Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
«Μετακομίζετε;» με ρωτάει χαιρέκακα η κουτσομπόλα της πολυκατοικίας, που βλέπει να φορτώνουμε το ταλαίπωρο βιος μας στο φορτηγό. «Όχι» της λέω φουρκισμένος, την ώρα που κουβαλώ ένα βαρύ κιβώτιο χωρίς καν να της χαλαλίσω ένα βλέμμα. Κάνουμε άσκηση ετοιμότητας…
Ύστερα από χρόνια… επισφαλούς σταθερότητας, ξανά φερέοικος. Όσοι τα ‘χουν περάσει μπορούν να νιώσουν. Απελπιστικό να κλονίζεται ξαφνικά η ζωή σου, όταν η ιδιοκτήτρια -συνήθως οι… άνδρες αφήνουν στις γυναίκες τους αυτόν τον ρόλο- σου ανακοινώνει ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψεις το σπίτι, γιατί πάντα υπάρχει κάποιος υπέρτερος λόγος.
Στο νησί τους, όπου μετακόμισαν και στήσανε το τσαρδί τους, στο πατρικό, μπαίνανε δύο μισθοί από το Δημόσιο κι ένας τουλάχιστον -δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ τι έχουν κάποιοι από δαύτους- από μένα. Βρέξει χιονίσει, την 1η κάθε μηνός το νοίκι έπεφτε. Μη ρωτάς πώς. Δεν περιλαμβανόταν όρος στο συμβόλαιο να νοιάζονται πώς τη βγάζω εγώ, ο «αλήτης και ρουφιάνος» -άνεργος για καιρό- δημοσιογράφος, με δυο παιδιά στον «πόλεμο» των πανελλήνιων, αλλά δεν βαριέσαι… Όποιος έχει βιβλιάριο ανηλίκου δεν φοβάται τη δουλειά. Η δουλειά για μας είναι τιμή, ποτέ ντροπή.
Για μας τους μέτοικους, τα μέτρα «υπέρ των ενοικιαστών» που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης είναι της πλάκας. Την καχεκτική επιδότηση ενός ενοικίου θα την ακυρώσουν βάσιμα πολλοί αχρείοι ιδιοκτήτες, ζητώντας κάτι παραπάνω. Όπως ακυρώνουν τα δώρα πολλές επιχειρήσεις, που στέκονται δίπλα στο ΑΤΜ και το παίρνουν από τα χέρια των εργαζομένων με μπραβιλίκι. Όσοι πέφτετε απ’ τα σύννεφα συνέλθετε…
Τύποι σαν τον Μητσοτάκη και τους υπουργούς του, που δεν έχουν ιδρώσει ποτέ στη ζωή τους και κάθε χρόνο στο «πόθεν έσχες» τους εμφανίζονται να αβγατίζουν ανεξήγητα την ακίνητη περιουσία τους, δεν έχουν ιδέα για τα βάσανα των ανθρώπων. «Καλά κάνουν» θα πεις… Αφού δεν τους ελέγχει κανείς…
Προφανώς, δεν εξαιρώ κάτι περιπτώσεις τύπου Τσακαλώτου, που θεωρούσε «ταξικούς εχθρούς» όσους έπαιρναν λίγο πάνω από 30.000 τον χρόνο, κι όχι τους μερισματούχους, από την τάξη των οποίων άλλωστε προέρχεται. (Είναι να απορεί κανείς πώς και ο Μητσοτάκης δεν του έχει προσφέρει ακόμα το υπουργείο Οικονομικών. Συνεπέστερο νεοφιλελεύθερο από αυτόν δύσκολα θα βρει…)
Πριν από δύο Σάββατα ξεκίνησα και πάλι από το πρωί να κοιτάω σπίτια. Πίσω από το Εφετείο, ψηλά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, Κυρίλλου Λουκάρεως, στου Γκύζη, ξεκίνησα και κατηφόριζα. Δεν θέλεις να ξέρεις τι ζητάνε οι άνθρωποι για κάτι τρώγλες. Κι οι περισσότεροι δεν το συζητάνε καν. Έβλεπα, άκουγα και «φόρτωνα»…
