά τις σχέσεις με τη Σ.Αραβία, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αν και είναι ακόμα πρόσκαιρο να γίνει λόγος για «επανεκκίνηση», σε ορισμένες περιπτώσεις τα πράγματα προχωρούν ικανοποιητικά για τα τουρκικά συμφέροντα.
Ειδικά όσον αφορά τη Σ.Αραβία, ο Τ.Ερντογάν είπε ότι η επίσκεψή του «προαναγγέλλει μια νέα εποχή στις σχέσεις μεταξύ των χωρών». Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η αναφορά του περί αμυντικής συνεργασίας Τουρκίας – Σ.Αραβίας. «Μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας ότι μπορούν να γίνουν κάποια κοινά βήματα με τη Σαουδική Αραβία, ειδικά για την αμυντική βιομηχανία. Εμείς έχουμε την τεχνογνωσία. Αυτοί έχουν το κεφάλαιο», είπε.
Αν και δεν διευκρίνισε τι είδους «κοινά» προγράμματα θα είναι αυτά, η αναφορά του πρέπει να βάλει σε σκέψεις την Αθήνα, η οποία τα τελευταία χρόνια δεν έχανε την ευκαιρία να παρουσιάσει τη Σ.Αραβία ως βασικό σύμμαχο της χώρας μας έναντι της Τουρκίας, και την παρουσία σαουδαραβικών μαχητικών αεροσκαφών σε ασκήσεις στη Σούδα ως «μήνυμα» προς την Άγκυρα.
Αίγυπτος – Ισραήλ
Σχετικά με την επιθυμία της Άγκυρας για επαναθέρμανση των σχέσεών της με την Αίγυπτο, αν και όπως είπε ο Τ.Ερντογάν είναι «σε χαμηλό επίπεδο», συνεχίζεται η συνεργασία «μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών μας, όπως και οι σχέσεις μεταξύ των επιχειρηματιών μας. Τα θετικά αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτά τα βήματα μπορούν να γίνουν σε υψηλότερο επίπεδο».
Συνολικότερα για Αίγυπτο και Ισραήλ ανέφερε ότι «δε μας ωφελεί σε τίποτα αν σπάσουμε τελείως τα νήματα. Υπό αυτή την έννοια, θέλουμε να μη σπάσουμε αυτούς τους δεσμούς μεταξύ μας. Φυσικά, και το Ισραήλ χρειάζεται την Τουρκία. Πρέπει να είσαι ρεαλιστής, το χρειαζόμαστε επίσης όσον αφορά τις καταστάσεις στην περιοχή, ειδικά όσον αφορά τα σχέδια για ειρήνη (σ.σ. Παλαιστινιακό)».
Και κατέληξε: «Θα συνεχίσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα την εξωτερική μας πολιτική. Με άλλα λόγια, μπορεί να υπήρχε χτες αρνητικότητα στις σχέσεις με κάποια χώρα. Κάτι τέτοιο, όμως, δε θα υπάρχει αιωνίως».
Με τον Μαδούρο (!)
Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, κάνει μια μεγάλη περιοδεία σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Μάλιστα, παρά τις κατά καιρούς έντονες αντιδράσεις της Δύσης απέναντι στον Μαδούρο, στη Βενεζουέλα, δε δίστασε να εμφανιστεί σε κοινή εκδήλωση στο πλάι του, στο Καράκας.
Κερδάμε
https://www.capital.gr/agores/3631821/se-upsilo-duo-eton-enisxuetai-to-roubli
…πάταγο έχουν κάνει οι δηλώσεις της πρώην γ υ ν αί κ α ς του (στην Αγγλόφιλη Γερμανική Die Welt) που ζει στο εξωτερικό ότι «Ο σύζυγός μου είναι νεκρός εδώ και καιρό. Ένα βράδυ μπήκαν στο σπίτι τα έκαναν γυαλιά καρφιά και τον άρπαξαν. Μετά από ένα μήνα επέστρεψε ένας άλλος άνθρωπος, ο σωσίας του» είπε χαρακτηριστικά η πρώην σ ύ ζ υ γ ο ς του Πούτιν, Λουντμίλα. (πως πήγε στο εξωτερικό; ..τό ‘θελε το Κρεμλίνο. που δεν είναι, όμως, του αυταρχικού ηγέτη, αλλά άλλων, που έχουν πέντε – έξι σωσίες, για “προσωπίδα”). ..
