Του Χρήστου Μπολώση
Προ ημερών μπήκα σε ένα ταξί.
Οφείλω να ομολογήσω ότι και το αυτοκίνητο και ο οδηγός έλαμπαν.
Ως είθισται, η κουβέντα με τον ταξιτζή δεν άργησε να αρχίσει.
Αφού εξαντλήσαμε τα σχετικά με την κίνηση και τον άστατο καιρό, τον ρώτησα «Είσαι σε κάποια εταιρία;» Ο άνθρωπος δεν κατάλαβε καλά και μου απάντησε «Από την Αλβανία είμαι».
Η δεύτερη ερώτηση (η περιέργεια σκότωσε τη γάτα), που αφορούσε το πόσα χρόνια είναι εδώ, εκαλύφθη όταν μου είπε «28».
Και συνέχισα (κακό πράγμα η περιέργεια, παιδιά, να το ξέρετε): «Από ποιο μέρος είσαι;» «Από τους Αγίους Σαράντα», «Α, μα τότε είσαι Βορειοηπειρώτης» έσπευσα να συμπεράνω, που καλύτερα να δάγκωνα τη γλώσσα μου. Οπότε ο οδηγός εξανέστη και σχεδόν κραύγασε: «Όχι, είμαι Αλβανός».
Βέβαια δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις επειδή αγαπάει την πατρίδα του, αλλά δεν σκέφτηκα να τον ρωτήσω αν μπορεί κάποιος στην Αλβανία να φωνάξει «Είμαι Έλληνας».
Μάλλον όχι, διότι μερικοί που το αποτόλμησαν, όπως ο Αριστοτέλης Γκούμας και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, έπαθαν… ατύχημα, ενώ ο εκλεγμένος δήμαρχος Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρης είναι έγκλειστος στις αλβανικές φυλακές, αφού έτσι γουστάρει ο ζωγράφος και φίλος του πρωθυπουργού μας Έντι Ράμα.
Εμείς; Αυτοσυγκράτηση…
Μας μισούν. Τελεία και παύλα.-