Κατέληξα απόγευμα στη γειτονιά μου, Νέα Σμύρνη, στον Πανιώνιο, κι αφού ακύρωσα προηγουμένως δύο ραντεβού, γιατί ήταν… μες στην ησυχία, πάνω ακριβώς στη Συγγρού – «Άγιος Σώστης» λέγανε αόριστα στην αγγελία…
Το σπίτι, 50 τ.μ., ισόγειο με υπνοδωμάτιο και μικρό σαλόνι, «και με προσόντα» έλεγε, «τέντες και ο κήπος στην αυλή». Ακουγόταν καλό. Αποδείχθηκε ο ορισμός της παραπλάνησης. Μια ανήλιαγη εσωτερική κατασκευή που έβλεπε μόνο στην πίσω αυλή, πνιγμένη ολόγυρα από θηριώδεις πολυκατοικίες, όπου «κήπος» ήτανε κάτι καχεκτικά κι αφρόντιστα «φυτά» αγνώστου ταυτότητος, στα οποία επιπροσθέτως δεν είχες πρόσβαση…
«Και πόσο πάει, καπετάνιο;» τον ρωτάω γελώντας νευρικά… «550 ευρώ» μου λέει, κι ήταν και αδιαπραγμάτευτος. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Ό,τι μάζευα όλη μέρα το ξεφόρτωσα πάνω του -νέος άνδρας-, που δεν ήξερε πού να κρυφτεί κάτωχρος. «Θα ρεφάρεις το σακατιλίκι της χαμοζωής σου πάνω στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη; Άντε από δω, ρε!» του είπα βροντώντας την πόρτα. Τα πράγματα έχουν όρια…
“Τα σπίτια ξέρεις πεισματώνουν εύκολα σαν τα γυμνώσεις”
(Γιώργος Σεφέρης, Το σπίτι δίπλα στην θάλασσα.)
…
Αυτό να έχουν υπόψη τους οι εκμεταλλευτές της στέγης, ιδιοκτήτες σπιτιών αχουριών και τράπεζες…
Να δούμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος κ. Χατζηδημητριου…
Ο ιδιοκτήτης που ζητάει τα 550€ θα κληθεί να πληρώσει τον χρόνο ένα ενοίκιο ΕΝΦΙΑ, κοντά δύο ενοίκια φόρο εισοδήματος, μισό ενοίκιο για δαπάνες που βαρύνουν τον ιδιοκτήτη, χωριαα τα φέσια από απλήρωτα ενοίκια, απλήρωτους λογαριασμούς στη λήξη του συμβολαίου κλπ.
Στο τέλος τι του μένουν; Επτά ενοίκια με το ζόρι και μείον την απόσβεση του κεφαλαίου…
Το θέμα είναι αλλου÷ καλλίτερο μισθοί, μικρότερη φόρο αφαίμαξη.
Ο αδερφός τσακαλώτος είναι και εκ των ιδρυτών(;;) της qualco, που διαφημίζεται συνεχώς τελευταία.
@ Βαλκάνιος
Η απόδοση των κεφαλαίων μιας επιχείρησης είναι μεσοσταθμικά 12-15%. Σε σπάνιες εξαιρέσεις, σε κλάδους υψηλής τεχνογνωσίας υπερβαίνει το 20% με ταβάνι το 33%.
Ένα ρημάδι του 1970, οπουδήποτε, ποια ακριβώς φαντάζεστε ότι μπορεί να είναι η απόδοση του; διότι 7/12, μας κάνει αποτέλεσμα χρήσης 58,3% με απόδοση στο πληθωρισμένο κεφάλαιο του 1970 κοντά στο 1000%! Συνέλθετε! Όποιος θέλει να γίνει επιχειρηματίας, ας κοπιάσει να δει “τι ακριβώς μένει”.
Προς Σαράντη,
Αγαπητέ μου,, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω.
