Ο Σέρβος Πρόεδρος επιτίθεται στην βουλευτή για την αλλαγή στάσης της Ελλάδας, η οποία ανοίγει τον δρόμο διεθνούς αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου
Του Παναγιώτη Παύλου
Με μια εκρηκτική δήλωση, σε διάγγελμα – φωτιά στο οποίο προέβη χθες βράδυ, ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάντερ Βούτσιτς στράφηκε με πρωτόγνωρα σκληρή γλώσσα κατά της Ντόρας Μπακογιάννη, καθιστώντας υπεύθυνες και υπόλογες τόσο την ίδια όσο και συνολικότερα την ελληνική κυβέρνηση για την ξαφνική αλλαγή στάσης της Ελλάδας, η οποία ανοίγει πλέον διάπλατα τον δρόμο διεθνούς αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου.
Συγκεκριμένα, κατά το δραματικό διάγγελμά του από το Προεδρικό Μέγαρο, χθες βράδυ, ο Πρόεδρος Βούτσιτς στράφηκε ονομαστικά κατά της κυρίας Μπακογιάννη και σε πολύ οργισμένο ύφος αναφέρθηκε στην ίδια, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Και να πω στην Ντόρα Μπακογιάννη: Ντροπή σου για αυτό που έκανες. Ντροπή σου! Εγώ ξέρω προσωπικά ποιός σου έδωσε την εντολή με ένα τηλεφώνημα και άλλαξες την έκθεσή σου [σσ. για το Κοσσυφοπέδιο]… Κάποιοι άνθρωποι έχουν ραχοκοκαλιά και κάποιοι είναι ασπόνδυλοι!»
Η σκληρή αυτή αντίδραση του Σέρβου Προέδρου έρχεται μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες ύστερα από την αποδοχή της εισηγητικής έκθεσης της Ντόρας Μπακογιάννη, από τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνδιάσκεψης του Συμβουλίου της Ευρώπης, με την οποία η Ελληνίδα πρώην Υπουργός Εξωτερικών πρότεινε την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο, παρακάμπτοντας τις διεθνείς δεσμεύσεις της κυβέρνησης του μουσουλμάνου Κοσοβάρου Προέδρου Κούρτι έναντι του διωκόμενου από το Κοσσυφοπέδιο σερβικού λαού του, τις οποίες η ίδια η Μπακογιάννη επικαλούνταν και προέτασσε μέχρι πριν από δύο εβδομάδες. Ο Πρόεδρος Βούτσιτς τόνισε ότι μέσα σε 2-3 χρόνια διακυβέρνησης Κούρτι στο Κοσσυφοπέδιο έγιναν διπλάσια εγκλήματα εις βάρος των Σέρβων από όσα είχαν κατά τα προηγούμενα εννέα χρόνια, ενώ υπονόησε ότι η «κωλοτούμπα» Μπακογιάννη έγινε κατόπιν γερμανικών πιέσεων.
Το χθεσινό διάγγελμα Βούτσιτς πυροδοτεί εξελίξεις στις ευαίσθητες βαλκανικές ισορροπίες που έχουν ήδη διαταραχθεί με την ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας στην ουκρανική ρήξη, σηματοδοτώντας μετωπική ρήξη με την ορθόδοξη Ρωσία.
Η προοπτική αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου και μάλιστα με ελληνική πρωτοβουλία δημιουργεί μείζον πρόβλημα και στην Κύπρο, που αντιτίθεται σθεναρά, γιατί ευλόγως ανησυχεί ότι μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να ανοίξει τον δρόμο και για την αναγνώριση των Κατεχομένων από κάποιες χώρες. Μένει να φανεί αν κάτω από την πίεση της Αθήνας έχει αλλάξει και η κυπριακή στάση, γεγονός που θα προκαλέσει σάλο στο νησί και σοβαρά προβλήματα στον Πρόεδρο Νίκο Χριστοδουλίδη.
Η επικίνδυνη αυτή «αναστροφή», πάντως, δεν συνιστά μόνο επιβεβαίωση της βαθιάς ρήξης που έχει, δυστυχώς, πλέον επέλθει στις ελληνοσερβικές σχέσεις με ευθύνη της ελληνικής πλευράς, ύστερα από τον εμπαιγμό και το ανεκδιήγητο «άδειασμα» της Σερβίας από την εισηγήτρια, αδελφή του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, της ένταξης του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, την περασμένη Τετάρτη στο Παρίσι. Η οργισμένη αντίδραση του Σέρβου Προέδρου σηματοδοτεί πιθανότατα έναν ιδιαίτερα άσχημο προάγγελο άμεσων και οδυνηρά καταστροφικών συνεπειών για την Κύπρο. Η ευθύνη, όμως, ανήκει εξ ολοκλήρου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, που καταστρατηγεί πάγιες εθνικές θέσεις χωρίς καμία πολιτική νομιμοποίηση.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Δεδομένο ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι για την Σερβία ότι η Ακρόπολη για την Ελλάδα.
Δεδομένο ότι οι σχέσεις μεταξύ Σερβίας και Ελλάδας παρέμεναν πάντοτε σε φιλικό επίπεδο.
Δεδομένο ότι η Σερβία κτυπήθηκε από τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ έτος 24 Μαρτίου 1999.
Ο λαός της Σερβίας έδωσε πολύ αίμα σε αυτό τον πόλεμο. Νωπό ακόμα στις μνήμες.
Δεδομένο ποιοι έχουν βλέψεις και συμφέροντα να υπάρχει διάδρομος άλλως ουδέτερη ζώνη στην περιοχή αυτή.
Μόνο κάπως έτσι διαχωρίζονται τα Βαλκάνια σε Δυτικά και Ανατολικά.
Και κάθε διαίρεση συνεπακόλουθο του βασίλευε.
Σε όλο αυτό που ζούμε, αυτή η αγία οικογένεια διαθέτει μήπως το φάρμακο του αθάνατου, της αιωνιότητας?
Κάπου σταματούν και οι σκέψεις.
Πως έχουν καταφέρει ως οικογένεια να έχουν καταλάβει θέσεις κλειδιά, θέσεις που αποφέρουν χρήμα, θέσεις που πληρώνει το Ελληνικό Δημόσιο, να είναι στην πολιτική σκηνή της χώρας τουλάχιστον ολόκληρο αιώνα και η χώρα μας αντί για πρόοδο να βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.
Κάποια στιγμή μα και το μαντείο των Δελφών έπαψε να υπάρχει, στέρεψαν οι χρησμοί.