Του Μανώλη Κοττάκη
Αν ξετυλίξει κάνεις το φιλμ της βίας από την αρχή της ποδοσφαιρικής σεζόν, από τη δολοφονική ενέδρα που έστησαν οι χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεπ σε φίλαθλο της ΑΕΚ έξω απ’ το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, συνοδευόμενοι μέχρι εκεί από αστυνομικούς, και το επεισόδιο με τη φωτοβολίδα που παραλίγο να στοιχίσει την ακοή σε ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού στο στάδιο Καραϊσκάκη, έως τα επεισόδια στο γήπεδο του Βόλου, τις απειλές εναντίον του «φάλτσου» διαιτητή, που οδήγησαν στο πρωτοφανές να απεργήσουν οι διαιτητές, και τη ναυτική φωτοβολίδα στο γήπεδο του Ρέντη (που οδήγησε στον ακρωτηριασμό ποδιού αστυνομικού), μπορεί κανείς να καταλήξει πολύ εύκολα σε συμπεράσματα.
Συμπεράσματα για τα οποία δεν χρειάζεται η δικαιοσύνη. Αρκεί να το πάρει απόφαση η κυβέρνηση και να συγκρουστεί πραγματικά με τον εαυτό της. Με το αίμα της. Διότι περί αυτού πρόκειται. Μιλάμε για μία ισορροπία τρόμου. Για μία οικογενειακή υπόθεση. Η οποία περιπλέκεται από το γεγονός ότι, πρώτον, συμβαίνει σε μια συγκυρία κατά την οποία είναι ανοιχτά τα εθνικά θέματα και από το ότι, δεύτερον, συμπρωταγωνιστούν στην υπόθεση αυτή καναλάρχες φιλικοί προς τη Ν.Δ., οι οποίοι έχουν στις ιδιοκτησίες τους ποδοσφαιρικές ομάδες. Και δεν έχουν καμία διάθεση, παρά τις ευκαιριακές λυκοσυμμαχίες που έκαναν στο παρελθόν, να διευκολύνουν την κυβέρνηση στους χειρισμούς της, εάν πρόκειται να καταβάλουν οι ίδιοι περαιτέρω οικονομικό κόστος. Ήδη έχουν καταβάλει με το λουκέτο σε γήπεδα που επρόκειτο να διεξαχθούν αγώνες του Champions League.
Κερδίζει χρόνο
Εδώ βρισκόμαστε, λοιπόν. Η κυβέρνηση μοιράζει την ευθύνη σε όλους και προσπαθεί στην ουσία να κερδίσει χρόνο. Εδώ βρισκόμαστε, λοιπόν. Η κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγει η ίδια αιματηρές αποφάσεις που θα προκαλέσουν εμφύλιο στο εσωτερικό της, επιχειρεί να μετακυλίσει την ευθύνη για την επίλυση της σύγκρουσης στη Δικαιοσύνη. Η οποία όμως δεν φαίνεται πρόθυμη να θυσιαστεί προκειμένου να διευθετηθούν συμφέροντα μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Η παροχή προθεσμίας δύο μηνών σε όλους τους εμπλεκομένους προκειμένου να προσαρμοστούν στη νομοθεσία είναι πρόσχημα. Είναι άλλοθι. Είναι ουτοπία. Είναι σε μεγάλο βαθμό πολιτική δειλία. Και, βεβαίως, είναι αυταπάτη. Αυτοί που έχουν μάθει να ζουν με το δίκαιο της ισχύος δεν λογαριάζουν ποτέ τη νομοθεσία.
