Το πηδάλιο της χώρας βρίσκεται στα στιβαρά, ροζιασμένα από την οικοδομή χέρια του Κούλεως, γι’ αυτό μας έχει κάνει γιογιό η Αλβανία
Του Παναγιώτη Λιάκου
Η υπόθεση του Φρέντυ Μπελέρη είναι μία από τις πολλές και ηχηρές αποδείξεις που μας προσφέρει η πραγματικότητα, με στόχο να καταλάβουμε πόσο σάπιο, ανυπόληπτο και παρακμιακό είναι το σύστημα το οποίο εξουσιάζει τη χώρα. Δεν υπάρχει μισή μάχη με μικρή ή μεγάλη χώρα την οποία έχει κατορθώσει να κερδίσει η πολιτική «ελίτ» του χρεοκοπημένου κράτους μας. Κάθε ατιμωτική χασούρα την παρουσιάζουν ως αναπόφευκτη. Σε κάθε ήττα εφευρίσκουν μια δικαιολογία – και κάθε φορά είναι χειρότερη, πιο παράλογη και λιγότερο πειστική από την προηγούμενη. Η Ελλάδα, που είναι «βασικός παράγων σταθερότητας» και «ευρωπαϊσμού» στη Βαλκανική, ηττάται (μέχρι τώρα μόνο διπλωματικά) από τα… τσικό της περιοχής, όπως τα Σκόπια (βλ. υπόθεση του ονόματος του κρατιδίου) και την Αλβανία.
Μάλιστα, στην Αλβανία και στα κρατικά και παρακρατικά στοιχεία της έχει δοθεί από τις ανεκδιήγητες κυβερνήσεις μας, ανεπισήμως, το δικαίωμα να δολοφονούν Έλληνες, όπως ο Κωνσταντίνος Κατσίφας και ο Αριστοτέλης Γκούμας, να λεηλατούν τις περιουσίες των Βορειοηπειρωτών, να γκρεμίζουν τα ακίνητά τους, να καταπιέζουν την ελληνική μειονότητα και να φυλακίζουν με γελοίες κατηγορίες εκλεγμένους δημάρχους, όπως ο Φρέντυ Μπελέρης.
Οι αστροπελεκημένοι γόνοι των πολιτικών «δυναστειών» που κυβερνούν τη χώρα δεν τολμούν και δεν θέλουν να δώσουν έναν αγώνα της προκοπής εναντίον των υποποδίων της Τουρκίας στην ευρύτερη γειτονιά μας. Δεν τολμούν και δεν θέλουν να υπερασπιστούν με επαρκή τρόπο το δικαίωμα των Ελλήνων να ζουν και να κινούνται με ασφάλεια και αξιοπρέπεια στους τόπους όπου κατοικούν.
Ο κολλητός του Ερντογάν, Έντι Ράμα, γνωρίζει πως μπορεί να κάνει ό,τι του καπνίσει με την ελληνική εθνική μειονότητα στην Αλβανία, επειδή δεν θα βρει αντίσταση από την Αθήνα.
Τελικά, οι παραμυθατζήδες ηγετίσκοι, που έχουν χρεοκοπήσει την Ελλάδα, έχουν οδηγήσει περίπου ένα εκατομμύριο Έλληνες στην ξενιτιά για να βρουν μεροκάματο και καλοδέχονται τον εποικισμό της πατρίδας από αφροασιατικούς πληθυσμούς, αποδεικνύονται πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι για το έθνος από κάθε άλλον ξένο παράγοντα.
