Υπάρχει και η… Εσπερία!

Του Χρήστου Μπολώση

Περνούσα τις προάλλες μπροστά από το Πανεπιστήμιο και είδα μια εικόνα που με παραξένεψε.

Ούτε θυμωμένους κνίτες να φωνάζουν για το δίκιο γενικώς. Ούτε αγριεμένους ανάρχες με στρατιωτικά χιτώνια, να τα βάζουν με την κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει και αυτούς τούς κατεβάζει στα τάρταρα. Ούτε οργισμένους δικαιωματιστές, που σκίζονται για τη «λευτεριά στην Παλαιστίνη» και δεν δίνουν δεκάρα για την Κύπρο.

Είδα μια παραφωνία για τον χώρο. Είδα χαρούμενα μουτράκια με τα «καλά» τους και με ανθοδέσμες στα χέρια. Ήταν οι απόφοιτοι κάποιας σχολής. Ίσως ήταν οι νομικοί τού αύριο.

Του «αύριο» τείνοντος στο άπειρο, όπως θα έλεγαν και οι συνάδελφοί τους μαθηματικοί, των οποίων επίσης το «αύριο» τείνει στο υπερπέραν.

Κι ενώ το «αύριο» μοιάζει ολίγον τι όνειρο απατηλό, το παρόν είναι εγγύτατον.

Τους περιμένουν το γαλάζιο των νησιών του Αιγαίου, οι σμαραγδένιες ακρογιαλιές του Ιονίου και οι παράδεισοι της Χαλκιδικής. Εκεί όπου υπάρχουν άφθονες θέσεις εργασίας.

Μπορεί να μην είναι νομικής φύσεως για τους νομικούς ή ιατρικής για τους γιατρούς, αλλά όλοι από κάπου ξεκινήσαμε σ’ αυτή τη ζωή.

Όπως και να ‘χει, καλή σταδιοδρομία, παιδιά, και όλα θα γίνουν.

Υπάρχει και η… Εσπερία άλλωστε!

  1. Κύριέ μου, η Εσπερία δεν υπάρχει πια. Ούτε η Ελλάδα υπάρχει σήμερα, μ’ αυτά τα μυαλά που κατοικούν στα κρανία του πληθυσμού αυτής της χώρας.
    Να δούμε πόσο θα πάρει να ξυπνήσουν, οψέποτε, και να περάσουμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, της δικής μας ιστορίας…
    Αν ήμουν Τούρκος, θα είχα συμπεράνει τα εξής:
    α) η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας είναι σαφώς μικρότερη από αυτήν της Τουρκίας.
    β) οι ΗΠΑ προτιμούν ένα καθεστώς στενής διπλωματικής και στρατηγικής συνεργασίας με μία όσο το δυνατόν συνεργάσιμη Τουρκία, παραχωρώντας, μέσω του εντόπιου πολιτικού κατεστημένου, ελληνική κυριαρχία, ως δόλωμα στην Άγκυρα και ακούγοντας συγκαταβατικά τα διαβήματα των Αθηνών.
    γ) άρα, η Τουρκία και μοχλεύει την γεωπολιτική της αξία για όφελός της και με «μεζέ» την παραχώρηση, σταδιακά, σημαντικής ελληνικής κυριαρχίας.
    δ) αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη, σε βαθμό συναγερμού. Εναποθέτει όλο το σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής (ας την λέμε έτσι, τώρα…), στις αμερικανικές νουθεσίες και τους φετβάδες του State Department. Εδώ, η κυρία Παπαδοπούλου παίζει ένα ρόλο «ταχυδρόμου» των αμερικανικών εντολών προς το Μαξίμου.
    Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι δεδομένο ότι θα μας αδειάσουν με την πρώτη ευκαιρία και τότε θα είναι υπόλογοι, ο Πρωθυπουργός και όλη η ομάδα του, ανεξαιρέτως.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Τελευταία άρθρα

Οι Γερμανοί… ξανάρχονται με προπαγάνδα στα ελληνικά σχολεία

Δύο μόλις εβδομάδες από την επίσκεψη Σταϊνμάιερ στην Ελλάδα και την προκλητική άρνησή του να δεχτεί οποιαδήποτε συζήτηση για...

Δύο βιβλία και λίγη ζήλια για την Τουρκία

Κατά τη γνώμη μας, οι Τούρκοι είναι αρκετά πονηροί ή αρκετά έξυπνοι (μπορεί όμως να είναι και τα δύο...

Οι μύθοι του Αισώπου στο σήμερα

Είναι προχωρημένη νύχτα. Ένα κοπάδι των αγριόχοιρων αφήνει την ασφάλεια του δάσους και κατεβαίνει πεινασμένο στον κάμπο. Επιτίθεται στα...

Στον Μαραθώνιο αξία έχει η συμμετοχή

Δεν υπάρχει συγκλονιστικότερο και ευγενέστερο άθλημα στον κλασικό αθλητισμό από τον Μαραθώνιο. Κι αυτό γιατί η αξία του δεν...