Συνειδητοποίηση
Ωστόσο, η μεταβατική παρελκυστική περίοδος που ζούμε έχει και τα θετικά της. Οδηγεί σε μία νέα συνειδητοποίηση. Λέγονται πλέον ανοιχτά πράγματα που ψιθυρίζονταν εδώ και πάρα πολλά χρόνια στα καφενεία. Και αναγκάζεται αυτά να τα παραδέχεται η ίδια η κυβέρνηση προκειμένου να κατασιγάσει τις αντιδράσεις. Ποια είναι αυτά που λέγονται δημοσία; Ότι οι ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων έχουν και τηλεοπτικούς σταθμούς «προκειμένου να ρυθμίζουν κι άλλες δουλειές» (Φλωρίδης). Ότι πίσω από τους ποδοσφαιρικούς συνδέσμους «κρύβονται εγκληματικές οργανώσεις με υψηλές απολήξεις». Όλη η Ελλάδα καταλαβαίνει τι σημαίνουν όλα αυτά, ακόμα κι αν οι υπουργοί που έχουν βγει στο «μεϊντάνι» αποφεύγουν για λόγους προφανείς να πουν ονόματα και διευθύνσεις. Και μπορεί στην παρούσα φάση η κυβέρνηση να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να γίνουν αυτές οι δουλειές για τις οποίες πιέζουν οι πρόεδροι των ποδοσφαιρικών ομάδων, αλλά αν παρέλθει άπρακτη η προθεσμία και δεν έχει γίνει τίποτε, τότε οι συνέπειες προφανώς θα αρχίσουν να πέφτουν και στις πλάτες της. Είναι επίσης γεγονός ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης να μεταθέσει στις πλάτες της Δικαιοσύνης την ευθύνη για την επίλυση σοβαρών πολιτικών προβλημάτων και τη διευθέτηση οικονομικών και άλλων συμφερόντων. Γι’ αυτό και η Δικαιοσύνη σήμερα προειδοποιεί προς πάσα κατεύθυνση τους ίδιους τους υπουργούς που την επισκέπτονται ότι δεν έχει καμία διάθεση να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Στην παρούσα φάση ασφαλώς και έχει δίκιο. Αν όμως τα πράγματα χοντρύνουν, δεν θα μπορέσει να συνεχίσει να αυτοεξαιρείται. Αν φοβούνται και οι δικαστές τη στιγμή που καταρρέουν οι θεσμοί, καμία ελπίδα δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο.
Γενικό συμπέρασμα, λοιπόν. Δεν περιμένουμε πολλά από την υποτιθέμενη σύγκρουση αυτής της φάσης, καθώς βρισκόμαστε ακόμα σε οιονεί προεκλογική περίοδο και όλοι μετρούν μέχρι πού μπορούν να τραβήξουν το σκοινί. Αλλά ο κόσμος καταλαβαίνει ποια είναι τα αληθινά διακυβεύματα για τους… Νουρέγιεφ του δημόσιου βίου που κάνουν πιρουέτες στα τερέν. Τυχούσα ταύτιση κυβέρνησης και εγκληματικών οργανώσεων θα κοστίσει απίστευτα στη Ν.Δ. στην επόμενη φάση. Περιθώρια δεν υπάρχουν εφεξής. Το ποδόσφαιρο θα προκαλέσει μείζονες πολιτικές εξελίξεις. Ο καθείς διαλέγει: Ή από εδώ ή από εκεί. Δεν είναι ένα δίλημμα που το θέτουμε εμείς ούτε οι καναλάρχες. Είναι ένα δίλημμα που το θέτει η ίδια η ζωή.
Η Αθλητική βία είναι Η ΚΟΛΥΒΥΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΛΑΜ για όλες τις Πολιτικές Ηγεσίες του Τόπου .
1. Διότι θέλουν να τα έχουν καλά με τους μεγαλομετόχους των Αθλητικών Σωματείων.
2. Διότι θέλουν να ξεσπά Ο Κόσμος στα γήπεδα προκειμένου να απασχολούνται με αυτά , και να περνά άλλα θέματα τα οποία δεν είναι προς το συμφέρον του Λαού .
3. Διότι όταν τα έχουν καλά με τα σωματεία κερδίζουν ψήφους από τους Οπαδούς των Ομάδων .
4. Διότι γνωρίζουν ότι στα γήπεδα ανθεί το εμπόριο και άλλων ειδών αλλά δεν θέλει να τα απαγορεύσει , διότι έτσι έχει την νεολαία υποχείριο .
5. Διότι γνωρίζει ότι ο Τζίρος μέσω των Αθλητικών Σωματείων είναι τεράστιος και τον αφήνει επίτηδες προκειμένου να κερδίζουν αυτοί που πρέπει και να είναι στο απυρόβλητο της Εφορίας για λόγους σκοπιμότητας .
6. Διότι γνωρίζει επίσης ότι μέσω των αγώνων διακινούνται μεγάλα ποσά όσον αφορά το ΣΤΟΙΧΙΜΑ και δεν θέλει να βάλει φρένο σε αυτό προκειμένου ο λαός να έχει καθημερινή ασχολία και να μην παρακολουθεί τα τεκτενόμενα .
Υπάρχουν και άλλες ακόμη αιτίες για τις οποίες όλη η Πολιτική Ηγεσία του τόπου δεν θέλει να πατάξει μία και έξω όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω από τους αγώνες , μόνο και μόνο για Πολιτικά συμφέροντα .