Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
*** Κάθε αστική δημοκρατία χρειάζεται τους γελωτοποιούς της. Ένας από αυτούς στην Ελλάδα είναι ο Δημήτρης Μαρκόπουλος. Μόνο που ανέλαβε αυτόν τον ρόλο σε λάθος έργο. Το Μαξίμου, εκτιμώντας, όπως λένε στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου, την προθυμία του να κυλιστεί στον βούρκο, καθώς και την εύκαμπτη σπονδυλική του στήλη, αρκεί ν’ ανέβει λίγο ψηλότερα, τον διόρισε πρόεδρο σε μια από τις δυσκολότερες Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής των μεταπολιτευτικών χρόνων. Αυτήν που καλείται να διαλευκάνει το κρατικό έγκλημα των Τεμπών όπου έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, κυρίως νέα παιδιά που γύριζαν στην αγαπημένη Θεσσαλονίκη.
*** Από τη μέχρι τώρα στάση του, όπως και όλων των «γαλάζιων» βουλευτών που δεν ντρέπονται να συμμετέχουν στην κατάπτυστη επιτροπή, το βασικό συμπέρασμα σύμφωνα με την αντιπολίτευση έχει εξαχθεί εδώ και καιρό: Τον άνθρωπο αυτόν τον έχει στείλει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εκεί πέρα προκειμένου να κουκουλωθούν οι ευθύνες τόσο του ίδιου όσο και του τέως υπουργού Μεταφορών Κώστα Α. Καραμανλή.
*** Η χθεσινή μέρα, η 11η Φεβρουαρίου, είναι αποφράδα για όσους αγωνίζονται ενάντια στην εθνική λήθη.
*** Σαν χθες, το 1959, ο «χασάπης της Θεσσαλονίκης», ο διαβόητος Μαξ Μέρτεν, καθόταν στο εδώλιο του Ειδικού Στρατοδικείου Εγκλημάτων Πολέμου στην Αθήνα σε μια δίκη από την οποία αποκλείστηκαν τα θύματά του, προκειμένου, όπως δικαιολογήθηκε, να αποφευχθεί η πολιτικοποίηση του ζητήματος…
*** Έναν μήνα αργότερα ο δήμιος που έστειλε στο Άουσβιτς 40.000 Θεσσαλονικείς Εβραίους θα καταδικαστεί σε 25 χρόνια κάθειρξη, κατά συγχώνευση, θα καθίσει στη φυλακή μόλις λίγους μήνες και θα απελαθεί στις 5 Νοεμβρίου 1959, στη Γερμανία, όπου και πέθανε το 1971, χωρίς ποτέ να λογοδοτήσει και να τιμωρηθεί για τα στυγερά του εγκλήματα.
*** Η σκανδαλώδης μεταχείρισή του που εξαγοράστηκε με γερμανικό δάνειο και άλλες ατιμωτικές υποχωρήσεις εξόργισε τους Καλαβρυτινούς, προς τους οποίους ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (Αχαιός…) Παναγιώτης Κανελλόπουλος, από το βήμα της Βουλής, δήλωσε: «Κατέχομαι υπό βαθείας ευλαβείας έναντι των θυμάτων των Καλαβρύτων, αλλά αι σφαγαί εκεί προεκλήθησαν ως αντίποινα δια φόνους Γερμανών και μάλιστα αιχμαλώτων». Τα ίδια πάνω κάτω που έλεγαν τα γερμανικά δικαστήρια για τις σφαγές της Βέρμαχτ στη σθεναρά αντιστεκόμενη Ελλάδα…
*** Σαν χθες, εξάλλου, συμπληρώθηκαν 65 χρόνια από την υπογραφή των Συμφωνιών της Ζυρίχης, 11 Φεβρουαρίου 1959, που συμπληρώθηκαν μία εβδομάδα μετά, με την υπογραφή στο Λονδίνο, 18/2/1959, των τελικών κειμένων για την εγκαθίδρυση και ουσιαστικά την υποθήκευση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
*** «Στην Κύπρο, με 80% Έλληνες και 18% Τούρκους, δομήσαμε ένα τέτοιο καθεστώς όπου δίχως τη δική μας συγκατάθεση δεν μπορεί να μετακινηθεί ούτε μία πέτρα. Και μάλιστα όταν από σκοπιάς Διεθνούς Δικαίου δεν είχαμε καμία απολύτως σχέση, κανένα δικαίωμα και δίχως πόλεμο, μόνο με τη διπλωματία το επιτύχαμε, ύστερα από 81 ολόκληρα χρόνια» πανηγύριζαν οι Τούρκοι…
Κι ο ποιητής και διπλωμάτης Γιώργος Σεφέρης, που εξαιρέθηκε από τις διαπραγματεύσεις, θα θυμίσει στο Ημερολόγιό του τους στίχους του Βιζυηνού:
«Την μάν’ αυτοί, που τους γεννά,
Την ρουκανούν παντοτεινά,
Σαν δένδρο τα σκουλούκια.
Και παίρνουν, γι’ άπειρα πουγγιά,
Ελεημοσύνη απ΄ την Φραγκιά
κι απ΄ την Τουρκιά χαστούκια»…
