Ο Μελισσανίδης φεύγει και αφήνει στην ομάδα ένα πανέμορφο γήπεδο, ένα εξαιρετικό προπονητικό κέντρο και βέβαια τίτλους
Του Βασίλη Γαλούπη
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει να καυχηθεί για πολλά ως εφοπλιστής και επιχειρηματίας. Από μια ταπεινή σχολή οδηγών στην Κοκκινιά κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του παγκόσμιου οικονομικού γίγνεσθαι, όταν για τη δική του Aegean Marine χτύπησε το καμπανάκι έναρξης στη Wall Street.
Αυτοδημιούργητος και ξεκινώντας από το μηδέν, έχοντας στη ρίζα του την προσφυγιά, πέτυχε να γίνει ένας από τους πιο ισχυρούς «παίκτες» στην ελληνική οικονομία, με μεγάλη και πολυδιάστατη επιρροή.
Όμως, γι’ αυτό το επίτευγμα που σίγουρα καμαρώνει περισσότερο απ’ όλα είναι για το γήπεδο της ΑΕΚ. Έχοντας έτσι κι αλλιώς λατρεία με το χτίσιμο και τη δημιουργία, η «Αγια-Σοφιά» έγινε ένα από τα μεγάλα του «θέλω». Το όραμά του.
Για την αποχώρησή του είπε χθες ότι «δεν σας κρύβω πως το σκέφτηκα πολύ, το δουλεύω ίσως 1-1,5 χρόνο στο μυαλό μου». Αν και είναι δύσκολο να ανιχνεύσει κανείς το πολύστροφο μυαλό ενός τέτοιου βεληνεκούς επιχειρηματία, είναι πιθανό οι πρώτες σκέψεις για τη χθεσινή ανακοίνωση να έγιναν όταν είδε πλέον την «Αγια-Σοφιά» έτοιμη, λαμπερή, με κατάμεστες τις κερκίδες και τον κόσμο να φωνάζει το όνομά του.
Είναι εκείνα τα ιστορικά εγκαίνια, στις 30 Σεπτεμβρίου 2022, που μετατράπηκαν σε… προσκύνημα του λαού της ΑΕΚ στον «ναό τους», στο νέο σπίτι τους. Με τους μισούς στις εξέδρες να κλαίνε και τους άλλους μισούς να κλαίνε και να τραγουδάνε μαζί. Όλοι μαζί αποθέωναν τον Μελισσανίδη. Εκεί ενδεχομένως ο «Τίγρης» συνειδητοποίησε ότι είχε κάνει το περισσότερο που θα μπορούσε για την ομάδα που από παιδί αγάπησε.
Το γήπεδο θα είναι για πάντα αλυσοδεμένο με το όνομα του Μελισσανίδη. Κι όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα, γνωρίζουν πως πολέμησε με θεούς και δαίμονες για να το καταφέρει. Σε εποχές οικονομικής κρίσης, με την ΑΕΚ στην Γ’ Εθνική, με τις πιθανότητες και αρκετά συμφέροντα εναντίον του. Ακόμα και οι σκληρότεροι εχθροί του παραδέχονται πως άλλος δεν θα μπορούσε να φτιάξει το γήπεδο ακριβώς εκεί, στα «ιερά» για τους οπαδούς της ΑΕΚ χώματα της Ν. Φιλαδέλφειας.
Χθες, λίγες ώρες μετά τις εκλογές, το ενδιαφέρον για την κάλπη κόπασε απότομα, όταν έσκασε η «βόμβα» για την αποχώρηση του Μελισσανίδη από την ΑΕΚ. Οι εκλογές μπορεί να μη συγκινούν πλέον τους μισούς πολίτες, όμως το ποδόσφαιρο, με την αναλλοίωτη δυναμική του λαϊκού πολιτισμού, εξακολουθεί να αγγίζει όλα τα κοινωνικά στρώματα, από τα κάτω προς τα πάνω.
