Το panic button της ΝΔ

Του Απόστολου Διαμαντή

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ουσιαστικά τελείωσε και την περίοδο Μητσοτάκη. Ένα κόμμα του 28% δεν είναι σε θέση να κυβερνά τη χώρα για τα επόμενα 3 χρόνια, έχοντας απέναντί του το 72%.

Τυπικά η κυβέρνηση εξακολουθεί να διαθέτει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά συγκρούεται με το λαϊκό αίσθημα, έχει απέναντί της την κοινή γνώμη και επομένως δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση. Κυβέρνηση χωρίς πολιτική νομιμοποίηση δεν μπορεί να σταθεί.

Εάν αυτή τη στιγμή ίσχυε το Σύνταγμα του 1975, τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είχε διαλύσει τη Βουλή και θα είχε προκηρύξει πρόωρες εκλογές, ακόμη και εάν δεν συμφωνούσε ο πρωθυπουργός. Πρακτικά αυτό δεν θα χρειάζονταν καν να συμβεί, διότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός του 28%, από το βράδυ των εκλογών κιόλας, θα είχε πάει στον πρόεδρο και θα του ζητούσε διάλυση της Βουλής και εκλογές.

Όπως ακριβώς δηλαδή έπραξε ο Μακρόν. Γιατί το έκανε ο Μακρόν και δεν το έκανε ο Κυριάκος; Διότι ο Μακρόν προέρχεται από την παράδοση της γαλλικής République, δηλαδή από τη δημοκρατική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας οφείλει να υπακούει στη Γενική Βούληση του Λαού, που είναι και ο μόνος κριτής. Δεν είναι τσιφλίκι του Μακρόν η προεδρία, ούτε είναι σε θέση να πολιτεύεται σαν μονάρχης, αδιαφορώντας για το εκλογικό αποτέλεσμα. Σ΄αυτήν τη δημοκρατική παράδοση δεν ανήκει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εάν ανήκε, θα είχε παραιτηθεί από την 9^η Ιουνίου και θα είχε προκηρύξει εκλογές.

Η Νέα Δημοκρατία είναι αυτή τη στιγμή όμηρος του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο κάνει το παν για να παρατείνει την εξουσία του, αδιαφορώντας όμως για την τύχη της παράταξης. Διότι, πολύ απλά, το Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι Νέα Δημοκρατία. Το καθεστώς Μητσοτάκη έχει δομηθεί με τα πολιτικά υλικά του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, χρησιμοποιώντας τις πολιτικές δυνάμεις του σημιτικού «εκσυγχρονισμού».

Χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής ομάδας είναι ο ενδοτισμός στα εθνικά θέματα, η πλήρης παράδοση της οικονομίας στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, η απορρύθμιση της αγοράς, η αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας, η σύγκρουσή της με τις παραδόσεις και τα ήθη του ελληνικού λαού και τέλος η αδιαφάνεια και η διαπλοκή που ανέκαθεν χαρακτήριζαν τους λεγόμενους «εκσυγχρονιστές».

Το καθεστώς Μητσοτάκη δηλαδή κατέλαβε εξ εφόδου σχεδόν τη Νέα Δημοκρατία και της άλλαξε πλήρως τη φυσιογνωμία της, χρησιμοποιώντας στελέχη του Σημίτη, του παλαιού Συνασπισμού και του Ποταμιού. Το μισό σχεδόν υπουργικό συμβούλιο δεν ανήκει στη Νέα Δημοκρατία, όπως και το Μέγαρο Μαξίμου, σχεδόν εξ ολοκλήρου. Αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση έχει αυτό το απεχθές αντιλαϊκό προφίλ.

Αυτό όμως προκαλεί μεγάλη πολιτική ανισορροπία, διότι οι ψηφοφόροι του κόμματος παραμένουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεξιοί και φέρουν μαζί τους την καραμανλική παράδοση του κοινωνικού φιλελευθερισμού και πατριωτισμού. Οπότε υπάρχει μεγάλη αντίφαση ανάμεσα στο καθεστώς Μητσοτάκη και στη βάση της παράταξης, στους εκλογείς της δηλαδή.

Αυτή τη στιγμή, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, έχει προκληθεί ο μέγιστος πανικός στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, καθώς διαβλέπουν καθαρά πως οδηγούνται σε μεγάλη εκλογική ήττα, εάν παραμείνει στο τιμόνι του κόμματος ο Κυριάκος, ο οποίος έχει ήδη χάσει τον έλεγχο των πολιτικών πραγμάτων.

Ο πανικός αυτός μεγαλώνει από τη σχεδόν βέβαιη προοπτική δημιουργίας εκλογικού μετώπου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Η εμφάνιση του αμερικανού πρέσβη στην εκδήλωση του ιδρύματος Τσίπρα, αποδεικνύει πως οι ΗΠΑ εργάζονται πυρετωδώς για τη δημιουργία αυτού του μετώπου, ώστε, όπως και το 1958, η χώρα να αποκτήσει άμεσα έναν σοβαρό πόλο εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. Οι αμερικανοί, σε ευρωπαϊκή χώρα της δικής τους επιρροής δεν μπορούν επ΄ουδενί να ανεχθούν την πολιτική αστάθεια που προκαλεί η απουσία συστημικής αντιπολίτευσης.

Με τα δεδομένα αυτά η παραμονή του Κυριάκου του 28% στην πρωθυπουργία και την προεδρία του κόμματος συνιστά βάρος για την προοπτική της ΝΔ. Εάν πάμε σε εκλογές, με τον Κυριάκο επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας και απέναντί του ένα ενιαίο μέτωπο της αντιπολίτευσης με επικεφαλής -ας υποθέσουμε- τον Χάρη Δούκα, τότε το εκλογικό αποτέλεσμα για τη ΝΔ θα είναι τραγικό.

Όλα αυτά δείχνουν πως προετοιμάζεται αλλαγή πορείας στη Νέα Δημοκρατία, ώστε το κόμμα να ανακτήσει δυνάμεις και το σκάφος να μην πάει κατευθείαν στα βράχια. Η κοινή εμφάνιση των Καραμανλή και Σαμαρά στην παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σαφές σήμα ενεργοποίησης του panic button.

Δεν γνωρίζω τι μπορεί πρακτικά να σχεδιαστεί. Αλλά συνήθως, σ΄αυτές τις περιπτώσεις, αυτός που συνιστά πολιτικό βαρίδι υποχρεούται σε παραίτηση. Ώστε η ΝΔ να πάει στις πρόωρες εθνικές εκλογές με άλλον αρχηγό και να πετύχει τη δική της κεντροδεξιά συσπείρωση, που θα ανταγωνιστεί με αξιώσεις τον κεντροαριστερό συνασπισμό.

Ούτε η χώρα μπορεί να κυβερνάται από το 28%, ούτε η Νέα Δημοκρατία επιτρέπεται να βαδίζει ανέμελα προς την εκλογική συντριβή.