Δίχως αύριο… στη δυστοπία του Κυριάκου

Του Κώστα Πρώιμου

Τι τοκ-τοκ; Μπαμ και μπουμ ακούγεται. Έξω από την πόρτα μας! Και εμείς; Υπνωτισμένοι υπό την κοινωνική μας παράκρουση ακούμε ανάλαφρα χτυπήματα και ρωτάμε αφελέστατα «καλέ, ποιος είναι;» με κελαηδιστή φωνή. Η ακρίβεια ήδη βρίσκεται εδώ και τέσσερα χρόνια μέσα στο σπίτι μας, στα μετρημένα προϊόντα του ψυγείου και των ραφιών μας. Το διαπίστωσε και ο θεόσταλτος πρωθυπουργός μας σε χθεσινή του δήλωση. Κι όμως κυκλοφορούν ανάμεσα μας 1.125.000 συμπολίτες μας που εξακολουθούν να τον πιστεύουν…

Ωστόσο, η γκρίνια και η μουρμούρα που προκαλεί η δυσπραγία και η ένδεια μεταμορφώνονται σταδιακά σε ενδοοικογενειακή βία και σε διάλυση. Έδειρε τη γυναίκα του, τεμάχισε την κόρη του, βίασε το παιδί του. Ο πατέρας απόλυτα τρελαμένος, με κομμένα τα τζιγέρια του κάπου στη δύση, η μητέρα απελπισμένη κι αβοήθητη τραβά στην ανατολή και τα παιδιά παρατημένα στη μέση της ερήμου της δυστοπίας, να ξεσπάνε τα «φρέσκα» συμπλέγματά τους ακούγοντας τραπ και καταπίνοντας πεινασμένα όλα εκείνα τα άγρια στιχάκια που δίνουν «χρήσιμες» συμβουλές για το πώς να ξεφύγουν γρήγορα και αποτελεσματικά από την ανέχεια.

Τι τοκ-τοκ; Μπαμ και μπουμ και αίφνης η πόρτα του σπιτικού μας σωριάζεται. Είναι το χάος, η αδικία και η ανασφάλεια που σουλατσάρουν στο σαλόνι μας μετά την προχθεσινή διάρρηξη. Και σάμπως τι μας πήραν; Θαρρείτε πώς είχε απομείνει και τίποτα; Τους πρόλαβε το ενεχυροδανειστήριο της γειτονιάς στο ατάκα και επί τόπου. Καθώς υπήρχαν έκτακτες ανάγκες. Να δώσουμε κάτι στα κοράκια μπας και τρενάρουμε λίγο την κατάσχεση του σπιτιού του παππού!

Τι τοκ-τοκ ρε; Μπαμ και μπουμ ξανά μανά σου λέω! Τούτη τη φορά ήταν το τσιράκι του κυρ-Γιώργου που δανείζει ευκόλως πεντακοσάρικα με δέκα τοις εκατό! Πώς θα δίναμε προκαταβολή για το ρεύμα πριν τρείς μήνες; Μπαμ και μπουμ στον ύπνο μας και στον ξύπνιο μας. Γιατί μυαλό δεν βάζουμε όπως δείχνει υπερήφανα και το Star. Tώρα όμως πάθαμε και μάθαμε. Φάγαμε για τελευταία φορά τα λεφτά του ασφαλιστή, της ΕΥΔΑΠ, κάτι δόσεις στις τράπεζες και πήγαμε σε ένα δωματιάκι στην Ερέτρια για το τριήμερο. Δεν το ξανακάνουμε όμως, γιατί μας πήραν χαμπάρι και έχουν αγριέψει όλοι τους. Να περάσει αυτό το εφιαλτικό καλοκαίρι γρήγορα ή να μην περάσει;

Λεφτά για φροντιστήρια των παιδιών γιοκ. Και πώς να ανακοινώσεις στο μονάκριβό σου ότι δε μπορεί στην Ελλάδα 2.0 να σπουδάσει γιατρός, ειδικά μετά τον όλεθρο των εφετινών Πανελλαδικών; Όπως και σε καμία χώρα του κόσμου αφού στις σπουδές βερεσέδια και «γράψ’ τα» σαν τον κυρ-Δημήτρη που έχουμε ταράξει στα φέσια στο μπακάλικο της γωνίας δεν…

Υπάρχει όμως και η ελπίδα, για να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα και άραχνα και πάρουμε καμιά μέρα φόρα από το μπαλκόνι. Γι’ αυτό άλλωστε έχουμε μέσα στο μυαλό και στα πόδια μας τη μαγική εφεύρεση της τηλεόρασης. Ανοίγεις φερειπείν τον Σκάι και βλέπεις τα πράγματα αλλιώς. Τους κακούς ως καλούς, τους αποτυχημένους ως πετυχημένους κλπ… Αντικρίζεις εικόνες και ακούς μαρτυρίες από τη δική σου χώρα και ευθύς αισθάνεσαι ότι όσα δεινά τραβάς συμβαίνουν σε μια άλλη, μακρινή και φανταστική γη. Χαρούμενοι παραθεριστές, ευτυχισμένοι καταναλωτές. Μια εικονική ευημερία που δυστυχώς κάποια στιγμή στο τέλος της ημέρας σβήνει όπως και οι τηλεοπτικοί δέκτες μας.

Μπαμ και μπουμ! Και αν αισθάνεσαι αφόρητη ζέστη ξαφνικά, ρίξε και μια ματιά από το παράθυρο. Μην έχουν μπουκάρει στην αυλή σου τίποτα φλόγες και αντί να κάνεις μπάρμπεκιου το ΣΚ, γίνεις εσύ το μπάρμπεκιου! Γιατί πυροσβεστικά αεροπλάνα θαααα αγοράσουν του χρόνου τελικά, κι ας έχει γίνει ήδη από τον Ιούνιο η χώρα μας παρανάλωμα του πυρός.