Αλώβητο το φασιστικό παρακράτος της αριστεράς

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*

Κοινό μυστικό αυτό που συμβαίνει στα πανεπιστήμια. Όταν υπάρχει κίνδυνος μη ελέγχου από τους μηδενιστές φοιτητές της γενικής συνέλευσης, τότε μαζεύονται από πολλές σχολές ομοϊδεάτες του κόκκινου φασισμού ή ακόμη και «εξωσχολικοί», κουκουλοφόροι, ροπαλοφόροι, τραμπούκοι αγωνισταί.

Στους ρομαντικούς και αφελείς, που νομίζουν πως μπορείς να εκφράζεις γνώμη κόντρα στην ατζέντα των κουκουέδων, συριζαίων, αριστεριστών, αναρχικών, ανάλογα πού επικρατεί ποια παραφυάδα, που πιστεύουν σε παπάτζες περί ακαδημαϊκής ελευθερίας, δημοκρατίας κ.λπ., θα επιβάλουν σωφρονισμό.

Εάν δεν αρκέσουν οι απειλές ή εάν τα μη κομματόσκυλα είναι πολλά και υπάρχει κίνδυνος να εξοκείλει η ψηφοφορία, απορρίπτοντας π.χ. το «σεντόνι»-πρόταση, που καταλήγει σε απόφαση για κατάληψη, πολύ απλά θα μπουκάρουν τα παιδιά με τα ρόπαλα και θα σαπακιάσουν τους αντιφρονούντες ή θα διαλύσουν τη συνέλευση, ώστε να μείνουν μόνοι τους οι σύντροφοι και να παίξουν μόνοι τους μπαλίτσα, στη γραμμή της κομματοσκυλίασης.

Πρόσφατη απόδειξη το βίντεο φοιτήτριας, που στη σχολή της διανοήθηκε να προτείνει να ψηφίζουν επιδεικνύοντας το φοιτητικό τους πάσο, ώστε να αποδεικνύεται πως είναι φοιτητές του τμήματος, διότι έβλεπε γύρω της πλήθος άγνωστες φάτσες. Φυσικά ψώνισε από σβέρκο, αφού άκουσε διάφορες ειρωνικές παπάτζες.

Η αλήθεια είναι πως ο φασισμός κυριαρχεί στις πανεπιστημιακές σχολές. Τραμπούκοι αληταράδες αποφασίζουν ό,τι γουστάρουν, νοθεύοντας τη βούληση των φοιτητών, διότι αποτελούν μια μικρή μειοψηφία, που είναι αποφασισμένοι να κάνουν κάτι απολύτως ψυχανώμαλο, το οποίο δεν είναι διατεθειμένη να κάνει η μεγάλη πλειοψηφία: να απειλήσει, να δείρει φοιτητές και καθηγητές, που θεωρούν πως αμφισβητούν τον ολοκληρωτικό έλεγχό τους στον χώρο της ανώτατης Παιδείας. Αυτός ο φασισμός έχει όνομα, αυτή η συμπεριφορά έχει καθοδηγητές, ηθικούς αυτουργούς και λέγονται Αριστερά, από ΚΚΕ ως αναρχικές «συλλογικότητες».

Η αποτυχία της κυβέρνησης στο ζήτημα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και γενικά της εφαρμογής της έννομης τάξης και δημοκρατικών κανόνων στα πανεπιστήμια είναι κάτι, δυστυχώς, δεδομένο. Ήταν ένα προαναγγελθέν φιάσκο και το είχα προαναγγείλει με λύπη, χωρίς ίχνος κακεντρέχειας.

Ουδείς θα ήταν ευτυχέστερος εμού, εάν υποχρεωνόμουν να απολογηθώ, να ζητήσω συγγνώμη και να έγραφα πως έκανα λάθος και τα Πανεπιστήμια είναι πλέον κόσμημα μιας δημοκρατικής πολιτείας και πως η πολιτική της κυβέρνησης στο ζήτημα ήταν θρίαμβος.

Βατερλό ήταν. Αλώβητο το φασιστικό παρακράτος της αριστεράς. Τα Πανεπιστήμια, τα φοιτητικά αμφιθέατρα, παραμένουν οι πιο ανελεύθεροι χώροι στην Ελλάδα. Το κράτος και η Δημοκρατία έχουν παραιτηθεί από την εξουσία τους, την έχουν εκχωρήσει σε μια δυσώδη αληταρία από φασίστες, που χρησιμοποιούν τη βία και την τρομοκρατία ως μέσο επικράτησης των ιδεοληψιών τους. Τα κόκκινα ή μαυροκόκκινα ξαδερφάκια των ναζί έχουν καταντήσει τα ΑΕΙ χαβούζες ολοκληρωτισμού και τραμπουκισμού.

