Του Χρήστου Μπολώση
Ακριβώς έτσι μας αντιμετωπίζουν φίλοι μου. Την περασμένη εβδομάδα ακούσαμε ότι «με τέσσερα τοστ χορταίνει μια οικογένεια» (Παυλόπουλος, τηλεοπτικός αστέρας). Βέβαια, έρχεται δεύτερος, μετά την κυρία Φωτίου και τα γεμιστά της…
«Να νομιμοποιηθεί το φακελάκι των ιατρών, διότι…» (Άδωνις, πρώην πωλητής εθνοφελών βιβλίων και νυν διασκεδαστής). «Να αγοράζουμε μια φέτα καρπούζι» (Βορίδης, πρώην τσεκουράτος).
Για την πρόταση του κ. Βορίδη, έχω να παρατηρήσω τα εξής: Δύσκολα θα βρεθεί μανάβης να μας πουλήσει μια φέτα καρπούζι. Έτσι, θα συνεχίζουμε να αγοράζουμε ολόκληρο, αλλά για να μην πετάμε όσο δεν μπορούμε να καταναλώσουμε και για να το αξιοποιήσουμε, ικανοποιώντας και τον κ. Βορίδη, συνιστώ τις εξής χρήσεις: Στύψιμο σε καρπουζόζουμο, τα σπόρια πασατέμπο, για τα κρύα βράδια του χειμώνα μπροστά στην τηλετύφλωση, και τις καρπουζόφλουδες να τις φυλάξουμε για τυχόν συνάντησή μας με τους τρεις παραπάνω άνδρες, οι οποίοι -ως διά μαγείας- έλυσαν όλα μας τα προβλήματα.
Κάποιοι γελάνε. Όμως πρέπει να κλαίμε, αγαπητοί φίλοι, διότι, δυστυχώς, φθάσαμε στο σημείο δημόσιοι άνδρες να μας θεωρούν ηλιθίους και να μην αντιδρά ουδείς.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά και να τους ξαναψηφίζουμε, διότι «βλέπεις κάναν καλύτερο;».
Ε, αφού δεν βλέπουμε, ας τρώμε τοστ και μία φέτα καρπούζι, όπως ο κ. Βορίδης, όταν τρώει παρέα με τον κ. Πατέλη.
