Του Χρήστου Μπολώση
Τώρα θα μου πείτε, τι γίνεται σωστά στην Ελλάδα για να γίνει κι αυτό, και θα ‘χετε δίκιο. Και αναφέρομαι στα Ελληνόπουλα που παίζουν μπάλα σε ξένους συλλόγους και διαπρέπουν.
Αφορμή μού έδωσε η εμφάνιση με την Εθνική μας του πιτσιρικά (17 ετών) Κώστα Καρέτσα, που αγωνίζεται στη βελγική Γκενκ. Κι εγώ τώρα ερωτώ και απάντηση δεν περιμένω.
Στο Βέλγιο το ελληνικό στοιχείο έχει πολύ μεγάλη παρουσία εδώ και πολλά χρόνια. Δεν βρέθηκε μία ελληνική ομάδα να εντοπίσει κάποιον Έλληνα προπονητή που ζει εκεί, να του δίνει κάποιο ποσό για να εντοπίζει Ελληνάκια που παίζουν σε βελγικές ομάδες;
Όχι, δεν βρέθηκε και μαθαίνουμε μόλις τώρα ότι τον Καρέτσα, που εμείς τον μάθαμε τώρα, ήδη τον έχουν βάλει στο κλισιοσκόπιό τους η Μπάγερν, η Λίβερπουλ και άλλες μεγάλες ομάδες (ή μεγάλα κλαμπ, που λένε και οι αθλητικοί συντάκτες…).
Μα, θα πείτε, τον βρήκαμε, γι’ αυτό τρέξαμε να τον κλείσουμε για την Εθνική μας. Ναι, τον βρήκαμε, αφού όμως ήδη έγινε αστέρι και αντί να παίζει στον ΠΑΟΚ π.χ., που είναι η ομάδα της καρδιάς του, όπως είπε, παίζει στην Γκενκ και άντε να τον πάρεις τώρα από κει.
Το ίδιο ισχύει και για τον Παυλίδη της Μπενφίκα, τον Μαυροπάνο της Γουέστ Χαμ, τον Χατζηδιάκο της Κοπεγχάγης, τον Ζαφείρη της Σλάβια και τράβα κορδόνι.
Να επισημανθεί βέβαια ότι ο προπαππούς του Κωνσταντίνου είναι εκείνος που μετανάστευσε στο Βέλγιο και ο Κωνσταντίνος είναι Έλληνας τέταρτης γενιάς. Και το γεγονός ότι (πρέπει να) αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για πάρα πολλούς ημεδαπούς είναι πιο ανησυχητικό από την διάσημη ανοργανωσιά μας.
Μάλλον τοξικό σχόλιο. Μη δίκαιη/μη στερεή αίσθηση της πραγματικότητας. Και δη, της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Το παιδί αυτό είναι δουλεμένο για πολλά χρόνια, μεθοδικά εκπαιδευμένο/προπονημένο, από καλά ποδοσφαιρικά σχολεία/εκπαιδευτές, έτοιμο να μπει σε καλή θέση στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό αξιοκρατικό σύστημα. Η πιθανή του διαδρομή: Πολύ σύντομα θα πάει σε μια μεγαλύτερη οικονομικά ομάδα. Αν δεν του συμβεί κάποιο απρόβλεπτο, π.χ. ένας σοβαρός τραυματισμός. Οι άλλοι παίκτες που αναφέρονται, κι αυτοί έγιναν νωρίς γνωστοί για το ταλέντο τους – τους πρόσεξαν από την Ευρώπη – και τους έδωσαν συμβόλαια εκατομμυρίων. Δεν μπορούν οι ελληνικές ομάδες να δώσουν τέτοια υψηλά συμβόλαια, είναι μικρή η ελληνική ποδοσφαιρική αγορά, οπότε η ρεαλιστική πραγματικότητα τους αναγκάζει να βολεύονται με ξένους παίκτες των 250.000 ευρώ! Κι αν βγει κανένας ξένος καλός, τον πουλάνε στην Ανατολική Ευρώπη, με 1-2-3 εκατομμύρια ευρώ. Η ευνοϊκή ποδοσφαιρική συναστρία της εθνικής της εποχής μας, σε συνδυασμό με την πληθώρα ταλέντων που παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο, κάτι πολύ σπάνιο/μη συχνό για τα ελληνικά δεδομένα, έστρεψε πάλι το ενδιαφέρον στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Συν την παρουσία ενός εργατικού – ίσως μη δημοσιοσχεσίτη σοβαρού/μετρημένου προπονητή. Το λάθος του Αλαφούζου, ωφέλησε τελικά την εθνική. Η ομάδα όμως θέλει δουλειά ακόμη, πάντα μαζί με την απαραίτητη τύχη. Μια δυο ήττες στη συνέχεια, από τύχη ή από συμπτώσεις, θα την ξεφουσκώσει! Ο προπονητής θα πιεστεί-θα αναγκαστεί να ξαναγυρίσει σε παλαιότερους- εμπειρότερους παίχτες, οπότε θα επιστρέψει η κακοτυχία και το κακό ριζικό! Τελοσπάντων, όλα αυτά θα φανούν στη συνέχεια… εμείς ας είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που είδαμε μέχρι τώρα. Τόσες μαζεμένες νίκες μέσα στα Βρεταννικά νησιά, δεν ξαναείδαμε! Νίκες με Ιρλανδίες, νίκη με Αγγλία, νίκη με Σκωτία, δεν ξαναείδαμε τόσες στη σειρά! Ένα άλλο καλό της ποδοσφαιρικής εποχής μας, είναι ότι τα “ελληνικά ποδοσφαιρικά αστέρια”, τα περισσότερα κατά κάποιον τρόπο, σχετίζονται με τον ΠΑΟΚ. Γιατί αυτό; Σύμπτωση; Τύχη; Καλή δουλειά-οργάνωση στις Παοκτζήδικες υποδομές; Τελοσπάντων, αίτημα στον Διευθυντή αυτού εδώ του ιστοχώρου: Αφού προσπαθεί να ενταχθεί ενημερωτικά στα ελληνικά ποδοσφαιριά δεδομένα, ας το οργανώσει αυτό το τμήμα, με ένπειρα άτομα του χώρου αυτού.