Η απόφασή του να τοποθετήσει τον Κωστή Χατζηδάκη αντιπρόεδρο της κυβέρνησης «μεταφράστηκε» όπως ακριβώς είναι: ως «φωτογραφική», πως θα μεταβιβάσει (όταν και όποτε εκείνος κρίνει) το δαχτυλίδι της διαδοχής στον 60χρονο αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας
Του Βασίλη Βέργη
Είναι κοινό μυστικό πια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδιάζει τις επόμενες εκλογές πολύ νωρίτερα από τη συμπλήρωση της 4ετίας. Προφανώς αντιλαμβανόμενος ότι όσο περνούν οι μέρες η φθορά μπορεί να είναι ακόμα μεγαλύτερη. Από το θριαμβευτικό 41% του 2023 αυτή τη στιγμή η Νέα Δημοκρατία δεν γράφει ούτε «3» μπροστά, και στις πιο αισιόδοξες δημοσκοπήσεις το ταβάνι της είναι 28%, δίχως φυσικά να δύναται να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση σε μια τέτοια περίπτωση.
Ήδη ο πρωθυπουργός έχει μπει στον «χορό» των (δήθεν) παροχών. Γι’ αυτές μιλήσαμε στο προηγούμενο σημείωμα από τούτη εδώ τη γωνιά, επισημαίνοντας την απουσία πλεονάσματος ευαισθησίας. Εκτιμώ πάντως ότι όσο ο κ. Μητσοτάκης βλέπει «καθηλωμένα» τα ποσοστά τόσο θα επιδιώκει επικοινωνιακά να εμφανίζεται ως «ευγενικός χορηγός», προσδοκώντας στην ψήφο του λαού… ελλείψει αντιπάλου.
Εδώ περνάμε στη δεύτερη πίστα. Το μεγάλο πρόβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας τούτη την ώρα, πέρα, φυσικά, από μία κυβέρνηση που εδώ και έξι χρόνια έχει δώσει τα «διαπιστευτήριά» της, είναι η ύπαρξη πειστικής αντιπολίτευσης. Ο Νίκος Ανδρουλάκης «καθήλωσε» το ΠΑΣΟΚ και είναι φανερό ότι στην προκειμένη περίπτωση το άλογο μόνο… κούρσας δεν είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει να υφίσταται, ενώ το εντυπωσιακό ξεπέταγμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου φαίνεται ότι αρχίζει να φτάνει τα υψηλά του δεδομένα.
Οπότε, αν εξαιρέσουμε το (σημαντικό, αλήθεια είναι) γεγονός πως, σε περίπτωση που γίνονταν σήμερα εκλογές, ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να ψάξει συμπαίκτη για να σχηματίσει κυβέρνηση, δεν φοβάται ότι κάποιος άλλος θα κερδίσει την πρωτιά από τη Νέα Δημοκρατία, όποτε κι αν πάμε στις κάλπες.
Υπάρχει όμως ένας έτερος, υπαρκτός και πραγματικός φόβος για τον πρωθυπουργό: ο εσωτερικός. Κι αυτός ακούει στο όνομα «Νίκος Δένδιας».
Ο σημερινός υπουργός Εθνικής Άμυνας είναι ξεκάθαρα το πιο δυνατό brand διαδοχής στο κυβερνών κόμμα. Ένας πολιτικός με δυνατό διεθνές προφίλ μετά τη διαδρομή του στο υπουργείο Εξωτερικών, με στέρεες θέσεις και πολύ καλή εικόνα «μέσα και έξω».
Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει άριστα τη δυναμική Δένδια. Γι’ αυτό και μια σειρά κινήσεών του φανερώνουν ότι το σχέδιο είναι το συνεχόμενο «ψαλίδισμα» ώστε να αποτρέψει την πορεία μιας τέτοιας διαδοχής. Η απόφασή του να τοποθετήσει τον Κωστή Χατζηδάκη αντιπρόεδρο της κυβέρνησης στον πρόσφατο ανασχηματισμό «μεταφράστηκε» όπως ακριβώς είναι: ως «φωτογραφική», πως θα μεταβιβάσει (όταν και όποτε εκείνος κρίνει) το δαχτυλίδι της διαδοχής στον 60χρονο αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Ο οποίος ουδεμία σχέση έχει ως δυναμική με τον Νίκο Δένδια, και τούτο είναι κοινά αποδεκτό.
Η προ ολίγων ημερών πρωτοβουλία Μητσοτάκη να συστήσει Γενική Γραμματεία Εθνικής Ασφάλειας στην Προεδρία της κυβέρνησης και μέσω αυτής το Μαξίμου να «ελέγχει» ουσιαστικά τον υπουργό Εθνικής Άμυνας «φωνάζει» του λόγου το αληθές: Ο πρωθυπουργός φοβάται περισσότερο τον κ. Δένδια παρά την αντιπολίτευση! Φοβάται ότι ο Κερκυραίος πολιτικός έχει το «ρεύμα» για να ανατρέψει τις αρχηγικές σκέψεις εντός κυβερνώντος κόμματος.
Ο κ. Μητσοτάκης θέλει να πετύχει την τρίτη πρωθυπουργική θητεία και εν συνεχεία να παραδώσει, όποτε εκείνος κρίνει, τη σκυτάλη στον κ. Χατζηδάκη. Αλλά η διαρκής προσπάθεια «κουρέματος» του κ. Δένδια είναι τόσο εξόφθαλμη, που πιθανότατα θα του γυρίσει μπούμερανγκ…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Όταν ένας Πρωθυπουργός φοβάται κάποιον υπουργό της Κυβέρνησής του μάλλον κάτι δεν κάνει σωστά.
Στην προκειμένη περίπτωση πάντως ο ένας εκ των δύο έχει “διπλή” επιλογή και στόχευση.
Υ.Γ. Όταν έρθει η ώρα, προφανώς ο διάδοχος του κ. Μητσοτάκη θα προκύψει με εσωκομματικές εκλογές. Οπότε όσοι σπεύσουν να εκλέξουν τον επόμενο διαχειριστή του “μαυσωλείου” θα φέρουν και την ευθύνη για το πότε θα μετατραπεί σε “μουσείο”.