Είναι μεγάλη ντροπή η αδράνεια της πολιτείας για το κατάντημα αυτό και προσβολή στη μνήμη των μεγάλων εθνικών ευεργετών, που σίγουρα δεν πρόσφεραν την περιουσία τους για να γίνουν οι πανεπιστημιακές σχολές άντρα τραμπούκων.

Πιστεύω πως την πίστη των πολιτών στο κράτος την παρέχουν η διοίκηση διά του παραδείγματος, η ευνομία, ήτοι η αδιάκριτη τήρηση του Συντάγματος και των Νόμων, η ισχυρή και ποιοτική Δημόσια Υγεία, Δημόσια Παιδεία, παράλληλα με την Ιδιωτική, και η εμφύσηση, παντί τρόπω, εθνικού φρονήματος, πατριωτισμού, μέσα από κάθε χώρο παραγωγής δημοσίου λόγου.

Η ανάκτηση των πανεπιστημίων από τη δημοκρατική πολιτεία και η εκδίωξη του κόκκινου φασισμού από αυτά δεν προϋποθέτει μια ευρείας κλίμακας αιματηρή σύγκρουση. Μην, άλλωστε, υπερεκτιμάμε μια αλητεία διαταραγμένων. Κότες είναι. Χρειάζεται να το πάρουμε λίγο αλλιώς.

Πρώτα να ψηφίσουμε έναν νόμο, όπου οι διαπράττοντες αδικήματα στα Πανεπιστήμια θα πηγαίνουν πραγματική φυλακή και θα αναστέλλεται η φοιτητική τους ιδιότητα με την άσκηση της ποινικής δίωξης.

Όσο είναι κατηγορούμενοι δεν δίνουν μαθήματα, δεν παίρνουν πτυχίο. Με την αμετάκλητη καταδίκη για, π.χ. απειλή, σωματική βλάβη, διατάραξη κοινής ειρήνης, παρακώλυση της λειτουργίας του πανεπιστημίου, κατάληψη, φθορά δημόσιας περιουσίας κ.λπ., θα απολύεται ισοβίως η φοιτητική ιδιότητα.

Την ημέρα που θα δημοσιευτεί στο ΦΕΚ ο νόμος, η Αστυνομία πρωί πρωί θα αναλάβει τη φύλαξη όλων των σχολών. Είσοδος, έξοδος μόνο με πάσο της σχολής σου ή με άδεια, αν έχεις κάποια δουλειά και επίδειξη ταυτότητας, εξηγείς πού πας, τι θες, ρωτάνε, παίρνεις άδεια εισόδου και μπαίνεις, και αυστηρή τήρηση μόνο ηλεκτρονικών ψηφοφοριών, χωρίς παρουσία, μόνο από όσους ανήκουν στη Σχολή. Γι’ αυτό το κόκκινο φασισταριό αντιτίθεται στην ηλεκτρονική ψηφοφορία, διότι έτσι δεν μπορεί να τραμπουκίσει και να δείρει κανέναν.

Θα αντιδράσουν φυσικά, αλλά μόλις πάνε οι πρώτες δεκάδες φυλακή και καταστραφούν για πάντα ακαδημαϊκά, αποβαλλόμενοι διά βίου από τα πανεπιστήμια, θα σχολάσει ο γάμος της επανάστασης του κώλου. Εννοείται δε πως πρέπει να πληρώνουν μέχρι σεντ ό,τι σπάνε και βρομίζουν.

Και πρώτο μέλημα η αποκατάσταση της αισθητικής αξιοπρέπειας των πανεπιστημιακών χώρων, αφού η αριστερίλα φέρνει μαζί της μπίχλα, βρόμα, δυσωδία, μαυρίλα, σκουπιδαριό. Κάντε μια γύρα γύρω από το ΕΜΠ και δείτε μόνο τους τοίχους.

Μια τέτοια πολιτική χωρίς μισό βήμα πίσω θα απολαύσει της υποστήριξης της συντριπτικής πλειονότητας των φοιτητών, που καταδυναστεύεται από τον κόκκινο ολοκληρωτισμό και τραμπουκισμό στις σχολές, αλλά και όλων των πολιτών που εξανίστανται βλέποντας αυτό το χρόνιο ρεσιτάλ βίας και βρομιάς. Και σε επόμενο άρθρο θα εξηγήσουμε την ανάγκη για ισχυρή Δημόσια Υγεία και Παιδεία, παράλληλα με την ιδιωτική πρωτοβουλία.

*Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