Εγώ αναφέρθηκα σε net income μετά την αφαίρεση των εξόδων ( κατά βάση φορολογίας κατοχής) ,χωρίς να υπολογίσω τις λοιπές φορολογιες απόκτησης της ιδιοκτησίας.
Όσον αφορά στην απόδοση κεφαλαίου, Εάν αυτό το # ρημάδι # έχει σήμερα αξία 100.000 €, το ετήσιο καθαρό ενοίκιο των 3850 € του δίνει απόδοση κεφαλαίου 3,85 % , δηλαδή πολύ κάτω από τις αποδόσεις που αναφέρεις.
Αυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας…
Υπομονή αγαπητέ μου Δημοσιογράφε, κάποτε θα σε λυπηθούν.
Μεθαύριο, παρακαλώ να έχουμε ένα θέμα για τον πόνο του Συνταξιούχου.
Την Δευτέρα ένα θέμα για τους μισθούς των Σωμάτων Ανασφάλειας, κλπ κλπ
Υπομονή τα πρώτα 400 χρόνια είναι Δύσκολα.
Ευτυχώς που “πέρασαν” τα μνημόνια, και έτσι η ΑΑΔΕ το ΤΑΥΠΕΔ η Ακρόπολη, κλπ, παρέμειναν επίσημα, μόνο για 99 χρόνια ενέχυρο στους ΘΕΣΜΟΥΣ.
Σας μπέρδεψα; ή ακόμη να πάρετε χαμπέρι, ότι όλα είναι αλληλένδετα, και κλαψουρίζετε μεμονωμένα κάθε φορά.
ΟΛΟΙ σας ασχολείστε με την πάρτι σας, δεν βλέπετε το Δάσος, παρά μόνο το δικό σας πρόβλημα.
Τα ενοίκια γιατί αυξήθηκαν, για ανεβάστε ένα άρθρο, μήπως γιατί υπάρχει ζήτηση από ΜΚΟ Λαθραίους κλπ.
Που είναι τα κλειστά διαμερίσματα από τις Τράπεζες, και τα funds; ξέχασα τα airbnb.
@ Βαλκάνιος
Άντε να τα κάνουμε ταληράκια.
Μια επιχείρηση επενδύει σε πάγια. Τα κτίρια μηδενίζουν την αξία τους σε max σε 25 έτη, τα μηχανολογικά σε 12, τα κινητά σε 5-8. Ένα ρημάδι του 1970 έχει μηδενίσει την αξία του ως εμφανιζόμενο κεφάλαιο ήδη από το μακρινό 1995! Η αξιά εκποίησης δεν είναι η αξία επένδυσης. Για αυτό βλέπετε οι επιχειρήσεις να προσπαθούν καθημερινά να διατηρήσουν την κεφαλαιακή τους αξία. Για τον ίδιο λόγο δεν βλέπετε ζωντανές επιχειρήσεις με την κεφαλαιοποίηση, που είχαν το μακρινό 1970. Αν είναι ακόμη ζωντανές, έχουν ξαναεπενδύσει επί πολλές φορές τα κεφάλαια του 1970.
Τέλος, η απόκτηση ιδιοκτησίας δεν έχει λοιπές φορολογίες. Λοιπές φορολογίες έχει η αποδοχή κληρονομίας. Η οποία στην Ελλάδα, βάσει διεθνούς σύγκρισης, είναι τζάμπα! Οι φόροι στα ακίνητα στην Ελλάδα είναι πολύ μικροί και η νομοθεσία πολύ χαλαρή για τους ξεκούραστους εκμεταλλευτές της. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας: ξεκούραστο εισόδημα από βαλτωμένα κεφάλαια. Δυό ρημάδια του 1970 και αρκούν να την περάσεις. Υπ’ αυτή την έννοια, ποιος ο λόγος να εργαστείς κι ακόμη περισσότερο να επενδύσεις τα κεφαλαία σου;
Once again, επειδή σας βλέπω να έχετε μεράκι στο επιχειρείν, κοπιάστε να δείτε τι μένει…