Για πρώτη φορά από το 2019 η «ομάδα Σαμαρά» κατέγραψε με ευδιάκριτο τρόπο την (αριθμητική) παρουσία της
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Με τη χθεσινή ψηφοφορία και την υπερψήφιση, πλην Σαμαρά, της επίμαχης τροπολογίας για τους μετανάστες κλείνει το ευρύτερο θέμα εντός της Ν.Δ. – ή μόλις τώρα ανοίγει για τα καλά;
Οι αναγνώσεις που γίνονται στους πολιτικούς καφενέδες εντός και εκτός Βουλής είναι πολλές και αντιφατικές. Υπάρχουν, πάντως, τα γεγονότα και οι αριθμοί…
Καταρχάς, ο πρώην πρωθυπουργός παρέστη στην ψηφοφορία και έδωσε αρνητική ψήφο. Με τις διαστάσεις που είχε πάρει το ζήτημα, ήταν δύσκολο βεβαίως να κάνει αλλιώς. Ωστόσο, το έθιμο έως τώρα ήταν αυτό να γίνεται διά της απουσίας και όχι διά του… «όχι».
Πέραν του ίδιου, πόσοι βουλευτές με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τάχθηκαν δημοσίως κατά της τροπολογίας, την οποία εν τέλει (βεβαίως βεβαίως) ψήφισαν; Έξι τον αριθμό: Αθανασίου, Χρυσομάλλης, Σιμόπουλος, Πλεύρης, Κατσανιώτης, Καραγκούνης.
Με βάση αυτό, επομένως, εάν δεν είχε επιβληθεί κομματική πειθαρχία, τα γαλάζια «ναι» θα είχαν πέσει στα 151 και (πολιτικά, εάν όχι και κοινοβουλευτικά) η κυβέρνηση θα βρισκόταν επί ξυρού ακμής. (Ας είναι καλά η… αντιπολίτευση.)
Το κουίζ που από χθες κυκλοφορεί, μάλιστα, είναι εάν ο συγκεκριμένος αριθμός των «έξι» προέκυψε συμπτωματικά ή ήταν… προμελετημένος.
Από τη μια είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ανακλά τη συρρίκνωση των σαμαρικών επιρροών. Από την άλλη υπάρχουν όσοι λένε ότι ήταν τροχιοδεικτική κίνηση για να δείξει ο Σαμαράς ότι αποτελεί τον ρυθμιστή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Σε μετάφραση; Η «δεδηλωμένη» θα μπορούσε από χθες να τελεί σε ιδιότυπη εσωτερική ομηρία…
Με τουλάχιστον ορισμένους εκ των έξι, μάλιστα, ο πρώην πρωθυπουργός συνέφαγε το βράδυ της Κυριακής στο Κολωνάκι μετά την ψήφιση του Προϋπολογισμού. Επίσης και εντός του υπουργικού συμβουλίου τουλάχιστον ένα μέλος του λογίζεται πιστός ακόλουθος.
Όποιος σχεδιασμός και ιδιοτέλεια κι αν κρύβονται, πάντως, για πρώτη φορά από το 2019 η «ομάδα Σαμαρά» κατέγραψε με ευδιάκριτο τρόπο την (αριθμητική) παρουσία της.
Όλα αυτά μοιάζουν βεβαίως και με δίκοπο μαχαίρι: θα μπορούσαν να βρεθούν σήμερα βουλευτές να «ρίξουν» την κυβέρνηση; Άλλωστε, οι κακεντρεχείς ψιθυρίζουν (και όχι αδικαιολόγητα) ότι η κομματική πειθαρχία βόλεψε στο «διά ταύτα» και τους διαφωνούντες.
Μεταξύ του μαύρου και του άσπρου υπάρχουν, όμως, πολλές αποχρώσεις. Μένει να φανεί εάν αυτή η νέα εσωκομματική κατάσταση θα έχει διάρκεια ή όχι. Πώς θα τη διαχειριστεί ο Μητσοτάκης και πώς θα κινηθεί εφεξής ο Σαμαράς; Υπάρχουν παρασκηνιακά διακυβεύματα, όπως ακούγεται, και ποια;
Από την άλλη, δεν υποτιμάται ότι το Μεταναστευτικό αποτελεί πανευρωπαϊκά την εύφλεκτη ύλη για τεκτονικές ανακατατάξεις που αναμένεται να έρθουν με τις ευρωεκλογές.
Και ακόμη, στην εγχώρια Βουλή μόλις (και όταν) έρθει προς ψήφιση η άλλη «καυτή πατάτα», για τον γάμο των ομοφύλων, μάλλον θα ξαναζήσουμε τα ίδια.
