Οι εναπομείναντες λοχαγοί είναι «ψημένοι». «Ο Γέρος του Μοριά» δε θέλει ή δε μπορεί;

Του Κώστα Πρώιμου

Ως μανιφέστο χαρακτήρισαν τη θορυβώδη ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στενοί του συνεργάτες την περασμένη «ιστορική» Πέμπτη στη Βουλή. Πράγματι, τα τηλέφωνα πριν καν θέσει το τελευταίο απόσπασμα ο Μεσσήνιος πολιτικός στον καταγγελτικό του λόγο πήραν φωτιά και αίφνης θύμισαν καυτή προεκλογική και ιντριγκαδόρικη περίοδο.

Ακόμη και στελέχη που ανήκουν σε ιδεολογικά αντίθετους χώρους «όχλησαν» και ξάφνιασαν επικοινωνιακά πολλούς Σαμαρικούς δηλώνοντας την παραδοχή τους και την απόλυτη ταύτισή τους σε όσα μύρια κατήγγειλε ο πρώην πρωθυπουργός όχι απλώς αποδομώντας από την πλευρά του το αφήγημα περί ίσων δικαιωμάτων αναφορικά με τον επίμαχο γάμο των ομοφυλόφιλων, παρά καταδικάζοντας τον τρόπο διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και των (κατ΄ ευφημισμόν) αρίστων οι οποίοι έχουν αναλάβει τις τύχες της χώρας τα τελευταία πέντε χρόνια με ολέθρια αποτελέσματα στους περισσότερους τομείς.

Θεωρητικά μια τόσο πομπώδη αλλά ουσιαστική και ατόφια ως προς το περιεχόμενό της αντιπολιτευτική τοποθέτηση που θα ζήλευε οποιοσδήποτε αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έπρεπε να τύχει και της ανάλογης συνέχειας.

Είναι γεγονός πως οι εναπομείναντες Σαμαρικοί λοχαγοί ανά την επικράτεια και μερικά ταγμένα πρωτοπαλίκαρά του «ψήθηκαν» εκ νέου και διψούν για πραγματική και γενικευμένη πολιτική αντίδραση και έναν συνεχή ανταρτοπόλεμο υπό τις οδηγίες του «Γέρου του Μοριά» όπως τον αποκαλούν «χαϊδευτικά» μεταξύ τους οι Πελοποννήσιοι σύμβουλοί του προκειμένου να προκαλέσουν σημαντικές φθορές στη λαίλαπα του νεομητσοτακισμού.

Ωστόσο, όσοι θεωρούνται μπαρουτοκαπνισμένοι και άγριοι φύλακες των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων επιμένουν εκ της μακράς τους και πολύτιμης πείρας να κρατούν μικρό καλάθι…