2/05/2022
La copertina, il sommario e la presentazione del numero 4/22 di Limes.
GUERRA D’UCRAINA, RUSSIA, UCRAINA, SCONTRO USA-RUSSIA
VLADIMIR PUTIN
Il numero 4/2022 di Limes si intitola “Il caso Putin” e sarà disponibile a partire da sabato 7 maggio in queste edicole e in queste librerie.
Potete già leggerlo direttamente su questo sito, abbonandovi a Limesonline e cliccando sui titoli dei singoli articoli. Il numero è disponibile per gli abbonati digitali anche in PDF. Successivamente sarà disponibile la versione per ebook e per Kindle, che non è inclusa nell’abbonamento a Limesonline.
Di cosa tratta
L’invasione dell’Ucraina rafforza l’equazione Russia uguale Putin e viceversa. Fusione quasi totale tra capo e paese, con pochi precedenti al mondo. Dinamica che si riverbera anche sulla conduzione della guerra.
Questo numero si pone l’obiettivo di capire chi è davvero il signore del Cremlino e perché combatte l’Occidente. I contraccolpi della contesa raggiungono il teatro dell’Estremo Oriente.
L’editoriale dal titolo “Platov non ha paura” apre il volume, cui segue una corposa prima parte (“Putin è la Russia?”) dedicata a tratteggiare la figura del presidente russo e la percezione che se ne ha dentro e oltre i confini della Federazione.
La seconda parte del numero (“Lezioni di guerra”) è centrata sulle dinamiche del conflitto, sulle sue prospettive e sulla visione storica e odierna della crisi in corso anche da parte degli Stati Uniti.
Chiude il numero la terza parte (“Cine e altri fronti asiatici”) dedicata a conseguenze e percezioni della guerra in Ucraina per questa parte del mondo, e soprattutto per Pechino, sfidante numero uno dell’egemonia americana.
Il sommario
Platov non ha paura – Editoriale
PARTE 1 – PUTIN È LA RUSSIA?
Un ‘vecchio pensiero’ per il nostro paese e per tutto il mondo – Fëdor Luk’janov
Putin=Russia, Russia=Putin – Orietta Moscatelli
Lettera da Kiev – Constantin Sigov
Perché gli Stati Uniti demonizzano Putin – Federico Petroni
Cosmologia di Vladimir Putin – Giovanni Savino
Il nome del putinismo è l’anti-americanismo – Fabrizio Maronta
‘A ogni dittatura il suo dittatore’ – Maurizio Serra
‘In Ucraina ha fallito la diplomazia’ – Andrej Kortunov
Il disastro degli yes men al Cremlino – Giuseppe Cucchi
Se riesplode la Cecenia – Mauro De Bonis
Perché Putin non crede più nell’Occidente – Giuseppe Sacco
‘Il putinismo sopravvivrà a Putin’ – Neil Robinson
Parte 2 – LEZIONI DI GUERRA
‘I perché di una strana guerra’ – Virgilio Ilari, Germano Dottori e Nicola Cristadoro – (in appendice: “La guerra in Ucraina: il ruolo dei paramilitari” a cura di Nicola Cristadoro e “Il Caspio e il sistema dei Cinque Mari” a cura di Mirko Mussetti)
Bush padre aveva ragione: giù le mani dall’Ucraina – James W. Carden
Caro Putin, Washington ringrazia – Phillip Orchard
All’America serve disperatamente un nuovo Solarium – James P. Farwell e Michael Miklaucic
La fine della valuta come arma geopolitica – Andrea Filtri
La guerra economica costa cara ma rende – Giuseppe Gagliano
Modello Malta per Kiev? – Giacomo Mariotto
PARTE 3 – CINE E ALTRI FRONTI ASIATICI
La Cina non lascia la Russia ma pensa ai suoi interessi – You Ji e Song Weiqing
La prima guerra del Metaverso – Zhan Shi
Sulla bilancia del mondo Taiwan pesa più dell’Ucraina – Giorgio Cuscito
Tra Russia, Cina e Usa Delhi sceglie sé stessa – Lorenzo Di Muro
Lezioni coreane – Guglielmo Gallone
Autori
La storia in carte – a cura di Edoardo Boria