Ποιο Δημογραφικό;

Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*

Πάει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που ο πρωθυπουργός στην προεκλογική του έξαψη είχε ανακοινώσει την ίδρυση του υπουργείου Οικογένειας. Και όπως ακριβώς έχουμε συνηθίσει από αυτόν, έκανε κάτι εντελώς διαφορετικό. Απ’ όσα κατάλαβαν οι Έλληνες όταν άκουγαν τη δέσμευσή του, κράτησε μόνον το όνομα. Και δημιούργησε ένα υπουργείο που εφαρμόζει ατζέντες και πολιτικές που ουδεμία σχέση έχουν με το Δημογραφικό και την προστασία της οικογένειας.

Η περίπτωση της γενικής γραμματέως του υπουργείου –ακόμα ενός «πράσινου» στελέχους που πήρε μετεγγραφή στο άλλοτε «γαλάζιο» κόμμα- Ζέφης Δημαδάμα, που την εβδομάδα που πέρασε μοιράστηκε ένα άρθρο στο X με το οποίο… προειδοποιούσε τις γυναίκες ότι, εάν γίνουν μητέρες, θα κάνουν «κακό» στην καριέρα τους, δεν αποτελεί παρά την κορυφή του παγόβουνου.

Και η κυρία Δημαδάμα δεν είναι η μόνη. Έτερο στέλεχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η Ειρήνη Αγαπηδάκη, σε δημόσιες τοποθετήσεις της τις προηγούμενες ημέρες δήλωσε ότι… προσβάλλεται εάν κάποιος τη ρωτήσει εάν είναι μητέρα ή εάν είναι παντρεμένη, διότι είναι «αυθύπαρκτη προσωπικότητα». Λες και όλοι εμείς οι υπόλοιποι που επιλέξαμε να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά δεν είμαστε αυθύπαρκτες προσωπικότητες. Αναπαρήγαγε δε τις αθλιότητες της Αριστεράς περί «γυναικοκτονιών», λες και αυτού του είδους οι δολοφονίες είναι ο κανόνας και όχι κάποιες ελάχιστες-και μάλιστα στατιστικά μικρότερες από τις περισσότερες χώρες της Ε.Ε.- εξαιρέσεις.

Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι τέτοιου είδους δημόσιες τοποθετήσεις είναι απλώς «άστοχες». Δυστυχώς όμως αυτό δεν ισχύει. Για την κυβέρνηση της χώρας είναι σαφές ότι η προάσπιση της οικογένειας και το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας, το Δημογραφικό, δεν είναι τίποτε άλλο παρά υποσημειώσεις. Το όλο ζήτημα αντιμετωπίζεται με όρους δικαιωματισμού και δη των υποτιθέμενων «δικαιωμάτων» της γυναίκας και της «ισότητας των φύλων». Και το αποδεικνύουν ξεκάθαρα οι επιλογές των προσώπων αλλά και της ρητορικής που χρησιμοποιείται σε κάθε είδους εκδήλωση που έχει να κάνει με τα ζητήματα αυτά. Μέχρι και στην «ενεργοποίηση» της τρίτης ηλικίας, δηλαδή να βάλουν τους συνταξιούχους να δουλεύουν, μας λένε ότι στοχεύουν, για να μην πουν το προφανές, ότι οι Έλληνες πρέπει να βοηθηθούν να κάνουν περισσότερα παιδιά σε μικρότερη ηλικία.

Μια κυβέρνηση διαποτισμένη από τη woke ατζέντα, όπως αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι αδύνατον να κάνει το παραπάνω, διότι προσκρούει στα βασικά της προτάγματα.

Δεν τους ενδιαφέρει η πλειονότητα -την οποία θεωρούν τυραννία στην προσπάθειά τους να μετασχηματίσουν ριζοσπαστικά την κοινωνία-, αλλά οι ακτιβιστικές ομάδες της κάθε λογής μειονότητας. Και όπως ακριβώς οι ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστές δεν εκπροσωπούν τους ομοφυλοφίλους, έτσι και οι φεμινίστριες τύπου Δημαδάμα και Αγαπηδάκη δεν εκπροσωπούν τις γυναίκες.

*Υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΝΙΚΗ, πρ. ∆ικτύου Συντηρητικών