Οι συγκρίσεις στο ποδόσφαιρο είναι πάντα αμείλικτες. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είναι ο ιστορικός ηγέτης του Παναθηναϊκού για το κόσμημα της Παιανίας, για τις ευρωπαϊκές πορείες, για τα πρωταθλήματα και τους μεγάλους παίκτες. Ο Γουλανδρής και ο Κόκκαλης για τον Ολυμπιακό. Για την ΑΕΚ ήταν για δεκαετίες ο Λουκάς Μπάρλος, που πονούσε τόσο την ομάδα του, σε βαθμό να πουλήσει ακόμα και το σπίτι του.
Όμως, τα αντικειμενικά κριτήρια και δεδομένα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει καταφέρει τα περισσότερα απ’ όλους τους προκατόχους του στην ΑΕΚ. Ανέστησε την «Ένωση» από την υπαρξιακή άβυσσο του 2013 με τον υποβιβασμό και τη χρεοκοπία. Της έδωσε, μαζί με τον Καρρά τη δεκαετία του ’90, τρία σερί πρωταθλήματα για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία της. Το 2018 και το 2023 ακόμα δυο. Κανένας άλλος ιδιοκτήτης της δεν έχει κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα.
Αν η ΑΕΚ το 2013 δεν άξιζε ένα ευρώ, χρωστώντας εκατοντάδες εκατομμύρια, τώρα παραδίνεται στον Μάριο Ηλιόπουλο με τη μετοχή της σε ιστορικό υψηλό. Η ΑΕΚ έχει ένα ολοκαίνουργιο γήπεδο ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αθλητικό κέντρο, δύο μουσεία, εξαιρετικό προπονητή και πολύ ισχυρό ρόστερ. Δεν χρωστά πουθενά. Η προίκα της περιλαμβάνει ακόμα τα πρόσφατα πρωταθλήματα, Κύπελλα, νταμπλ και συμμετοχή σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ.
Κανένας οπαδός της ΑΕΚ, ακόμα και ο πιο φανατικός, αλλά και κανένας αντίπαλός της δεν θα μπορούσε να προβλέψει το 2013 ότι, 11 χρόνια μετά, η «Ένωση» θα βρισκόταν σε αυτό το κορυφαίο επίπεδο. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, μέσα στη μνημονιακή λαίλαπα, θα έπρεπε να συναντηθούν ξανά οι δρόμοι της ομάδας με το εκτόπισμα και την ιδιοσυγκρασία του Μελισσανίδη.
Σκληρό σκαρί, της πιάτσας και της παλιάς ανθεκτικής γενιάς, δεν είναι το πιο σύνηθες γι’ αυτόν να δακρύζει. Είναι ξένο προς το μέταλλό του να μοιράζεται σε κοινή θέα το συγκινησιακό του φορτίο. Τα δύο τελευταία χρόνια, όμως, η κάμερα τον έχει πιάσει κάμποσες φορές να συγκινείται με το γήπεδο, την αναγνώριση στο πρόσωπό του, τους τίτλους. Χθες ήταν μία απ’ αυτές.
«Όλοι κρινόμαστε, κι εγώ θα κριθώ κάποια στιγμή» είπε βουρκωμένος στη συνέντευξη Τύπου: «Είμαι συγκινημένος. Πρέπει να πω, όμως, ότι η απόφαση που έχω πάρει είναι η σωστή».
Ο κόσμος της ΑΕΚ αναστατώθηκε χθες αρχικά με την ανακοίνωση. Μόνο όταν άκουσαν τον Μελισσανίδη το απόγευμα, που εγγυήθηκε προσωπικά για τον νέο ιδιοκτήτη και υποσχέθηκε ότι θα βρίσκεται στο πλευρό του μέχρι ο Ηλιόπουλος να βρει τα πατήματά του, οι οπαδοί της «Ένωσης» ένιωσαν πιο ήρεμοι.
